In coronaire bypassoperatie – ook wel coronaire bypasstransplantatie of CABG genoemd – transplanteren chirurgen een gezonde slagader of ader naar een aangetaste kransslagader, voorbij de gebieden die worden geblokkeerd door plaques. Met deze procedure kan bloed het aangetaste deel van de slagader passeren en de toevoer van bloed naar de hartspier verbeteren.
Wie moet coronaire bypassoperatie krijgen?
Bypass-chirurgie is zeer effectief bij het verbeteren van de symptomen van angina pectoris als u stabiele angina pectoris heeft.
Als u ernstige blokkades heeft in verschillende kransslagaders of blokkades in de linkerhoofdkransslagader (de belangrijkste kransslagader), of een zeer verzwakte hartspier (een aandoening die cardiomyopathie wordt genoemd, waarover u meer kunt lezen), bypass een operatie kan uw leven verlengen in vergelijking met een behandeling met angioplastie en stenting, of alleen met medische therapie. Bypass-chirurgie kan ook nuttig zijn bij mensen met acuut coronair syndroom.
Hoe wordt bypassoperatie uitgevoerd?
Een bypass-operatie wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie. De chirurg splitst het borstbeen om de borst te openen en stopt vervolgens het hart met chemicaliën of kou (hypothermie genaamd), zodat hij / zij de transplantaten kan bevestigen zonder dat het hart ronddraait. Bloedcirculatie wordt gehandhaafd, terwijl het hart wordt gestopt, met behulp van een cardiopulmonaire bypass-machine. Nadat de transplantaten zijn bevestigd, wordt het hart opnieuw gestart.
De transplantaten die tijdens bypass-chirurgie worden gebruikt, komen meestal van aderen uit de benen (vena saphena) of een slagader uit de borstwand (de interne borstslagader).
Transplantaten die de slagader gebruiken, duren vaak langer dan enten die aders gebruiken, en de slagadertransplantaten ontwikkelen niet vaak stenose, zoals adertransplantaten. Interne borstbeentransplantaten dienen daarom in het algemeen te worden gebruikt wanneer dit mogelijk is (zoals bepaald door de anatomie van de patiënt). Het komt vrij veel voor dat adertransplantaten blokkades ontwikkelen als gevolg van atherosclerose binnen 10 tot 12 jaar chirurgie.
De laatste jaren worden nieuwere bypass-operatietechnieken ontwikkeld, genaamd "minimaal invasieve bypass-operatie." Deze minimaal invasieve procedures brengen kleinere incisies met zich mee en voorkomen dat de bypassmachine moet worden gebruikt. Helaas is minimaal invasieve bypass-chirurgie alleen geschikt voor patiënten bij wie de zieke slagaders gemakkelijk kunnen worden bereikt met deze aanpak.
Wat zijn de belangrijkste complicaties?
Corrosie-bypass-chirurgie is een belangrijke chirurgische ingreep en patiënten keren vaak niet wekenlang of zelfs maanden na de operatie terug naar "normaal". Het is gebruikelijk om een paar weken lang slechte eetlust, zwakte en pijn over de incisie te ervaren. Depressie wordt gezien bij maximaal één van de drie patiënten na de operatie, en tenzij de depressie wordt herkend en behandeld, kan dit leiden tot een sterk verlengde hersteltijd.
Andere mogelijke complicaties na bypass-chirurgie zijn myocardinfarct tijdens of direct na de operatie (bij minder dan 5% van de patiënten), verzwakking van de hartspier (die vaak tijdelijk is), aritmieën (vooral atriale fibrillatie), pleurale effusies (vochtophoping tussen de long en de borstwand), infectie van de incisieplaats en een cognitieve (denk) aandoening die "pompkop" wordt genoemd (na de cardiopulmonaire bypass "pomp" die de bloedsomloop tijdens de transplantatieprocedure ondersteunt, en waarvan sommigen hebben gespeculeerd is verantwoordelijk voor deze cognitieve veranderingen).
Omdat bypass-chirurgie zulke ernstige risico’s met zich meebrengt, is deze meestal gereserveerd voor patiënten die waarschijnlijk hun leven verlengd hebben door de operatie of voor patiënten bij wie de symptomen van angina pectoris aanhouden ondanks agressieve pogingen tot medische behandeling.
