Toen ik doof studeerde aan NTID en Gallaudet, merkte ik dat ik jaloers was op de DOD’s (doof voor dove, dove studenten die uit dove gezinnen waren geboren). Ze leken zo zelfverzekerd en neigden ertoe de leiders te zijn. Sommige bekende dove mensen zijn DODs. Een voorbeeld is de acteur Bernard Bragg (wiens levensverhaal wordt verteld in het boek Lessons in Laughter).
Inderdaad, kinderen die DOD zijn, zijn volgens sommige studies ’taalkundig superieur’. Hun beheersing van zowel ASL als Engels is vaak groter dan die van leeftijdsgenoten die niet zijn geboren door dove ouders, omdat ASL de eerste taal is waarvan Engels de tweede taal is.
Een DOD zijn is een bron van trots in de gemeenschap van doven.
Ik heb in de loop der jaren veel gelezen over multigenerationale dove gezinnen. Een artikel dat ik me herinner was uit de jaren tachtig, getiteld "The Happy Ammans", gepubliceerd in een dove publicatie waarvan ik de titel niet kan onthouden. Het was misschien de oude Deaf American.
Het is niet ongebruikelijk dat dove gezinnen uit de derde, vierde of zelfs de zesde generatie zijn. De meeste dove mensen trouwen met andere doven en als de doofheid erfelijk is, is het resultaat deze multi-generaties dove gezinnen. Deze families worden soms "dove dynastieën" genoemd. Volgens één conferentie over doofheid is het zelfs mogelijk om dove families van de achtste generatie te vinden die helemaal teruggaan tot het begin van de 19e eeuw. Martha’s Vineyard in Massachusetts was lange tijd thuis, voor zulke families.
Vaak zijn er DOD’s te vinden die werken op plaatsen zoals de Gallaudet University.
Er verscheen een zoekopdracht op internet Flavia Frazier, een instructeur bij Gallaudet in het departement Amerikaanse Gebarentaal en Dovenstudies. Frazier is de vierde generatie doof en haar kind is de vijfde generatie.
Onderzoek en artikelen over multigeneriële dove gezinnen buiten de wetenschappelijke genetische studies lijken schaars.
Gepubliceerde bronnen die bekend zijn:
- Garretson, M.D. (Ed.). (1996) Doofheid: historische perspectieven: een dove Amerikaanse monografie. Silver Spring, MD: National Association of the Deaf. Deze monografie bevat een genealogisch perspectief op vijf multi-generational dove families.
- Ross E. Mitchell en Michael A. Karchmer. Chase the Mythical Ten Percent: Parental Hearing Status van dove en slechthorende studenten in de Verenigde Staten. Deel vier, nummer twee van gebarentaalstudies. Dit paper onderzoekt de prevalentie van doven van dove mensen in de dovengemeenschap en vraagt zich af of het klopt dat tien procent van de doven wordt geboren door dove ouders. Het document citeert ook veel verwijzingen.
- In het artikel "Defiantly Deaf", gepubliceerd in de New York Times op 28 augustus 1994, zegt de dove activiste Jackie Roth dat dove kinderen die opgroeien in dove gezinnen een beter begrip hebben van wat het betekent om doof te zijn.
Van doofheid bezoekers:
- Ik wil erop wijzen dat ik opgroeide, ik miste zoveel …
Toen ik eenmaal was overgestapt naar een dove school, was leren niet langer een worsteling … de meerderheid van de DOD-peers deed het beter sociaal, academisch en beter zijn indrukwekkende doktoren en advocaten of hoogleraren geworden. Teruggaand naar een HS-reünie, waren de meeste van mijn dove leeftijdsgenoten uit horende families in blauwe banen. De DOD-peers kregen meestal MA of zelfs PhD-graden!
***
- "Ik ben het niet eens met een" expert "die zegt dat DOD taalkundig beter is dan dove kinderen die worden geboren en opgevoed door horende ouders.
Ik heb 2 dove dochters (dove dochters) met 4 dove kinderen die dezelfde ouders hebben. Ze hebben een zus en een broer van hun moeder en mijzelf die kunnen horen.
Mijn punt is dat ze de Western Pennsylvania School of Deaf bijwonen of bijwonen. Bijna alle DODs spreken daar onverstaanbaar Engels. Mijn dochters kunnen overal heen en begrepen worden door iedereen op elk moment … Walmart, McDonalds, etc. We moedigden hen aan om te praten. Ik merkte dat de meeste DOD-families 100% vertrouwen op gebarentaal.
Bovendien kunnen dove kinderen in een gezin met horende ouders hun spraak oefenen zonder belachelijk gemaakt te worden. "
***
- "Degene die de opmerking in de sectie Doofheid heeft gepost, heeft helemaal ongelijk DOD kan net zo goed spreken als anderen. Ik ben een DOD en ik kan communiceren met de luisterwereld, meestal zelfs beter dan andere dove mensen Ik ben er erg trots op geboren te zijn bij dove ouders en dankbaar dat ze me steunden. Mijn moeder nam de beslissing toen ik kind was om naar een logopedie te gaan, maar toen ik ouder werd en naar de middelbare school ging, wilde ik niet Ik heb geen spraaktherapie meer gehad, mijn ouders hebben dat geaccepteerd, het was mijn beslissing om te stoppen met leren praten, maar het horen van mensen kan me nog steeds duidelijk verstaan. "Ik sta levendig achter de dovengemeenschap en het maakte me boos dat iemand zou zeggen dat DOD het niet doet. Ik spreek niet goed, dus ik wilde iedereen laten weten dat er verschillende soorten mensen in de wereld zijn. ‘
