Leren dat u bent blootgesteld aan een seksueel overdraagbare aandoening (SOA), zoals herpes of HIV, kan beangstigend zijn. Het maakt niet uit of een voormalige seksuele partner belt om je te vertellen dat ze geïnfecteerd zijn of dat je van de gezondheidsafdeling hoort dat je moet worden getest. Het is angstaanjagend om te leren dat je mogelijk risico loopt.
Hoewel het mogelijk is om te testen op sommige SOA’s, zoals chlamydia en gonorroe, relatief snel na infectie met een zeer gevoelige urinetest, is dit niet het geval bij alle SOA’s.
Elke SOA-test die een infectie detecteert met behulp van antilichamen, mag gedurende ten minste enkele weken niet worden gebruikt. Het kan zes maanden of langer duren voordat u een negatief resultaat kunt vertrouwen. De ongelukkige waarheid is dat STD-resultaten tijd vergen.
Waarom u moet wachten
Veel SOA-tests, met name die voor virale SOA’s zoals herpes en HIV, zoeken niet naar de infectie zelf. In plaats daarvan zoeken ze naar de reactie van uw lichaam op de infectie, met name uw antilichaamreactie. Wanneer u wordt blootgesteld aan of bent geïnfecteerd met een SOA, zal uw immuunsysteem proberen de ziekteverwekker te bestrijden. Onderdeel van dit proces is het maken van antilichamen tegen het infectieuze agens. Deze antilichamen zijn specifiek voor alles waarmee u besmet bent. Dat is hoe een bloedtest antilichamen tegen een specifieke SOA kan opzoeken en kan vertellen of u het al dan niet heeft. Deze specifieke antilichamen hebben echter tijd nodig om zich te ontwikkelen.
Hoe lang het duurt voordat u detecteerbare hoeveelheden antilichamen tegen uw infectie aantreft, hangt van een aantal factoren af, waaronder:
Of u al eerder bent besmet met hetzelfde pathogeen
- Hoe actief de infectie is
- Hoeveel van de ziekteverwekker je lichaam binnengekomen
- De algehele gezondheid van je immuunsysteem
- Welk soort antilichaam de test zoekt
- Hoe lang duurt een SOA-bloedtest?
De snelste test die een redelijke kans heeft om een antilichaamrespons te detecteren is twee weken.
Dat geldt alleen voor testen die op zoek zijn naar een specifiek vroeg type antilichaam dat IgM wordt genoemd. Veel antilichaamtests zijn op zoek naar IgG, wat langer duurt om zich te ontwikkelen. Bovendien kan zelfs van een IgM-test niet worden verwacht dat hij accuraat is op een zo vroeg tijdstip na infectie.
In de eerste paar maanden is er een zeer hoog risico op vals-negatieve testresultaten. Dit risico neemt in de loop van de tijd af. Zes maanden na infectie zullen
de meeste mensen positief reageren op een antilichaamtest. Daarom is het testen van antilichamen niet geschikt voor mensen die zich zorgen maken dat ze mogelijk recentelijk zijn blootgesteld aan hiv of herpes. Als dit het geval is, overleg dan met uw arts over welk type testen voor u geschikt is. Zodra u een test krijgt, varieert de doorlooptijd voor testresultaten ook. Sommige snelle STD-tests kunnen binnen een uur resultaten opleveren. Andere STD-resultaten duren binnen 1-2 weken. Dit varieert zowel door welke test wordt gebruikt als welke faciliteiten het kantoor van uw arts heeft. Sommige artsen moeten bloed- en urinemonsters uitsturen om getest te worden. Anderen kunnen de tests intern uitvoeren. Deze factoren kunnen een significant effect hebben op de STD-resultaten.
Wat moet u doen als u niet kunt wachten?
Als u een bekende, recente blootstelling aan HIV hebt, zijn speciale testen mogelijk beschikbaar.
Deze acute tests zijn ontworpen om een nieuwe infectie te detecteren. Niet alle artsen hebben echter toegang tot deze tests. Mogelijk moeten ze u naar een meer gespecialiseerde kliniek of laboratorium sturen.
Als u denkt dat u bent blootgesteld aan herpes
en u symptomen heeft
, ga dan naar uw arts zodra de symptomen verschijnen. Antilichaamtesten hebben enige tijd nodig om accuraat te worden. Als uw arts een virale cultuur kan toepassen op uw zweren, kunt u veel sneller resultaten boeken. Om zo’n virale cultuur te laten werken, moet uw arts in staat zijn het actieve virus te isoleren van uw zweren. Er is slechts een kort venster wanneer dat mogelijk is na het begin van een uitbraak. Als u bent getest nadat uw zweren zijn begonnen te genezen, bestaat de mogelijkheid van een vals-negatieve test. Uw arts kan u mogelijk een aanvechtende diagnose geven op basis van het uiterlijk van uw uitbraak.
