De calcaneus is het bot in de hiel van de voet, gewoonlijk het hielbeen. Dit bot helpt de voet ondersteunen en is belangrijk bij normale loopbewegingen. Het gewricht op de calcaneus, het subtalaar gewricht genoemd, is verantwoordelijk voor het naar binnen en naar buiten draaien van de voet.
Calcaneusfracturen zijn bijna altijd het gevolg van ernstige, hoge energie verwondingen.
Ze treden meestal op als gevolg van een val van een hoogte, zoals van een ladder vallen. Andere oorzaken van een calcaneusfractuur zijn auto-ongelukken en sportletsels. De calcaneus kan ook een stressfractuur aanhouden, een blessure die soms wordt gezien bij atleten, zoals lange-afstandslopers.
Tekenen van een Calcaneus fractuur
Calcaneusfracturen veroorzaken zwelling en pijn in de achterkant van de voet. Veelvoorkomende symptomen van een calcaneusfractuur zijn:
- Onvermogen om te lopen
- Zwelling van de voet
- Kneuzing van de voet
- Ernstige hielpijn
De meeste calcaneusfracturen zijn gesloten verwondingen, wat betekent dat de huid intact is. Wanneer de huid rond de calcaneusfractuur wordt gebroken, kan dit een open fractuur vertegenwoordigen, ook wel een samengestelde fractuur genoemd. Een open fractuur van de calcaneus is een noodsituatie waarvoor een spoedoperatie nodig is.
Behandeling van Calcaneus fracturen
Calcaneusfracturen kunnen worden behandeld met een cast of een operatie kan worden aanbevolen. Als de calcaneusfractuur niet uit positie is, wordt een niet-invasieve behandeling aanbevolen.
Niet-operatieve behandeling wordt ook aanbevolen bij patiënten met een slechte bloedsomloop of diabetes; deze patiënten hebben een bijzonder hoog risico op het ontwikkelen van complicaties door voetoperaties. Patiënten die roken, hebben ook een zeer hoog risico op complicaties in verband met chirurgie voor een calcaneusfractuur.
Chirurgie moet zorgvuldig worden overwogen bij deze patiënten en veel artsen zijn van mening dat de risico’s bij rokers te hoog zijn om een operatie te overwegen.
Chirurgische behandeling van calcaneusfracturen houdt meestal in een incisie maken over de buitenkant van de voet en het plaatsen van een metalen plaat en schroeven in het gebroken hielbot. Uw arts zal proberen de normale uitlijning van het bot te herstellen en het kraakbeenoppervlak zo dicht mogelijk bij normaal te brengen. Af en toe, als de gebroken calcaneus twee grote stukken bot is (in vergelijking met veel kleine stukjes), kan deze operatie worden uitgevoerd met kleine incisies en zonder plaat. Uw arts kan u de juiste behandeling aanbevelen op basis van specifieke kenmerken van uw fractuur.
Bij de ernstigste calcaneusfracturen kan het calcaneusbeen worden gefuseerd met het bot boven de hiel, de talus. In deze situaties is de kans op herstel van de gewrichtsfunctie van de voet onwaarschijnlijk en kan de fusieprocedure een stabiele voet om te lopen mogelijk maken.
Alle patiënten met een calcaneusfractuur moeten ook worden onderzocht op andere hoge energie verwondingen. Studies hebben aangetoond dat een groot aantal patiënten met een calcaneusfractuur ook fracturen van de lumbale wervelkolom (10 tot 15 procent) zal hebben. Andere verwondingen komen vaak voor bij patiënten die een calcaneusfractuur hebben, inclusief verwondingen aan het hoofd, de nek en andere ledematen.
Stressfracturen van de calcaneus kunnen worden behandeld met niet-invasieve behandeling. Meestal zullen patiënten op krukken moeten staan en zelfs een korte periode van cast immobilisatie vereisen. Stressfracturen duren soms 3-6 maanden voordat atleten na deze blessure weer kunnen sporten.
Complicaties van behandeling
Calcaneusfracturen zijn over het algemeen ernstig letsel en leiden vaak tot langdurige problemen van de voet en enkel. Vroege complicaties van calcaneusfracturen zijn meestal te wijten aan de aanzienlijke zwelling die kan optreden met deze verwondingen. Patiënten die geopereerd zijn aan een calcaneusfractuur kunnen genezingsproblemen krijgen als gevolg van deze zwelling.
Zoals eerder vermeld, zijn patiënten met diabetes, rokers en mensen met een slechte bloedsomloop met name gevoelig voor het ontwikkelen van deze complicatie.
Late complicaties van een calcaneusfractuur zijn meestal toe te schrijven aan chronische voetpijn en artritis. Artritis van de achtervoet is gebruikelijk nadat een patiënt een calcaneusfractuur heeft. Het risico op het ontwikkelen van artritis als gevolg van de calcaneusfractuur is over het algemeen gerelateerd aan de ernst van de fractuur. Patiënten hebben vaak problemen met chronische voetpijn, moeite met bepaalde soorten schoeisel en pijn in verband met lopen, rennen en langdurig staan.
De herstelperiode van een calcaneusfractuur is een belangrijk aspect bij het bepalen hoe goed een patiënt zal terugkeren naar zijn niveau van activiteit vóór de verwonding. Patiënten moeten worden gehouden om het gewicht van de voet te houden voor zo lang als drie maanden. Het andere, kritisch belangrijke aspect van de behandeling is het beheersen van zwelling, vooral bij patiënten die een operatie hebben ondergaan. De beste manieren om zwelling onder controle te houden, zijn onder meer verhoging, immobilisatie en toepassing van ijs.
