De Affordable Care Act vereist alleen dat werkgevers ziektekostenverzekeringsvoordelen bieden aan werknemers die minstens 30 uur per week werken als ze 50 of meer werknemers hebben. Maar 96 procent van de werkgevers in de VS heeft minder dan 50 werknemers en hoeft dus geen gezondheidsvoordelen aan hun werknemers te bieden.
Veel van hen doen dat natuurlijk. Volgens een onderzoek uitgevoerd door het Transamerica Center for Health Studies in augustus 2015, worden 61% van de bedrijven met minder dan 50 werknemers ziekteverzekeringsvoordelen aangeboden (hoewel dat een hoge schatting kan zijn; een analyse van de National Federation of Independent Business gaf aan dat alleen 29 procent van de bedrijven met minder dan 50 werknemers bood dekking in 2015).
Er zijn in elke staat kleine ziektekostenverzekeringsplannen beschikbaar en werkgevers met minder dan 25 werknemers kunnen in aanmerking komen voor een belastingkrediet voor kleine bedrijven, afhankelijk van het gemiddelde inkomen van hun werknemers en het bedrag van de premies die door de werkgever worden betaald.
Maar hoe zit het met de mensen die werken voor alle kleine bedrijven die geen voordelen bieden op het gebied van ziekteverzekering? Ze moeten de individuele ziekteverzekeringsmarkt gebruiken, waar ze dekking kunnen kopen via de uitwisseling van zorgverzekeringen, of buiten de uitwisseling (subsidies zijn niet beschikbaar buiten de beurs). Werkgeververgoeding toegestaan vanaf 2017 Voor plannen die op de individuele markt zijn gekocht (aan of buiten de beurs), is de ingeschrevene – in tegenstelling tot een werkgever – verantwoordelijk voor het betalen van de premies, hoewel subsidies (die in feite belastingkredieten zijn) beschikbaar zijn in de uitwisseling voor mensen die in aanmerking komen op basis van hun inkomen.
Maar de vroege uitvoeringsverordeningen van de ACA verboden werkgevers om werknemers te vergoeden voor individuele marktverzekeringen.
Dit veranderde vanaf 2017, onder de 21st Century Cures Act (meer details hieronder), maar laten we eens kijken naar hoe de regels vóór 2017 werden geïnterpreteerd:
De ACA zelf liet deze kwestie enigszins open voor interpretatie, maar de IRS vervolgens ging rechtstreeks in op de kwestie en de boete voor niet-naleving was te hoog: een accijns van $ 100 per dag, per toepasselijke werknemer.
Dat kan oplopen tot $ 36.500 per jaar aan boetes voor elke werknemer voor wie de werkgever individuele ziektekostenpremies vergoedt. De regelgeving zou volgens planning in januari 2014 van kracht worden, maar er werd een overgangsregeling getroffen die de boete tot juli 2015 uitstelde.
In essentie werd de manier waarop de IRS het statuut van ACA interpreteerde en werknemers vergoedde voor individuele marktpremies beschouwd als een "werkgever". betaalplan." Dergelijke plannen zijn onderhevig aan collectieve marktverzekeringen voor ziektekostenverzekeringen, inclusief het verbod op levenslange en jaarlijkse uitkeringslimieten, en de eis dat bepaalde preventieve zorg kosteloos gedekt moet worden voor de inschrijver.
En de IRS heeft specifiek verduidelijkt dat werkgeversbetalingsplannen niet kunnen worden gecombineerd met individuele marktverzekeringsplannen om aan de markthervormingsvereisten te voldoen. Dit was waar ondanks het feit dat de markthervormingen van ACA wel degelijk van toepassing zijn op individuele marktplannen en dat alle nieuwe individuele marktplannen worden verkocht zonder levenslange of jaarlijkse uitkeringslimieten en met dezelfde preventieve zorgvoordelen als gezondheidsplannen voor kleine groepen.
