Chronisch vermoeidheidssyndroom (ook bekend als ME / CVS of SEID) is veel meer dan alleen maar moe zijn. Mensen met ME / CVS zijn zo uitgeput dat het hun leven verstoort en het moeilijker kan maken om überhaupt te functioneren.
Sommige mensen met deze ziekte zeggen dat ze moeite hebben om hun verantwoordelijkheden thuis en op het werk te blijven vervullen, terwijl anderen ernstig gehandicapt en zelfs bedlegerig zijn.
Bovendien hebben ze niet alleen te maken met extreme vermoeidheid, maar met een breed scala aan andere problemen, waaronder griepachtige symptomen en chronische pijn.
Na tientallen jaren van onderzoek geloven experts nu dat iets dat centrale sensitisatie wordt genoemd, ten minste gedeeltelijk verantwoordelijk is voor ME / CVS. "Centraal" verwijst naar het centrale zenuwstelsel, dat bestaat uit uw hersenen en de zenuwen van het ruggenmerg. "Overgevoeligheid" betekent dat het hypergevoelig is geworden.
Ze geloven ook dat centrale sensibilisering ME / cvs zo vergelijkbaar maakt met fibromyalgie, die veel van dezelfde kenmerken deelt.
De CDC zegt dat het eerste geloofwaardige bewijs van een biologische basis voor deze aandoening in 2006 was toen 20 onderzoekers van verschillende specialismen de ziekte associeerden met genen die betrokken zijn bij het sympathische zenuwstelsel en de HPA-as, het stressreactiesysteem van je lichaam. Deze genen bepalen hoe je lichaam reageert op zaken als blessures, ziekte en psychologische stress.
Veel onderzoekers veronderstellen dat ten minste sommige gevallen worden veroorzaakt door een abnormale reactie op veel voorkomende infectieuze agentia, waaronder:
- Epstein-Barr-virus
- Enterovirussen
- Menselijk herpesvirus 6 (HHV-6)
- Ziekte van Lyme
Studies hebben geen consistente link aangetoond voor een van deze virussen.
Meerdere studies suggereren dat het immuunsysteem chronisch actief kan zijn bij mensen met ME / CVS, wat de vermoeidheid en het gebrek aan energie op zijn minst gedeeltelijk zou kunnen verklaren – in principe denkt je lichaam – het is een infectie aan het bestrijden, of het nu is of niet, en dat kost veel energie. Bewijs voor activering van het immuunsysteem omvat: Hoge niveaus van cellen in het immuunsysteem die pro-inflammatoire cytokines worden genoemd
Verminderde functie van natural killer (NK) -cellen die ziekteverwekkers helpen bestrijden
- Aanwezigheid van auto-antilichamen (cellen van het immuunsysteem die per vergissing gezond aanvallen) weefsels)
- Verminderde reactie van T-cellen (een soort witte bloedcellen) op specifieke virussen en / of bacteriën
- Het onderzoek naar deze ziekte (onder verschillende namen) dateert uit de 18e eeuw. Door de eeuwen heen is het valselijk toegeschreven aan verschillende oorzaken en begint het nu pas beter te worden begrepen door de medische wetenschap.
- ME / CVS heeft nog steeds vele namen, waaronder "chronische vermoeidheid en immuun dysfunctie syndroom" (CFIDS) en "myalgische encefalomyelitis" (ME). Veel patiënten en medische hulpverleners willen de naam veranderen, in de overtuiging dat de naam ‘chronisch vermoeidheidssyndroom’ de voorwaarde trivialiseert en bijdraagt aan een voortdurend verkeerd begrip ervan.
Symptomen van chronisch vermoeidheidssyndroom
Elke persoon met deze ziekte heeft zijn eigen unieke set symptomen en de intensiteit van de symptomen varieert van persoon tot persoon. Vermoeidheid moet echter ernstig zijn.
Om aan die benchmark te voldoen, moet uw vermoeidheid aan de volgende vier criteria voldoen:
Het is niet verlicht door slaap of rust
Het is niet het resultaat van zware fysieke arbeid
- Het verlaagt aanzienlijk uw vermogen om normaal te functioneren in de meeste situaties
- Het wordt nog veel erger na mentale of fysieke inspanning, of nadat je ziek bent geweest. Dit symptoom wordt post-exertionele malaise genoemd, wat een sterke stijging is van de symptomen na inspanning en een onvermogen om de activiteit de volgende dag te herhalen. Common Andere veel voorkomende symptomen zijn:
- Plotseling en duidelijk begin, vooral na een griepachtige ziekte
- Spier en gewrichtspijnen zonder zwelling
Intense of veranderende patronen van hoofdpijn
- Keelpijn
- Gezwollen lymfeklieren in de nek of oksels
- Problemen met geheugen / concentratiestoornissen
- Andere symptomen kunnen zijn:
- Intolerantie voor alcohol
- Prikkelbare-darmsyndroom (als overlappende aandoening)
Droge ogen en mond
- Verminderde bloedsomloop in de handen en voeten
- Visuele stoornissen
- Pijnlijke menstruatieperioden
- Dit lijkt een lange lijst, maar de volledige lijst met symptomen is eigenlijk veel langer.
- Diagnose krijgen
- ME / CVS is een diagnose van uitsluiting, wat betekent dat andere aandoeningen met vergelijkbare symptomen moeten worden uitgesloten voordat uw arts een diagnose kan stellen.
Tot nu toe hebben we geen bloedtest, scan of iets anders dat als een diagnostische marker wordt gebruikt. De ziekte wordt daarom gediagnosticeerd op basis van symptomen en het ontbreken van een andere verklaring.
Het diagnostische proces voor ME / CVS kan lang en gecompliceerd zijn.
Behandelingsopties
ME / CVS treft meer dan een miljoen mensen in de Verenigde Staten, maar we hebben nog geen door de FDA goedgekeurde medicijnen voor de behandeling ervan. Een groot aantal medicijnen wordt echter off-label gebruikt.
Een typisch behandelingsregime kan recept- of vrij verkrijgbare medicijnen zijn om te helpen met specifieke symptomen, supplementen, aanvullende of alternatieve therapieën en emotionele ondersteuning. Sommige artsen geven de voorkeur aan cognitieve gedragstherapie en oefenen geleidelijk toenemende moeilijkheidsgraden uit, maar deze benadering is buitengewoon controversieel als gevolg van post-exertionele malaise.
Sommige artsen adviseren dieetveranderingen, yoga en acupunctuur.
Omdat ME / CVS een uiterst stressvolle aandoening kan zijn en door stress kan verergeren, profiteren sommige mensen van counseling, steungroepen en stressverminderende technieken.
De meeste mensen met deze ziekte moeten experimenteren met meerdere behandelingsopties voordat ze een succesvol regime vinden.
Een woord van zeer wel
ME / CVS is een moeilijke omstandigheid om mee te leven. Na verloop van tijd kun je echter behandelingen vinden en coping-strategieën leren waarmee je een vol leven kunt leiden.
En de hoop is aan de horizon – we komen steeds dichter bij het begrijpen van wat er in je lichaam aan de hand is en hoe je het beter kunt diagnosticeren en behandelen.
