De virale belasting van HIV is een maat voor de hoeveelheid HIV die in uw bloed circuleert als u HIV-positief bent. De virale lading wordt gebruikt om te bepalen hoe effectief uw antiretrovirale geneesmiddelen werken en kan zelfs artsen vertellen wanneer uw behandeling faalt of u neemt uw geneesmiddelen niet zoals voorgeschreven.
Doel van HIV-therapie
Het doel van HIV-therapie is voorkomen dat HIV zich repliceert om de virale populatie tot een niet-detecteerbaar niveau te brengen.
Niet-detecteerbaar betekent niet dat er geen virus is of dat het virus plotseling uit uw lichaam is verdwenen. Het betekent gewoon dat er geen virus kan worden gedetecteerd met behulp van de momenteel beschikbare testtechnologieën. Zodra ART is gestopt, keert het virus steevast terug en begint het opnieuw te repliceren.
Het is belangrijk op te merken dat de virale belasting van HIV kan variëren bij het testen van bloed en andere lichaamsvloeistoffen. Een niet-detecteerbare virale lading in het bloed betekent bijvoorbeeld niet noodzakelijk dat u niet detecteerbaar bent in sperma. Dit fenomeen, dat bekend staat als virale shedding, kan het risico van overdracht verhogen van personen die anders als virusvrij zouden worden beschouwd.
Mensen met ongecontroleerde virale ladingen riskeren ernstige schade aan hun immuunsysteem, waarvan het letsel het lichaam blootstelt aan een steeds groter aantal opportunistische infecties.
Hoe virale loadtests worden uitgevoerd
Meestal zal uw arts eens in de drie tot zes maanden tekenen om uw virale lading te meten.
Nieuwere, uiterst gevoelige kwantitatieve virale belastingtests kunnen virale activiteit zo laag als vijf kopieën / ml tot ruim 1.000.000 exemplaren / ml detecteren.
Daarentegen worden kwalitatieve HIV-virale loadtests eenvoudigweg gebruikt om de aanwezigheid van HIV te bevestigen en worden vaak gebruikt om baby’s en pasgeborenen van hiv-positieve moeders te testen.
Resultaten van virale ladingen interpreteren
Het doel van virale lading is eenvoudig: hoe minder kopieën van HIV in uw bloed, hoe beter.
Bij het starten van de behandeling bieden virale belastingtests de basislijn waarmee latere tests worden vergeleken. Elke tienvoudige daling van virale belasting wordt beschouwd als een daling van één log. Als de virale belasting bijvoorbeeld daalt van 50.000 kopieën / ml naar 500 kopieën / ml, wordt gezegd dat de patiënt een viral load heeft van twee log.
Over het algemeen kan men met de huidige generatie HIV-medicijnen een onzichtbare viral load verwachten van ergens tussen de twee en negen maanden. Hoewel de snelheid waarmee onderdrukking wordt bereikt, kan variëren, is deze meestal trager bij personen die de behandeling hebben vertraagd en ernstige immuundeficiëntie hebben opgelopen.
We meten dit door het aantal CD4-cellen van een persoon dat kwantificeert hoeveel defensieve CD4-T-cellen in het bloed achterblijven. Een persoon met een normale immuunfunctie kan tussen 500 en 1500 cellen / ml hebben, terwijl personen met een gecompromitteerd immuunsysteem minder dan 200 cellen / ml hebben.
Bovendien kan, als een persoon resistentie tegen een van de voorgeschreven geneesmiddelen heeft ontwikkeld of heeft verworven, de kans op virale suppressie ook ernstig worden aangetast. In dergelijke gevallen moet de behandeling worden gewijzigd nadat genetische tests hebben aangetoond voor welke geneesmiddelen of geneesmiddelen de patiënt resistent is.
De voordelen van een niet-waarneembare virale lading
Het doel van de HIV-therapie is om jarenlang niet-detecteerbare virale ladingen te onderhouden die niet alleen de toekomstige behandelingsopties behouden, maar ook het risico op ernstige ziekten met 53 procent vermindert.
Bovendien vermindert het ondersteunen van een niet-detecteerbaar virus aanzienlijk uw kans om het virus aan anderen door te geven, een preventiestrategie die bekend staat als HIV-behandeling als preventie (Tasp). Studies hebben het gebruik van TasP in gemengde (serodiscordante) paren sterk ondersteund, wat suggereert dat het het risico met maar liefst 96 procent kon verminderen.