Niets belette werkgevers om hun werknemers een op te leggen of belastbare bonus te geven in plaats van het verstrekken van ziekteverzekeringsuitkeringen.
Maar de belastingvoordelen van premies voor ziektekostenverzekeringen en ziektevergoedingsregelingen waren niet beschikbaar om te worden gebruikt om werknemers te vergoeden voor individuele ziekteverzekeringspremies.
Eerste poging om toe te staan dat de vergoeding niet werd goedgekeurd: HR 5447, de wet op de ondersteuning van de zorg voor kleine ondernemingen
HR 5447, een tweeledige wet die bekend staat als de wet op de ondersteuning van de zorg voor kleine ondernemingen van 2016, zou het voor werkgevers wettelijk toegestaan zijn om vergoedingen terug te betalen. $ 5.130 per jaar voor individuele ziektekostenverzekeringspremies voor een werknemer, en tot $ 10.260 als het beleid betrekking heeft op het gezin van de werknemer (deze bedragen zouden geïndexeerd zijn voor inflatie).
H.R. 5447 ging in juni 2016 door de Tweede Kamer en had de steun van de Kamer van Koophandel van de Verenigde Staten en talrijke belangenbehartigingsorganisaties voor kleine bedrijven. Maar het stokte in de Senaat.
Het Congressional Budget Office stelde vast dat HR 5447 "geen effect zou hebben op federale begrotingstekorten gedurende de periode 2016-2026". Geld dat aan werknemers wordt vergoed voor ziekteverzekeringspremies, zou vóór belastingen zijn, wat zou resulteren in lagere federale inkomstenbelastinginkomsten. Maar de federale overheid zou geen premiesubsidies moeten verstrekken om ingeschrevenen uit te wisselen waarvan de werkgevers ervoor kozen om hun premies te vergoeden.
21st Century Cures Act gaat voorbij in 2016, maakt terugbetaling mogelijk vanaf 2017
In december 2016 is H.R.34, de 21st Century Cures Act, door president Obama ondertekend. De wetgeving is ingrijpend, maar een van de wijzigingen die werd aangebracht, was om bedrijven met minder dan 50 werknemers in staat te stellen Qualified Small Employer Health Reimbursement Arrangements (QSEHRA) vast te stellen.
Als een klein bedrijf geen collectieve ziektekostenverzekering aanbiedt, laat een QSEHRA het bedrijf belastingvrije, voor sommige of alle kosten voor het kopen van een individuele ziekteverzekering op de markt, on of on-exchange (als de plan wordt ingekocht op de beurs, de werknemer kan nog steeds in aanmerking komen voor een premiesubsidie in de uitwisseling, maar de waarde van de QSEHRA wordt in aanmerking genomen bij het bepalen van de betaalbaarheid van de dekking, en het bedrag van de ACA-subsidie wordt verminderd met het bedrag dat de werknemer ontvangt van de werkgever via de QSEHRA).
Het gebruik van een QSEHRA, het maximale bedrag dat een werkgever kan vergoeden, is $ 4.950 voor de dekking van een enkele werknemer en $ 10.000 voor gezinsdekking (dat is voor 2017, de waarde wordt geïndexeerd in toekomstige jaren). De maximale vergoeding is ook evenredig aan de maand, dus een werknemer die halverwege het jaar wordt ingehuurd, komt alleen in aanmerking voor een pro rata bedrag van de maximale jaarlijkse vergoeding.
Wie wordt geholpen door de nieuwe vergoedingsregels?
Voor werknemers die werken voor kleine bedrijven die geen ziekteverzekering aanbieden, is de beschikbaarheid van premiesubsidies in de uitwisselingen afhankelijk van het inkomen, de gezinsgrootte en de kosten van de dekking in het gebied van de aanvrager. Over het algemeen zijn subsidies in de meeste gevallen beschikbaar als het gezinsinkomen van de aanvrager niet meer dan 400 procent van het armoedeniveau bedraagt.
