Plicasyndroom, soms "synoviaal plicasyndroom" genoemd, is een toestand van irritatie van het weefsel dat de binnenkant van het kniegewricht is. Synovium is het type weefsel dat de bekleding vormt als een gewricht. Het synoviale weefsel bevat de gewrichtsruimte en helpt de normale vloeistof te maken die het gewricht smeert.
De synoviale plica zijn membranen die de knie scheiden in compartimenten tijdens de ontwikkeling van de foetus.
Deze plica-banden krimpen gewoonlijk in omvang tijdens het tweede trimester van de ontwikkeling van de foetus. Bij volwassenen bestaan ze als weefselmoffen die "synoviale plooien" of plica worden genoemd. Bij sommige personen is de synoviale plica prominenter en vatbaarder voor irritatie. Er is echt geen functie bekend van een plica, het is gewoon een overgebleven anatomische variatie die bestaat in sommige mensen en niet in anderen.
Plicasyndroom
De plica aan de binnenkant van de knie, de mediale plica genoemd, is het synoviale weefsel dat het meest vatbaar is voor irritatie en letsel. Wanneer de knie gebogen is, wordt de mediale plica blootgesteld aan directe verwonding en kan deze ook gewond raken bij overuse syndromen. Wanneer de plica geïrriteerd en ontstoken raakt, ontstaat de aandoening die het plicasyndroom wordt genoemd.
Diagnose van het plicasyndroom wordt gemaakt door lichamelijk onderzoek of tijdens een arthroscopische operatie. Het Plica-syndroom heeft vergelijkbare kenmerken als meniscale tranen en patellape peesontsteking en deze aandoeningen kunnen verward zijn.
De meest voorkomende symptomen van plicasyndroom zijn:
- Kniepijn aan de binnenkant van het gewricht
- Tederheid direct boven de mediale plica
- Zwelling en warmte rond de plica
- Knippen en klikken wanneer de knie gebogen is
Röntgenfoto’s van de knie zijn meestal normaal bij een patiënt met plicasyndroom. Een MRI kan worden gedaan om te helpen met de diagnose, maar deze test is geen perfecte methode om deze aandoening te diagnosticeren.
Behandeling van het Plicasyndroom
Plicasyndroom kan het beste worden behandeld door het kniegewricht te laten rusten en de ontsteking te laten verdwijnen. Behandelingen om ontstekingen te verminderen omvatten ijsapplicatie en ontstekingsremmende medicijnen. Deze maatregelen zijn meestal voldoende om de geïrriteerde plica te laten rusten. Soms kan een injectie met cortison in de knie nuttig zijn.
Als deze maatregelen de symptomen niet verlichten, kan chirurgische verwijdering van de plica noodzakelijk zijn. Deze chirurgische procedure wordt uitgevoerd met arthroscopic knee surgery, of een kleine camera, die in de knie wordt ingebracht, samen met instrumenten om het ontstoken weefsel te verwijderen. De arthroscopische plica-resectie heeft goede resultaten, ervan uitgaande dat de plica de oorzaak van de symptomen is. Vaak wordt een plica gezien bij arthroscopisch onderzoek. Tenzij de symptomen van de patiënt consistent zijn met het plicasyndroom en de plica er ontstoken en geïrriteerd uitziet, wordt de plica meestal alleen gelaten. Plica-resectie tijdens artroscopie wordt alleen uitgevoerd als wordt vermoed dat de plica de bron van symptomen is.
Is het zelfs een probleem?
Er is controverse over de vraag of het plica-syndroom al dan niet bestaat. Veel mensen hebben een plica en sommige lijken pijn te hebben op die locatie, terwijl anderen dat niet doen.
Sommige artsen geloven dat de plica-band een bron van pijn kan zijn, terwijl anderen denken dat de pijn waarschijnlijk het gevolg is van een ander probleem, zoals patellofemoraal pijnsyndroom of een meniscusscheur.
De meeste chirurgen zijn het ermee eens dat synoviale ontsteking een bron van mogelijke kniepijn kan zijn, maar het is relatief ongebruikelijk en moet alleen als de bron van pijn worden beschouwd wanneer andere, meer algemene aandoeningen zijn uitgesloten. Zeker, pogingen om de symptomen te beheersen met niet-chirurgische behandelingen moeten worden geprobeerd voordat een operatie wordt overwogen om deze aandoening aan te pakken.
