Sensorische verwerkingsdisfunctie (over- en / of ondergevoeligheid voor licht, geluid, geur, smaak of aanraking) is lang beschreven als een symptoom van autisme. In 2013, met de DSM-5 (de nieuwste versie van de diagnostische handleiding), werden sensorische problemen een officieel onderdeel van de diagnose, beschreven als: "Hyper- of hyporeactiviteit voor sensorische input of ongebruikelijke interesses in sensorische aspecten van de omgeving (bijv. , schijnbare onverschilligheid voor pijn / temperatuur, ongunstige reactie op specifieke geluiden of texturen, overmatig ruiken of aanraken van objecten, visuele fascinatie voor licht of beweging). "
Sensorische disfunctie kan uitschakeling zijn omdat het interfereert met zoveel gewone dagelijkse activiteiten. Een relatief nieuwe techniek, sensorische integratietherapie, werd ontwikkeld om mensen met en zonder autisme te helpen hun reactiviteit te verminderen en hun vermogen om deel te nemen aan activiteiten, variërend van school tot dans tot seks, te verbeteren.
Sensorische verwerkingsstoornis bij autisme
Veel mensen met autisme hebben behalve problemen op andere gebieden ook overgevoelig of ondergevoelig voor licht, geluid en aanraking. Ze zijn misschien niet in staat om het geluid van een vaatwasser te weerstaan, of, aan de andere kant, moeten flapperen en zelfs zichzelf verwonden om zich volledig bewust te zijn van hun lichaam. Deze sensorische verschillen worden soms "sensorische verwerkingsstoornis" of "sensorische verwerkingsdisfunctie" genoemd en ze kunnen worden behandeld met sensorische integratietherapie.
Sensorische verwerking houdt in dat we informatie via onze zintuigen opnemen (aanraking, beweging, geur, smaak, visie en gehoor), die informatie organiseren en interpreteren en een zinvolle reactie geven.
Voor de meeste mensen verloopt dit proces automatisch.
Mensen die een SPD (Sensory Processing Disorder) hebben, ervaren deze interacties echter niet op dezelfde manier. SPD beïnvloedt de manier waarop hun hersenen de informatie die binnenkomt interpreteren en hoe ze reageren met emotionele, motorische en andere reacties. Sommige kinderen met autisme hebben bijvoorbeeld het gevoel dat ze voortdurend worden gebombardeerd met sensorische informatie.
Sensorische integratietherapie is in wezen een vorm van ergotherapie en wordt meestal aangeboden door speciaal opgeleide ergotherapeuten. Het gaat om specifieke sensorische activiteiten om een kind te helpen op de juiste manier te reageren op licht, geluid, aanraking, geuren en andere invoer. Interventie kan zijn: swingen, poetsen, spelen in een ballenbak en een hele reeks andere activiteiten. De uitkomst van deze activiteiten kan een betere focus, verbeterd gedrag en zelfs afgenomen angst zijn.
Sensorische integratietherapie
Sensorische integratietherapie kan een echt verschil maken door mensen te helpen hun gevoeligheden en hunkeren te beheersen. De American Occupational Therapy Association beschrijft verschillende soorten sanering die kunnen helpen bij zowel sensorische uitdagingen als de bijbehorende prestatie-uitdagingen:
- Herstelinterventiemet betrekking tot het bekwame gebruik van sensorische en motorische behandelingsactiviteiten en -apparatuur (activiteiten kunnen swinging omvatten, massage, activiteiten die de middenlijn oversteken),
- Accommodaties en aanpassingenzoals het dragen van oordopjes of een hoofdtelefoon met ruisonderdrukking, of het gebruik van een loofa-spons tijdens het douchen,
- Sensorische dieetprogramma’smet een dagelijkse routine / plan met een menu met geïndividualiseerde, ondersteunende sensorische strategieën (bijv. schommelstoel, stille ruimte, aromatherapie, verzwaarde deken), geïdentificeerde fysieke activiteiten (bijv. yoga, zwemmen) en materialen (bijv. sensorische sets met muziek, stressballen, items voor afleiding).
- Milieumodificatiesen aanpassingen zoals verlichting, gebruik van witte ruismachines, muurschilderingen en andere soorten meubels en apparatuur om de zintuiglijke stimulatie die een ruimte biedt, te vergroten of te verkleinen.
- Onderwijsvan individuen, familieleden, zorgverleners, bestuurders en beleidsmakers over de invloed van sensorische functies op de werkprestaties en hoe hun negatieve invloed op de functie te minimaliseren; proactief helpen bij het voorkomen en de-escaleren van onaangepast gedrag; en, in sommige situaties, vermindert de behoefte aan het gebruik van afzondering of terughoudendheid.
Op de lange termijn kan sensorische integratietherapie de behoefte aan aanpassingen verminderen en mensen helpen om functioneler te worden thuis, op school en op de werkplek.
Onderzoek naar sensorische integratietherapie
Nogal wat onderzoek ondersteunt de validiteit van sensorische integratietherapie. Bijvoorbeeld, een studie van kinderen op het autismespectrum tussen 6 en 12 jaar vond een "significante afname van autistische maniërismen" in een groep die werd behandeld met sensorische integratietherapie. De onderzoekers schreven dat verder onderzoek nodig was, inclusief het bekijken van geïndividualiseerde behandelingen voor autistische kinderen.
De Sensory Integration Fidelity Measure is ontwikkeld om ergotherapeuten richtlijnen te geven voor consistente interventies. Een groep onderzoekers gebruikte deze maat en een schaal om het doel te bereiken, om kinderen te helpen geleidelijk over te gaan op aangepast gedrag.
Toen het onderzoek concludeerde, kregen kinderen gestandaardiseerde tests die aantoonden dat de groep die de sensorische integratietherapie kreeg minder hulp van hun ouders nodig had om sociale situaties te beheersen en zichzelf te kalmeren.