Als u momenteel een premiesubsidie (premiekorting) ontvangt in de uitwisseling en uw werkgever premies gaat terugbetalen onder een QSEHRA, wordt de uitwisselingssubsidie verminderd met het bedrag van de werkgeversvergoeding.
Maar als je niet in aanmerking komt voor een premiesubsidie in de uitwisseling (of als je dat wel bent, maar je hebt gekozen om je dekking buiten de beurs te kopen, waar geen subsidies beschikbaar zijn), zou een QSEHRA je direct kunnen helpen als je werkgever beslist om van die mogelijkheid gebruik te maken.
Kleine werkgevers hoeven geen premies terug te betalen, net zoals ze niet verplicht zijn een collectieve ziektekostenverzekering aan te bieden volgens de ACA. Maar een QSEHRA geeft hen de flexibiliteit om werknemers ziektekostenpremies te vergoeden als onderdeel van hun employee benefits-pakket.
De terugbetaalde premies bevinden zich in de individuele markt, die de afgelopen jaren veel volatielere premies heeft gehad dan de markt voor kleine groepen. Sommige voorstanders van QSEHRAs merken op dat ze meer mensen kunnen aanmoedigen om zich in te schrijven voor individuele / gezinsdekking, wat de individuele markt extra stabiliteit biedt.
Kunnen grote werkgevers individuele marktpremies vergoeden?
De huidige regelgeving staat niet toe dat grote werkgevers de individuele marktpremies van werknemers vergoeden. Werkgevers met 50 of meer voltijdmedewerkers zijn verplicht om een collectieve ziekteverzekering aan te bieden (gekocht bij een verzekeringsmaatschappij of een eigen verzekering) om de werkstraf van de ACA te voorkomen, en ze worden geconfronteerd met nog strengere boetes, zoals hierboven beschreven, als ze terugbetalen werknemers voor individuele marktpremies.
Maar in oktober 2017 ondertekende president Trump een uitvoeringsbevel dat uiteindelijk kan resulteren in ontspannen regels over dit onderwerp. Het uitvoerend bevel wijzigt geen regels op zichzelf, omdat het gewoon verschillende federale instanties ertoe aanzet om "voorstellen voor regelgeving te overwegen" die verschillende doelen zouden bereiken.
Een van die doelen is om het gebruik van gezondheidszorgvergoedingsregelingen (HRA’s) uit te breiden en meer flexibiliteit in het gebruik ervan te bieden, waaronder "toestaan dat [ing] HRA’s worden gebruikt in combinatie met non-group coverage."
Zodat de afdelingen van Arbeid, Schatkist en Gezondheid & Menselijke Diensten nieuwe regels kunnen opstellen om het gebruik van HRA’s door grotere werkgevers mogelijk te maken (mogelijk alle werkgevers, of mogelijk tot een specifiek aantal werknemers). De voorgestelde verordeningen zouden het normale regelgevingsproces moeten doorlopen dat een openbare opzegtermijn en commentaarperiode omvat. Als ze echter worden afgerond, zouden ze de regels met betrekking tot het gebruik van HRA’s wijzigen om individuele marktpremies te vergoeden.
Dit alles zit nog in de lucht, omdat we nog niet weten wat er in de regelgeving zal zitten die vermoedelijk zal worden voorgesteld. Van groot belang is de vraag of werkgevers aan de werkgeversmandaatvereiste zouden voldoen door de individuele marktpremie geheel of gedeeltelijk terug te betalen, en ook of de terugbetaalde dekking zou moeten voldoen aan minimumvereisten in termen van het niveau van de voordelen die het biedt.
Maar hoewel de details nog onduidelijk zijn, lijkt het erop dat de regels met betrekking tot werkgevers die individuele ziektekostenverzekeringspremies vergoeden, waarschijnlijk worden versoepeld door de Trump-administratie.
