Stel u voor dat u het gezicht van uw eigen moeder niet kunt herkennen. Je kent de stem van je moeder, haar geur, haar grootte en vorm … maar haar gezicht betekent niets voor jou.
Dit is gezichtsbescherming of prospopagnosia, een aandoening die aangeboren is of veroorzaakt wordt door hersenletsel. Hoewel het voorkomt bij veel mensen die niet autistisch zijn, komt het vrij vaak voor bij mensen met autismespectrumstoornissen.
Of je het nu prospopagnosia, gezichtsagnosie of gezichtsblindheid noemt, de stoornis kan mild zijn (onvermogen om bekende gezichten te herinneren) of ernstig (onvermogen om een gezicht te herkennen als zijnde anders dan een object).
Volgens de National Institutes for Neurological Disorders and Stroke is
"Prosopagnosia niet gerelateerd aan geheugenstoornissen, geheugenverlies, verminderd zicht of leerstoornissen. Prosopagnosia wordt vermoedelijk het gevolg van afwijkingen, beschadiging of aantasting van de juiste fusiformiteit gyrus, een vouw in de hersenen die de neurale systemen lijkt te coördineren die de perceptie van het gezicht en het geheugen regelen … Congenitale prosopagnosia lijkt in families te werken, waardoor het waarschijnlijk het resultaat is van een genetische mutatie of deletie. "
Terwijl gezichtblindheid geen ‘kernsymptoom’ van autisme is, is het niet ongebruikelijk voor mensen in het autismespectrum. In sommige gevallen kan gezichtblindheid de oorzaak zijn van het schijnbare gebrek aan empathie of zeer reële problemen met non-verbale communicatie.
Hoe kun je een gezicht lezen als je een gezicht niet van een voorwerp kunt onderscheiden of de persoon die tegen je spreekt herkennen?
Terwijl gezichtblindheid een probleem kan zijn voor uw geliefde met autisme, is het gemakkelijk om blindheid voor het gezicht te verwarren met typische autistische symptomen. Veel kinderen met autisme reageren bijvoorbeeld niet op non-verbale signalen, zoals glimlachen, fronsen of andere ‘gezichts’-taal, ook al kunnen ze het gezicht herkennen waar ze naar kijken.
Hun gebrek aan respons kan betrekking hebben op tekorten van sociale communicatie in plaats van prosopagnosia. Kunnen zij het gezicht van een favoriet personage op televisie herkennen of een foto van een familielid zonder auditieve aanwijzingen? Als dat zo is, herkennen ze een gezicht – en lijden ze hoogstwaarschijnlijk niet aan gezichtsblindheid.
Er is geen remedie voor gezichtblindheid. Kinderen met gezichtsblindheid kunnen een aantal compensatietechnieken leren, zoals luisteren naar emotionele betekenis of het gebruik van mnemonische apparaten om namen te onthouden zonder gezichten te herkennen. Voordat u met een dergelijke training begint, is het echter belangrijk om gezichtsblindheid te onderscheiden van andere autistische symptomen die zich vergelijkbaar kunnen voordoen, zoals problemen met oogcontact.
