Het achterste kruisband of PCL is een van de vier ligamenten die belangrijk zijn voor de stabiliteit van het kniegewricht. Het voorste kruisband of ACL zit vlak voor de PCL. De ACL is veel bekender, deels omdat ACL-tranen veel vaker worden gediagnosticeerd dan verwondingen aan de PCL. Interessant is dat wordt gedacht dat PCL-letsels verantwoordelijk zijn voor maximaal 20 procent van de letsels aan de kniebanden, maar er wordt zelden over de PCL gesproken omdat deze letsels vaak niet gediagnosticeerd worden.
De PCL is het ligament dat voorkomt dat de tibia (scheenbeen) te ver naar achteren schuift. Samen met de ACL die ervoor zorgt dat het scheenbeen niet te ver naar voren schuift, helpt de PCL om het scheenbeen in een positie onder het femur (dijbeen) te houden.
PCL-tranen
Het meest voorkomende letselmechanisme van de PCL is het zogenaamde "dashboardletsel". Dit gebeurt wanneer de knie gebogen is en een voorwerp met kracht de scheen naar achteren slaat. Het wordt een ‘dashboardblessure’ genoemd omdat dit te zien is bij botsingen in auto’s wanneer het scheenbeen met kracht op het dashboard valt. Het andere gemeenschappelijke mechanisme van letsel is een sportblessure wanneer een atleet op de voorkant van zijn knie valt. Bij deze verwonding is de knie hyper gebogen (gebogen helemaal achteraan), met de voet naar beneden gericht. Deze soorten verwondingen benadrukken de PCL en als de kracht hoog genoeg is, kan een PCL-scheuring het gevolg zijn.
PCL-verwondingen worden ook vaak gezien bij ernstig trauma dat letsel aan veel kniestructuren kan veroorzaken.
PCL-scheurtjes kunnen in verband worden gebracht met andere letsels aan de kniebanden, waaronder ACL-scheuren, MCL-scheuren en LCL-scheuren. Ze kunnen ook worden gevonden met complexe ligamentletselpatronen zoals posterolaterale rotatiestabiliteit. Bovendien kunnen PCL-letsels worden geassocieerd met meniscusscheuren en kraakbeenschade.
Vaak treden deze ernstigere verwondingspatronen op bij een kniedislocatie.
Symptomen van PCL-tranen
De meest voorkomende symptomen van een PCL-scheur lijken sterk op de symptomen van een ACL-scheur. Kniepijn, zwelling en verminderde beweging komen vaak voor bij beide letsels. Patiënten kunnen het gevoel hebben dat hun knie "knalde" of wegkwam. Problemen met knie-instabiliteit in de weken en maanden na PCL-letsel zijn niet zo gebruikelijk als instabiliteit na een ACL-scheur. Wanneer patiënten instabiliteit hebben na een PCL-letsel, stellen ze meestal dat ze hun knie niet kunnen "vertrouwen" of dat het voelt alsof de knie kan geven. Als deze klacht van instabiliteit een probleem vormt na een PCL-letsel, kan dit een indicatie zijn om door te gaan met een operatie.
De belangrijkste factor bij het stellen van de diagnose van een PCL-scheuring is te weten hoe de verwonding is opgetreden. Het kennen van het verhaal van de verwonding (bijvoorbeeld de positie van het been en de actie die plaatsvindt) zal helpen bij het stellen van de diagnose. Specifieke manoeuvres kunnen de functie van de PCL testen. De meest betrouwbare is de achterste ladetest. Als de knie gebogen is, duwt uw arts het scheenbeen naar achteren; dit benadrukt de PCL. Als de PCL deficiënt of gescheurd is, schuift het scheenbeen te ver naar achteren en wijst op een verwonding aan de PCL.
Röntgenfoto’s en MRI’s zijn ook nuttig bij het verduidelijken van de diagnose en bij het opsporen van andere structuren van de knie die gewond kunnen zijn. Het is gebruikelijk om andere gewrichtsblessures of kraakbeenschade te vinden wanneer een PCL-scheur wordt gevonden.
PCL-scheuren worden ingedeeld naar ernst van het letsel, klasse I tot en met graad III. Het cijfer wordt bepaald door de mate van laksheid gemeten tijdens uw onderzoek. Over het algemeen komt de beoordeling van het letsel overeen met het volgende:
- Graad I: Gedeeltelijke scheuren van de PCL.
- Grade II: Geïsoleerde, volledige scheur voor de PCL.
- Graad III: Scheur van de PCL met andere geassocieerde ligamentische letsels.
Behandeling van een PCL Tear
Behandeling van PCL-tranen is controversieel en, in tegenstelling tot de behandeling van een ACL-scheur, is er weinig overeenstemming over de optimale behandeling voor alle patiënten.
De eerste behandeling van pijn en zwelling bestaat uit het gebruik van krukken, ijs en verhoging. Zodra deze symptomen zijn opgelost, is fysiotherapie nuttig om de beweging en kracht van de knie te verbeteren. Niet-operatieve behandeling wordt aanbevolen voor de meeste PCL-scheuren van graad I en klasse II.
Chirurgische reconstructie van de PCL is controversieel en wordt meestal alleen aanbevolen voor PCL-scheuren van klasse III. Vanwege de technische moeilijkheid van de operatie, zien sommige orthopedisch chirurgen het nut van PCL-reconstructie niet. Anderen zijn echter van mening dat de reconstructie van PCL kan leiden tot verbeterde kniestabiliteit en de kans op problemen verderop in de weg.
Chirurgische PCL-reconstructie is gedeeltelijk moeilijk vanwege de positie van de PCL in de knie. Proberen om een nieuw PCL-transplantaat in deze positie te plaatsen is moeilijk, en na verloop van tijd zijn deze transplantaten berucht om uitrekken en minder functioneel te worden. In het algemeen is chirurgische PCL-reconstructie gereserveerd voor patiënten die verscheidene grote kniebanden hebben verwond, of voor diegenen die hun gebruikelijke activiteiten niet kunnen uitvoeren vanwege aanhoudende kniefinstabiliteit.
