Leer precies wat de rode bloedcelindices u kunnen vertellen

rode bloedcellen, aantal rode, aantal rode bloedcellen, bereik voor, hemoglobine rode

  • Witbloedcelaandoeningen
  • Polycythemia Vera & Myelofibrosis
  • Als u uw aantal rode bloedcellen op een CBC bekijkt, ziet u mogelijk een aantal verschillende initialen, samen met het totale aantal. De rode bloedcelindices, MCHC, MCV, MCH en RDW genoemd, geven nadere informatie over uw rode bloedcellen en kunnen nuttig zijn bij het bepalen van de oorzaak van bloedarmoede en andere medische aandoeningen.

    Laten we eens kijken naar de informatie in uw volledige bloedbeeld (CBC), inclusief uw aantal rode bloedcellen, en daarna de betekenis en het belang van elk van deze indices bespreken.

    Uw volledige bloedbeeld (CBC)

    Het volledige bloedbeeld (CBC) is een bloedtest die door artsen is besteld, zodat zij de samenstelling en kwaliteit van de bloedcellen in uw lichaam kunnen beoordelen. Deze bloedcellen omvatten:

    • Witte bloedcellen (leukocyten) die infecties helpen bestrijden
    • Rode bloedcellen (erytrocyten) die zuurstof door het hele lichaam verdelen
    • Bloedplaatjes (trombocyten) die bloed stollen

    Rode bloedceltelling (RBC)

    De rode bloedcel count (RBC) is het aantal rode bloedcellen dat in uw bloed wordt aangetroffen. Een normaal aantal rode bloedcellen is afhankelijk van leeftijd en geslacht:

    • voor vrouwen, 4,2 – 5,4 miljoen / mcL
    • voor mannen, 4,7 – 6,1 miljoen / mcL
    • voor kinderen 4,1 – 5,5 miljoen / mcL

    een laag aantal rode bloedcellen wordt aangeduid als anemie. Er zijn veel verschillende oorzaken van bloedarmoede, waarvan ijzertekort er maar één is. Rode bloedcelindices zijn zeer nuttig bij het onderscheiden van deze verschillende oorzaken.

    Een verhoogd aantal rode bloedcellen wordt erytrocytose of polycytemie genoemd.

    Oorzaken kunnen uitdroging zijn (waarbij het niveau niet echt hoog is, maar op die manier lijkt door minder vochtvolume in het bloed), een behoefte aan meer zuurstoftransportcapaciteit van het bloed, zoals leven op grote hoogte, COPD, of hartfalen, en een verhoogde productie van rode bloedcellen in het beenmerg als gevolg van aandoeningen zoals polycythaemia vera.

    Als u kijkt naar het totale RBC-aantal, kunt u zien of uw aantal rode bloedcellen laag, normaal of hoog is, maar het vertelt u niet waarom de telling abnormaal is. Vandaar de behoefte aan verdere evaluatie van deze cellen. Zelfs als het aantal RBC’s normaal is, kan het bekijken van de RBC-indices soms belangrijke aanwijzingen geven bij het diagnosticeren van medische aandoeningen.

    Rode bloedcellen (RBC) Indices

    Samen met het totale RBC-aantal geven de RBC-indices informatie over de grootte en kwaliteit van uw rode bloedcellen. Dit kan worden gebruikt om de oorzaak en de ernst van bloedarmoede te diagnosticeren en belangrijke aanwijzingen te geven over andere gezondheidsproblemen die u heeft.

    De RBC-indices bestaan ​​uit vier verschillende componenten die bekend staan ​​als de gemiddelde corpusculaire hemoglobineconcentratie (MCHC), het gemiddelde corpusculaire volume (MCV), de gemiddelde corpusculaire hemoglobine (MCH) en de rode celverdelingsbreedte (RDW).

    Gemiddelde corpusculaire hemoglobineconcentratie (MCHC)

    De gemiddelde corpusculaire hemoglobineconcentratie (MCHC) is de gemiddelde concentratie van hemoglobine in de rode bloedcellen.

    Hemoglobine is het ijzerdragende eiwit in rode bloedcellen waarvan de functie het is zuurstof te vervoeren. Het is ook het element dat rode bloedcellen hun kleur geeft. Elke afwisseling in concentratie kan ervoor zorgen dat de cellen min of meer rood lijken.

