Als uw arts u een diagnose van laterale recess stenose heeft gegeven, (acroniem LRS), kunt u krassen op uw hoofd krijgen. Wat betekent dit in hemelsnaam?
Laten we, om deze term effectief uit te pakken, aan het einde beginnen met het woord stenose.
Stenose is een algemene medische term die vernauwing betekent. Wat betreft de gezondheid van de rug verwijst het gewoonlijk naar elke aandoening die de doorgangen vernauwt waardoor zenuwen of ruggenmerg passeren.
Met spinale stenose specifiek hebben de zenuwstructuren minder vrije ruimte om zich heen. Hierdoor kunnen zenuwen in contact komen met bot, geëxtrudeerd schijfmateriaal of ander weefsel, wat pijn en andere symptomen kan veroorzaken. Symptomen kunnen zijn: stralende lage rugpijn, claudicatio, een kramp die optreedt wanneer u loopt, zwakte, gevoelloosheid en / of elektrische gewaarwordingen die langs een been of arm naar beneden gaan. In sommige gevallen kunnen ook meer ernstige symptomen optreden die de darm of de blaas verstoren.
Laten we vervolgens "laterale uitsparing" definiëren.
Veel diagnoses bevatten een verwijzing naar de locatie van het probleem, en dat is precies wat er gebeurt als u de term laterale recess stenose tegenkomt.
Wat, en waar is de laterale uitsnede?
Ook bekend als de ingang van Lee, is de laterale uitsparing de ruimte in het wervelkanaal die zich aan de zijkanten bevindt. (Lateraal is een medisch woord voor ‘zijde’.) Daarom bevindt het zich ook dicht bij de spinale zenuwwortel.
Binnenin het wervelkanaal, de centrale doorgang die over de lengte van de wervelkolom loopt, wordt de laterale uitsparing bepaald door zeer specifieke begrenzingen.
Laterale inkeping randen
De laterale uitsparing heeft 5 randen. Eerst is de achterkant van het wervellichaam; terwijl het misschien vreemd klinkt, vormt de achterkant van het wervellichaam de voorste rand van de laterale uitsparing.
In het belang van grondig zijn, is het het beste om de rand van het wervellichaam, de eindplaatmarge, en het buitenste deel van de tussenwervelschijf, de marge van de schijf genaamd, toe te voegen aan de lijst met structuren die de voorzijde van de zijdelingse uitsparing. De tussenwervelschijf is het schokabsorberende kussen dat zich bevindt tussen paren wervelkolombeenderen.
De volgende is de zijrand van de laterale uitsparing. Deze grens wordt gemaakt door een structuur die de steel wordt genoemd. De pedikel is een klein stukje bot dat uit de achterkant van het wervellichaam steekt; het is het deel van een benige ring dat het dichtst bij het wervellichaam ligt. Deze ring van bot is van cruciaal belang voor veel van de functies van de wervelkolom.
Er zijn twee pedikels aan de achterkant van elk wervellichaam, een rechter en een linker.
Voorbij de steel is de lamina, die zich dichter bij de achterkant van de benige ring bevindt dan bij het wervellichaam. Zoals u zult zien, is de kruising tussen de pedikel en de lamina van cruciaal belang bij het bepalen van de zijgrens van de laterale uitsparing. Dit komt omdat andere kleine stukjes bot die helpen om de grenzen te bepalen, of op zijn minst ons vermogen om het gebied nauwkeurig te visualiseren helpen, voortkomen uit dit kruispunt. Deze kleine, uittredende stukjes bot worden over het algemeen processen genoemd en elk heeft ook zijn eigen unieke identificerende naam.
Bijvoorbeeld, in de buurt van de pedikel, strekken de transversale processen zich horizontaal uit aan beide zijden en bieden plaatsen voor spieren en ligamenten om zich te hechten. De dwarse processen zijn ook de plaatsen op de ruggengraatbotten in uw thoraxgebied die verbonden zijn met ribben.
De pedikels zijn geweldige herkenningspunten als je naar een afbeelding van een ruggengraat kijkt en probeert vast te stellen wat wat is. Voor zover de transversale processen verlopen, bevindt de pedikel zich vooraan en bevindt de lamina zich aan de achterkant.
Andere botstukken die uit het gebied tussen de pedikel en de lamina komen, zijn de gewrichtsprocessen. Gewrichtsprocessen van het ene ruggengraatbot interdigiteren met articulaire processen van het volgende, zowel boven als onder, en vormen het facetgewricht.
Alles bij elkaar geven facetgewrichten de wervelkolom veel van zijn stabiliteit.
Een van die specifieke processen – de superieure (superieure middelen hierboven in medicalese) biedt een deel van de achtergrens van de laterale uitsparing.
Het andere deel van de achterste rand van de laterale uitsparing is voorzien van het ligamentum flavum. Van de vele ligamenten die aan de ruggengraat zijn bevestigd, is de ligamentum flavum degene die verticaal aansluit tussen de lamina van de ruggengraatspleten aan de binnenkant van het wervelkanaal. Het werk van de ligamentum flavum is om u te beschermen tegen schijfverwonding; het doet dit door te voorkomen dat je te ver naar voren buigt.
Stenose laterale uitsparing
Laten we het nu allemaal samen leggen. Zoals je hebt gezien, is de laterale uitsparing een deel van het wervelkanaal en kan deze kwetsbaar zijn voor spinale stenose.
Leeftijdgerelateerde veranderingen in botten, facetgewrichten (die zijn opgebouwd uit de bovengenoemde gewrichtsprocessen) en / of ligamenten kunnen ervoor zorgen dat deze structuren op de een of andere manier ruimte innemen die we de laterale uitsparing noemen, evenals de andere doorgangen gemaakt door onderling verbindende ruggengraat. En vanwege hun nabijheid kunnen deze imposante (en over het algemeen abnormale) weefsels de nabijgelegen spinale zenuwwortel en / of het ruggenmerg "botsen" die normaal ongehinderd door de laterale uitsparing gaan. Dit wordt inhaalverbod of impingement genoemd. Wanneer inbreuk wordt gepleegd, kan dit uitgesproken pijn en andere symptomen veroorzaken.
Omdat de laterale uitsparing deel uitmaakt van het ruggengraatskanaal, wanneer daar een stenose optreedt, wordt deze gecategoriseerd als een centrale kanaalstenose die stenose in het kanaal veroorzaakt. In dit geval kunnen myelopathiesymptomen volgen. Myelopathiesymptomen zijn het gevolg van irritatie of compressie van het ruggenmerg.
Als een voorbeeld kan de ontwikkeling van laterale recess stenose optreden wanneer leeftijd gerelateerde veranderingen in de ligamentum flavum optreedt. Dergelijke veranderingen kunnen verdikking, verlies van kracht en verlieselasticiteit omvatten tot het punt waar een verbuiging naar de binnenkant van het wervelkanaal optreedt.
En natuurlijk creëert een verdikte ligamentum flavum een smaller wervelkanaal – het kenmerkende teken van centrale kanaalstenose. Als het knikken het ruggenmerg treft, kan dit myelopathiesymptomen veroorzaken.
