Als u overweegt om te onthullen dat u bent gediagnosticeerd met prostaatkanker, of het nu gaat om een familielid, vriend of kennis, kunt u een specifieke reactie verwachten. Misschien verwacht je dat iemand de last deelt met, of op zoek is naar iemand die luistert en sympathiseert, of iemand die met je samenwerkt en je helpt om een levendig leven te leiden.
Meestal echter, wanneer je iemand vertelt dat je kanker hebt, ervan uitgaande dat ze nooit zijn gediagnosticeerd, zullen ze niet weten hoe ze moeten reageren. Ze gaan misschien in op een verhaal over iemand die ze kennen met kanker, of vertellen je feiten die ze weten, of proberen behulpzaam te zijn en delen oplossingen die mogelijk niet op jouw situatie betrekking hebben. Misschien bedoelen ze wat ze zeggen, maar veel van de tijd proberen ze gewoon verbinding te maken met jouw situatie. Niet in staat om zichzelf in je schoenen te projecteren, ze kunnen uiteindelijk onbezonnen dingen zeggen.
Beslissen om je diagnose te delen
Na een paar van deze gevallen, kun je schrikken om je diagnose met anderen te delen. Uiteindelijk is het jouw keuze. Niets vertellen aan anderen betekent niet dat je in ontkenning bent, maar als je ervoor kiest om te vertellen, wees bereid om uit te leggen wat prostaatkanker is en wat voorlichting te geven. Hoewel een goed persoon om te vertellen gewoonlijk iemand is waarvan je weet dat het een verstandige, capabele en redelijke persoon is, iemand die goed luistert, geduldig is en bereid is om naar een lange uitleg te luisteren, is niet iedereen in feite zo.
Je kunt nog steeds kiezen om te delen.
Als u niet in staat bent om over zo’n monumentale gebeurtenis als een diagnose van kanker te praten, blijven mensen sterk geïsoleerd. De gebruikelijke veronderstelling, wanneer kanker wordt genoemd, is dat de mortaliteit nabij is. Naarmate je meer leert over prostaatkanker, dringt het echter langzaam tot je door dat dit bepaalde type kanker ongebruikelijk is en dat een hoge mortaliteit er niet zo mee samenhangt.
Zelfs voor de minderheid van mannen met gevorderde prostaatkanker wordt de mortaliteit meestal 10 tot 20 jaar uitgesteld.
Ik ben een prostaatkanker-expert en een professionele uitlegger. We plannen routinematig een bezoek van één uur om prostaatkanker uit te leggen aan een pas gediagnosticeerde patiënt. Prostaatkanker is heel anders dan wat de meeste mensen denken, dus het is belangrijk om de waarheid te delen bij het delen van uw diagnose met anderen.
Wat en hoe te delen
Wanneer een nieuw gediagnosticeerde patiënt laat zien dat hij de diagnose heeft gekregen van familie en vrienden, kan hij er zeker van zijn dat deze het ergste zullen aannemen. Dit wetende, is het belangrijk om de juiste tijd en plaats te kiezen om te delen.
Kies een tijd en plaats zonder afleidingen en wees vooraf en duidelijk dat je iets belangrijks wilt delen, in plaats van het terloops te noemen. Afhankelijk van de persoon kunnen ze al dan niet overreageren.
U kunt beginnen met het delen van specifieke informatie over uw diagnose, en dat betekent dat u uw diagnose begrijpt voordat u deze met anderen deelt. Uw arts is daar een geweldige hulpbron voor. Probeer ze dan gerust te stellen over de manier waarop prostaatkanker verschilt van andere kankers, dat het nauwlettend in de gaten moet worden gehouden in plaats van te worden behandeld. De veronderstelling van de persoon, of het nu geuit is of niet, misschien dat u in ontkenning bent, of dat u een doodswens hebt of misschien bent u in de handen gevallen van een incompetente arts.
Leg duidelijk uit dat dit niet het geval is.
Sommige soorten prostaatkanker zijn mogelijk geavanceerder. Als dit het geval is, legt u uit welke volgende stappen u zult doorlopen. Als uw prostaatkanker goedaardig is, moet u dit in perspectief plaatsen voor de luisteraar, die waarschijnlijk geen prostaatkanker-expert is.
Wees ook duidelijk over hoe de persoon deel kan uitmaken van je reis. Vaak willen anderen helpen, maar weten ze niet hoe. Of ze weten dat ze iets moeten zeggen, maar ze weten niet wat. Het erkennen van dit gaat een lange weg. Wees specifiek in wat de persoon voor je kan doen, of het nu is om je te helpen onderzoek te doen, je naar behandelingen te laten rijden, gewoon te luisteren of helemaal niets.
Doe je best om het onderwijsproces dat je hebt ontvangen te herhalen, zelfs als het uitdagend is. Meestal, in mijn kantoor, wanneer een patiënt en zijn familie binnenkomen om meer te weten te komen over hun diagnose, hebben ze veel angst en verwarring. Na een uur professionele uitleg worden ze merkbaar rustiger. Natuurlijk luisteren ze heel aandachtig. Ze zijn zeer gemotiveerd om de aard van hun kanker te begrijpen.
Wanneer patiënten dit onderwijsproces proberen te repliceren met anderen buiten het kantoor, staan ze voor een meer opwaartse situatie. Een ingewikkelde situatie uitleggen aan iemand die misschien maar voor de helft geïnteresseerd is, over een onderwerp dat angstaanjagend en verwarrend is, kan een hele uitdaging zijn. De meeste mensen denken er liever niet over na. Als ze geen familielid zijn, hebben ze niet dezelfde hoge motivatie om te begrijpen als iemand die de diagnose van de ziekte heeft – en dat is OK. Als je dit begrijpt en accepteert, hoef je het niet te blijven drukken. Je zult misschien merken dat elk gesprek dat je hebt anders is en dat je onderweg meer leert over je relaties.