    Het MCHC vertelt u in feite of de rode bloedcellen van een persoon meer of minder hemoglobine hebben dan zou worden verwacht. Een normaal bereik voor MCHC ligt tussen 33,4 en 35,5 gram per deciliter bij volwassenen. Elke waarde buiten het referentiebereik wordt als volgt gedefinieerd:

    Hoge MCHC: Als de MCHC hoog is, worden de rode cellen aangeduid als hyperchroom. Mogelijke oorzaken van een hoog MCHC (wat ongebruikelijk is) zijn onder meer: ​​

    • Auto-immune hemolytische anemie, een aandoening waarbij het immuunsysteem van het lichaam zijn eigen rode bloedcellen aanvalt
    • Erfelijke sferocytose, een genetische aandoening die wordt gekenmerkt door bloedarmoede en galstenen

    Laag MCHC: Wanneer de MCHC is laag, de cellen worden aangeduid als zijnde hypochroom. Mogelijke oorzaken zijn:

    • Anemie door ijzertekort. Elk aantal aandoeningen kan ijzertekortbloedarmoede veroorzaken, waaronder zwangerschap, bloedverlies, slechte ijzerabsorptie in de darmen (bijvoorbeeld veroorzaakt door coeliakie of de ziekte van Crohn) en een slechte voedingsinname van ijzer.

    Of het nu hyperchromisch of hypochroom is, de behandeling is primair gericht op het behandelen van de onderliggende aandoening. IJzersuppletie en het verhoogde voedingspatroon van ijzerinname kunnen helpen bloedarmoede met ijzertekort te behandelen, maar een ijzersupplement wordt niet aanbevolen voor mensen die geen ijzertekort hebben (overtollig ijzer kan in de lever en in het hart worden opgeslagen). Bloedtransfusies kunnen in zwaardere gevallen worden gebruikt.

    Gemiddeld corpusculair volume (MCV)

    Het gemiddelde corpusculaire volume (MCV) meet het gemiddelde rode bloedcelvolume, dat wil zeggen de werkelijke grootte van de cellen zelf.

    Een normaal bereik voor MCV ligt tussen 80 en 96 femtoliters per cel.

    Lage MCV: Een lage MCV geeft aan dat de rode bloedcellen klein zijn of microcytisch. Mogelijke oorzaken zijn:

    • Loodvergiftiging
    • Thalassemie (de thalassemieën zijn genetische aandoeningen die worden gekenmerkt door abnormaal hemoglobine)
    • Anemie van chronische ziekte
    • Reumatoïde artritis
    • Reuscellige arteritis.

    Hoge MCV: Een hoge MCV houdt in dat de rode bloedcellen groter zijn dan normaal, of macrocytisch. Oorzaken van macrocytische anemie zijn:

    • Vitamine B12-tekort
    • Folaatdeficiëntie (zowel vitamine B12-tekort als folaatdeficiënties worden ook megaloblastaire anemie genoemd, vanwege de macrocytische RBC’s)
    • Leverziekte
    • Alcoholisme
    • Hypothyreoïdie
    • Medicijnen zoals chemotherapie en retrovirale therapieën voor HIV

    Normaal MCV: Het is belangrijk op te merken dat iemand bloedarmoede kan hebben en een normale MCV kan hebben. Dit wordt een normocytische bloedarmoede genoemd. Oorzaken kunnen zijn:

    • Plotseling bloedverlies
    • Nierfalen
    • Hemolytische anemie
    • Voedingsdeficiënties

    Gemiddelde Corpusculaire hemoglobine (MCH)

    Gemiddelde corpusculaire hemoglobine (MCH) is de gemiddelde hoeveelheid hemoglobine per rode bloedcel in een bloedmonster. Een normaal bereik voor MCH ligt tussen 27,5 en 33,2 picogram per cel.

    De MCH-waarde komt direct overeen met de MCV-waarde en sommige artsen vinden dat de test overbodig is. Als zodanig, als de grootte van de rode bloedcellen groot is (zoals gemeten door de MCV), zal de hoeveelheid hemoglobine per rode bloedcellen hoog zijn (zoals gemeten door de MCH) en vice versa.

