Reactieve luchtwegaandoening klinkt voldoende genoeg wanneer u het voor het eerst hoort, maar wat betekent het eigenlijk? Afhankelijk van de persoon die de aandoening diagnosticeert, kan deze worden gebruikt om iets te karakteriseren, van een ernstige episode van piepende ademhaling tot een chronische ademhalingsziekte zoals astma.
De niet-specificiteit van de term is niet bedoeld om je zorgen te maken of te verwarren.
In plaats daarvan wordt het vaak gebruikt als verzamelzin om een aandoening te beschrijven die volledig is gediagnosticeerd of begrepen, met name in noodsituaties waar de ademhalingsbeperking ernstig kan zijn.
Overzicht
Sommige artsen zullen de term "reactieve luchtwegaandoening" gebruiken om te suggereren dat een persoon reageert op iets dat het ademhalingsprobleem veroorzaakt, zelfs als ze niet zeker weten wat het is. Anderen zullen de term synoniem met astma gebruiken, misschien met de veronderstelling dat "reactieve luchtwegziekte" een gemakkelijker concept is om te begrijpen.
Uiteindelijk bestaat er geen exacte definitie van reactieve luchtwegaandoening. Hoewel het astma kan helpen verklaren aan een ouder of individu, is de term klinisch niet bruikbaar, omdat het noch een duidelijke oorzaak noch een middel tot diagnose of behandeling suggereert.
Het probleem is daarom dat het toewijzen van een dergelijke diagnose ertoe kan leiden dat iemand de verkeerde veronderstelling maakt.
Uiteindelijk zijn niet alle wheezes gerelateerd aan astma en zijn niet alleen chronische luchtwegaandoeningen chronisch. Voor sommigen suggereert dezelfde term dat ze dat wel zijn.
Symptomen
Er is sprake van een reactieve luchtwegaandoening als u last hebt van piepende ademhaling, kortademigheid en een aanhoudende, productieve hoest. Globaal gesproken worden dit soort symptomen veroorzaakt door specifieke fysiologische reacties,
Onder hen:
- Ademhalingsbeperking wordt meestal veroorzaakt door het strakker en smaller worden van de gladde spieren in de luchtwegpassages.
- Ontsteking is onderdeel van de afweer van het lichaam, waarbij vaatweefsel zal opzwellen om de immuuncellen toegang te geven tot een infectie. Echter, door te doen, zullen de adempassages verder versmald worden.
- Beide reacties kunnen de overproductie van slijm triggeren, waardoor luchtpassages verstopt raken.
Afhankelijk van de oorzaak kunnen de symptomen variëren van licht tot levensbedreigend.
Diagnose
Kinderartsen gebruiken soms de term "reactieve luchtwegaandoening" wanneer het piepen van een kind ernstig is maar verder geen verband houdt met astma. Andere kunnen een diagnose stellen van het reactieve luchtwegdysfunction-syndroom (RADS) wanneer de ademhalingsproblemen worden veroorzaakt door blootstelling aan giftige chemicaliën in de dampen. , dampen of rook.
In sommige gevallen kan het worden gebruikt als een definitieve diagnose, wat betekent dat het een hoge mate van zekerheid heeft. Of de diagnose aan dit criterium voldoet, is zeer discutabel, maar het lijkt erop te wijzen dat de oorzaak en het effect kortdurend en acuut zijn in plaats van langdurig en chronisch.
Vaker wel dan niet, zullen termen zoals RADS worden gebruikt als een vermoedelijke diagnose, wat betekent dat verder onderzoek nodig is.
Dit kan tests omvatten om waarschijnlijke oorzaken te bevestigen of uit te sluiten, zoals:
- Chronische obstructieve longziekte (COPD)
- Congestief hartfalen
- Longembolie
- Cystic fibrosis
- Overgevoeligheidspneumonitis
- Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD)
- Vocale koorde disfunctie
Behandeling
Er zijn geen duidelijke behandelingsrichtlijnen voor RADS of reactieve luchtwegaandoeningen.
In noodsituaties zou de diagnose van reactieve luchtwegaandoeningen echter onmiddellijke medische interventies vereisen, waaronder:
- Noodzuurstoftherapie
- Bewaking van de hart- en ademhalingsfunctie
- Pulsoximetrie om zuurstofsaturatie te beoordelen
- Inhaled rescue bronchodilators (of intraveneuze bronchodilatoren in ernstige gevallen )
- Epinefrine-injecties als de ademhalingsbeperking suggestief is voor een allergische anafylaxie
