Een Maisonneuve-fractuur is een specifiek type enkelfractuur dat optreedt wanneer de enkel krachtig naar buiten is gedraaid (externe rotatie). De fractuur is belangrijk omdat behandeling bijna altijd een operatie vereist, en zonder een zorgvuldig onderzoek van de enkel (en de knie) is het mogelijk om dit blessurepatroon te missen.
Oorsprong
De breuk van Maisonneuve is vernoemd naar een Franse chirurg genaamd Jules Germain Maisonneuve.
Dr. Maisonneuve (spreek uit als MAY-son-OU-ve) beschreef dit verwondingspatroon en zijn associatie met verwondingen die een krachtige externe rotatie van het enkelgewricht veroorzaken. Dr. Maisonneuve was een protégé van Dr. Dupuytren, een andere Franse chirurg met een belangrijk orthopedisch eponiem voor een aandoening die hij beschreef.
Tegenwoordig wordt de naam van Dr. Maisonneuve nog steeds gebruikt om dit specifieke verwondingspatroon te beschrijven. Hoewel dit een ongewoon type enkelfractuur is, is het belangrijk omdat dit, zonder goed te kijken, een minder ernstige blessure lijkt te zijn. Als er geen juiste diagnose wordt gesteld, kunnen er langdurige problemen zijn met het enkelgewricht, inclusief vroege enkelarthritis.
Tekenen
Er zijn verschillende belangrijke tekenen die erop kunnen wijzen dat een enkelblessure een Maisonneuve-fractuur kan zijn. Ten eerste is het mechanisme van verwonding te begrijpen, omdat patiënten die een Maisonneuve-fractuur ondersteunen typisch een zeer krachtige naar buiten draaiende enkel hebben.
Dit kan een sportblessure zijn of kan optreden na een val met normale activiteiten. Andere symptomen van deze blessure zijn:
- Pijn en zwelling rond de binnenkant van de enkel (rond de mediale malleolus)
- Tederheid rond de buitenzijde van de knie (de proximale fibula)
- Pijn in het kuitbeen en het scheenbeen (syndesmoseblessure)
Patiënten krijgen röntgenfoto’s om het patroon van de verwonding te bepalen, en als er bezorgdheid bestaat dat de verwonding een Maisonneuve-fractuur is, moeten ook röntgenfoto’s van de knie worden gemaakt. Bij sommige patiënten is er een ernstig letsel aan zacht weefsel dat de behandeling kan bemoeilijken. De huid moet worden geïnspecteerd op fractuurblaren en andere tekenen van ernstig letsel van zacht weefsel.
Behandeling
Chirurgische behandeling is de standaardbehandeling van een Maisonneuve-fractuur, hoewel bij sommige patiënten zonder verplaatsing van het fractuur- of enkelgewricht of bij slechte operatiekandidaten (oudere of zieke patiënten) een niet-chirurgische behandeling kan worden overwogen. De typische behandeling van een Maisonneuve-fractuur is echter een operatie uitvoeren om de stabiliteit van het enkelgewricht te herstellen.
Bij het repareren van een Maisonneuve-enkelfractuur wordt de mediale (binnen) zijde gerepareerd en wordt de syndesmose hersteld. De fibulafractuur rond de knie hoeft echter niet operatief te worden gestabiliseerd. De kritische structuur die op zijn plaats moet worden gehouden, is de syndesmosis (het ligament dat de scheenbotten verbindt). De syndesmose wordt gerepareerd met schroeven of met zeer zwaar hechtmateriaal, enkele centimeters boven het enkelgewricht.
Revalidatie vanaf operatie
Revalidatie na een Maisonneuve-fractuur is een proces van meerdere maanden en is afhankelijk van de ernst van de verwonding en de richtlijnen van uw chirurg.
De meeste chirurgen zullen de enkel gedurende 4-6 weken na de operatie immobiliseren en voorkomen dat de extremiteit gedurende 6-12 weken na de operatie wordt belast. Daarnaast bevelen sommige chirurgen een tweede operatie aan om de hardware te verwijderen die is gebruikt om de syndesmose te repareren voordat het mogelijk is het gewicht te laten hervatten. Dit is controversieel en kan met uw chirurg worden besproken.
