Pseudodementie is een aandoening die lijkt op dementie, maar in feite te wijten is aan andere aandoeningen zoals depressie, schizofrenie, manie, dissociatieve stoornissen, het Ganser-syndroom, de omzettingsreactie en psychoactieve drugs.
De geschiedenis van de term
Hoewel de term werd gebruikt, publiceerde de psychiater Leslie Kiloh in 1961 de paper ‘Pseudo-dementie’ dat anderen de aanzet kregen om te proberen cognitieve stoornissen terug te draaien die mogelijk te wijten waren aan andere psychiatrische stoornissen, zoals depressie, schizofrenie en conversiestoornis.
In de krant van Kiloh presenteerde hij de vignetten van 10 patiënten, van wie de meesten depressieve kenmerken vertoonden. Toen dit artikel in het wetenschappelijke tijdschriftActa Psychiatrica Scandinavicawerd gepubliceerd, was dementie onomkeerbaar. Wat zijn paper deed was open een heel gebied van onderzoek en wetenschappelijke studie die onderzocht of cognitieve tekorten in gevallen van depressie kunnen worden teruggedraaid en of er onderliggende oorzaken van dementie zijn. Kortom, de term is nuttig gebleven bij het bevorderen van de discussie over potentieel behandelbare psychiatrische symptomen, zelfs in gevallen van progressieve dementie.
Symptomen van Pseudodementie
Een persoon kan verward lijken, symptomen vertonen die te maken hebben met een van de aandoeningen die verband houden met pseudodementie. Als ze bijvoorbeeld depressief zijn, kunnen ze depressieve symptomen krijgen, zoals slaapstoornissen, en klagen ze over geheugenstoornissen en andere cognitieve problemen.
Bij zorgvuldig testen zijn de werking van geheugen en taal echter intact.
Er zijn echter geen duidelijke symptomen voor pseudodementie. In plaats daarvan is het een praktische term die helpt definiëren dat iemand een behandelbare aandoening heeft; in tegenstelling tot dementie zelf. Maar dat weerhoudt wetenschappers er niet van te zoeken.
Een van de meest geciteerde beschrijvingen van cognitieve stoornissen van pseudodementie is dat patiënten:
- een gelijk verlies hadden voor recente en voorbije gebeurtenissen;
- ervaren fragmentarisch of specifiek geheugenverlies;
- vertoont intacte aandacht en concentratie;
- gaf vaak "Weet niet" antwoorden;
- en variabel uitgevoerd op vergelijkbare moeilijke neuropsychologische taken.
Hoewel anderen deze lijst meer klinisch specifiek hebben gemaakt, was het bovenstaande een goede benchmark om te beginnen.
Het belang van diagnose van dementie en depressie
Pseudodementie is een belangrijke voorwaarde om te begrijpen, zodat een juiste diagnose van dementie of depressie kan worden gesteld. De tijdige herkenning en behandeling van depressie bij ouderen kan voorkomen dat ze erbij betrokken raken, maar ook voorkomen dat ze de evaluaties doorlopen die nodig zijn om dementie te diagnosticeren.
Door verwarring veroorzaakt door aan leeftijd gerelateerde cognitieve gebreken is het moeilijk om ouderen te beoordelen op pseudo-dementie in vergelijking met jongere patiënten. Dit is mogelijk de reden dat er meldingen zijn geweest van hoge percentages zowel fout-positieve als fout-negatieve fouten in de diagnose van dementie.
Om het nog moeilijker te maken in de diagnose, kunnen depressie en dementie naast elkaar bestaan.
Denk je dat je depressief bent?
Hier zijn 9 symptomen van depressie die u moet weten.