    Hoewel de MCH alleen kan worden gebruikt om te bepalen of de bloedarmoede hyper-, hypo- of normocytisch is, moet de MCV samen met de MCH worden overwogen, aangezien het celvolume rechtstreeks van invloed is op het hemoglobinegehalte per cel.

    Rode celverdelingsbreedte (RDW)

    Rode celverdelingsbreedte (RDW) is een test die de variabiliteit in grootte van de rode bloedcellen weergeeft (en is evenredig aan de standaarddeviatie van de MCV). Een normale RDW zou betekenen dat de rode bloedcellen allemaal vergelijkbaar in grootte zijn, terwijl een hogere RDW betekent dat er meer variabiliteit is in de grootte van de rode bloedcellen.

    Sommige artsen zijn van mening dat RDW een van de meest behulpzame rode-celindices is bij het stellen van diagnoses. Afgezien van zijn rol in het helpen diagnosticeren van bloedarmoede, kan een verhoogde RDW de aanwezigheid van coronaire hartziekte voorspellen bij mensen met hoge bloeddruk. Het geeft ook aanwijzingen voor een vroege voedingstekorten die misschien niet alleen bij de andere tests worden opgemerkt. Ten slotte is het een goede test om te bepalen of verder testen nodig is, zoals een uitstrijkje van perifeer bloed.

    Een normaal bereik voor RDW is 10,2 tot 14,5 procent.

    RDW is vooral nuttig wanneer deze wordt geëvalueerd samen met MCV. Een voorbeeld van enkele oorzaken zijn:

    Hoge RDW en lage MCV (microcytic):

    • Anemie met ijzertekort
    • Sikkelcelanemie

    Hoge RDW en normale MCV (normocytisch):

    • Anemie met ijzertekort
    • Gecombineerde anemieën
    • Bloeding (een paar dagen) later)
    • Hemoglobinevarianten

    Hoge RDW en hoge MCV (macrocytisch):

    • Vitamine B12-deficiëntie
    • Folaatdeficiëntie
    • Koude agglutinineziekte
    • Myelodysplastisch syndroom
    • Immuun hemolytische anemie

    Normale RDW en hoge MCV:

    • Leverziekte (chronisch)
    • Aplastische anemie
    • Alcoholgerelateerd

    Normale RDW en lage MCV:

    • Bloedarmoede door chronische ziekte
    • Sommige soorten thalassemie
    • Enkele abnormale hemoglobinen

    Het is belangrijk op te merken dat dit slechts enkele voorbeelden zijn en dat er veel mogelijkheden zijn.

    Een heel woord

    Een CBC is een standaardtest van het bloed en omvat het aantal rode bloedcellen naast het aantal witte bloedcellen en bloedplaatjes. Het aantal rode bloedcellen kan artsen vertellen over het aantal rode bloedcellen dat u heeft, maar zegt weinig over de reden voor eventuele afwijkingen.

    RBC-indices zijn, door naar de kenmerken van rode bloedcellen te kijken, nuttig bij het niet alleen vaststellen van de oorzaak van een bloedarmoede, maar ook bij het diagnosticeren van medische aandoeningen, zelfs als het aantal rode bloedcellen normaal is.

    De combinatie van deze indices geeft ook belangrijke aanwijzingen voor het verkleinen van bloedarmoede. De hierboven gegeven voorbeelden zijn slechts enkele van de mogelijke oorzaken, en het bepalen van de precieze oorzaak van bloedarmoede is soms erg uitdagend. Deze bloedonderzoeken kunnen het best worden gebruikt in combinatie met een zorgvuldige geschiedenis, een grondig lichamelijk onderzoek en eventuele imaging-tests die zijn aangegeven.

    Als u meer te weten wilt komen over deze bloedonderzoeken, kunt u uw arts vragen stellen, zodat u een diagnose begrijpt die zij heeft gesteld, of een andere test die zij aanbeveelt. Steeds vaker worden mensen opgeroepen actief deel te nemen aan hun gezondheidszorg en te leren hoe ze weloverwogen beslissingen kunnen nemen over hun gezondheid. Door de tijd te nemen om meer te weten te komen over uw laboratoriumwaarden, kunt u krachtiger worden in het maken van de keuzes die het beste bij u passen.

    Like this post? Please share to your friends: