Hoewel uitslag gebruikelijk is bij pediatrische populaties en alleen voor de huid beperkt kan worden, worden sommige uitslag veroorzaakt door infecties die door het hele lichaam worden ervaren. Veel van deze virussen en bacteriën kunnen ervoor zorgen dat kinderen kenmerkende dermatologische symptomen ervaren die de diagnose en behandeling ondersteunen.
Al in de 19e eeuw verstonden artsen dit verband en in 1905 plaatste Dr. Cheinisse in Frankrijk zes ziektes op basis van hun klinische verschijning en koppelde deze aan ziektestudies op basis van de bevolking. Artsen gebruiken tegenwoordig nog steeds af en toe zijn terminologie bij het classificeren van deze uitslag en het behandelen van patiënten. Dit artikel bespreekt "Derde ziekte" en "Vierde Ziekte."
Rubella-virus: "Derde ziekte" of Duitse Mazelen
Net als bij mazelen wordt rodehond veroorzaakt door een op RNA gebaseerd virus, verspreid door druppeltjes in de lucht of direct contact. In het verleden noemden sommigen in de medische gemeenschap rubella ‘de Duitse mazelen’, maar deze term wordt in de Verenigde Staten niet meer algemeen gebruikt.
Rubella is over het algemeen mild voor volwassenen en oudere kinderen, waarbij tot de helft van alle geïnfecteerde personen geen symptomen vertoont. Rodehond kan echter een bijzonder ernstige infectie zijn voor ongeboren kinderen, echter met ongeveer 90% overdracht van moeder op baby. Als gevolg van onvolledige wereldwijde vaccinatie voor moeders, worden jaarlijks 110.000 baby’s geboren met rubella-infectie. Veel baby’s lijden aan ernstige geboorteafwijkingen, doofheid onder hen, en riskeren doodgeboorte.
Uiterlijk
De rodehond begint op het gezicht en omvat snel de borst, rug en ledematen. Het begint twee tot drie weken na de blootstelling en verdwijnt binnen een paar dagen. De uitslag, zoals mazelen, heeft roze tot rode vlekken, bijna altijd vlak, die vaak samen een uniform roodachtig uiterlijk geven.
Diagnose
Artsen diagnosticeren rubella bij pediatrische en volwassen patiënten met geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Rubella veroorzaakt, in tegenstelling tot mazelen, karakteristiek zwelling van de lymfeklieren achter de nek en oren naast de zwelling van de lymfeklieren aan de voorkant van de nek. De rodehonduitslag is ook cruciaal voor de diagnose, evenals een blootstellingsgeschiedenis. Kinderen kunnen laaggradige koorts hebben, waarbij sommigen last hebben van misselijkheid en rode ogen in het oog. Zwangere vrouwen krijgen een eenvoudige bloedtest voor immuniteit tegen rubella, omdat een infectie tijdens de zwangerschap vervormend en levensbedreigend kan zijn voor het ongeboren kind. Af en toe ontvangen patiënten gensequentieonderzoek voor het virus zelf in onduidelijke gevallen.
Behandeling
Behandeling van rubella-infecties bij volwassenen, kinderen en baby’s is ondersteunende zorg, vooral vocht en rust. Voor degenen die geïnfecteerd zijn, inclusief nieuwe baby’s, wordt het beperken van contact met de niet-immuun geadviseerd gedurende een week. De beste behandeling is echter preventie. Rubella-immunisatie vindt plaats in het gecombineerde vaccin tegen mazelen, bof en rubella. Eén dosis geeft 95% van de patiënten levenslange immuniteit tegen rodehondinfectie.
Prognose
Volwassenen en niet-baby’s die besmet zijn met rodehond hebben meestal een milde ziekte en herstellen meestal minder dan een week nadat de uitslag is opgetreden.
Ongeboren baby’s in hun eerste trimester van de groei lopen echter een groot risico en kunnen lijden aan het aangeboren rubella-syndroom, waaronder gehoorbeperkingen – in veel gevallen doofheid – hartafwijkingen en schildklieraandoeningen. Voordat het vaccin in de jaren zestig werd ontwikkeld, had ongeveer 0,5% van de baby’s die wereldwijd werden geboren een aangeboren rubella-syndroom. Deze aangeboren afwijkingen zijn meestal onomkeerbaar.
Stafylokokken Huidaandoening met gebrande huid of "Vierde Ziekte"
De meeste medische handboeken van vandaag vermelden de ziekte van Duke of andere verwijzingen naar de Vierde Ziekte niet. Het is een aandoening die wordt opgevoed in medische trivia en grotendeels is verdrongen, maar het is hier als referentie opgenomen.
Het kan een
staphylococcaal scalded skin syndrome zijn, dat wordt veroorzaakt door infectie met stafylokokken en de afgifte van een toxine in de menselijke bloedbaan.Uiterlijk
De uitslag wordt meestal gezien bij zuigelingen en begint met de verschijning van roodheid rond de mond die dan binnen 2 dagen een groot deel van het lichaam bedekt en zacht kan zijn. Het uitoefenen van lichte druk met een zijwaartse beweging van een vinger op de huidlaesies resulteert in verplaatsing van de huidlagen, de opperhuid van de dermis, die door artsen bekend is als een positief Nikolsky-teken. Vaak worden de laesies met vloeistof gevulde blaren. De blaren zullen breken en vervolgens tot peeling leiden. Binnen 7-10 dagen verbetert de huid en geneest zonder langdurige littekens. Secundaire bacteriële infecties van de laesies kunnen littekens veroorzaken. De uitslag is nooit aanwezig op de slijmvliezen.
Diagnose
Artsen stellen klinisch een diagnose van stafylokokkeninfecties van de huid, meestal met een geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Indien nodig kunnen bloedkweken en huidbiopsie van getroffen gebieden de diagnose bevestigen.
Behandeling
Pediatrische patiënten hebben ondersteunende zorg nodig en eradicatie van de primaire infectie. Ondersteunende maatregelen omvatten rehydratatie- en antikoortsmedicatie waaronder acetaminophen (Tylenol). Antibioticabehandeling met intraveneuze medicatie omvat nafcilline, oxacilline of vancomycine. Clindamycine wordt ook af en toe gebruikt vanwege de remming van stafylokokken toxinen, de belangrijkste oorzaak van het scalded skin syndrome.
Prognose
