Viagra (sildenafilcitraat) en verschillende andere geneesmiddelen voor erectiestoornissen (ED) worden al enige tijd verdacht als een mogelijke oorzaak van gehoorverlies, hoewel de verbinding nog steeds wordt bestudeerd en niet bekend is.
Op het moment dat Viagra werd goedgekeurd, had de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) in 1998 vastgesteld dat vijf mensen op een totaal van 25.000 Viagra in klinische onderzoeken gehoorverlies hebben opgelopen.
Dit is een relatief klein aantal, daarom was de waarschuwing voor gehoorverlies niet zo prominent op het moment van goedkeuring.
Eind 2007 begon de FDA echter meer gevallen van gehoorverlies op te merken bij mensen die Viagra en andere ED-geneesmiddelen namen die deel uitmaken van de fosfodiësterase Type 5 (PDE5) -remmerklasse. Andere PDE5-medicijnen zijn Levitra (vardenafil) en Cialis (tadalafil).
Op zoek naar het rapportage-systeem voor ongewenste voorvallen, vond de FDA 29 gevallen van plotseling gehoorverlies binnen drie dagen na de laatste dosis van de PDE5-remmer van de patiënt. Het type gehoorverlies dat werd gerapporteerd, was meestal eenzijdig perceptief gehoorverlies met gedeeltelijk of volledig gehoorverlies. Soms waren tinnitus en duizeligheid betrokken.
Vijftien van de 29 gerapporteerde bijwerkingen waren specifiek gerelateerd aan Viagra. In vijf gevallen gebeurde er plotseling gehoorverlies na de eerste dosis Viagra. Negen mensen hadden het eenzijdige gehoorverlies en een persoon had bilateraal gehoorverlies.
Acht van de 15 mensen hadden "doorlopend" gehoorverlies en vier mensen hadden tijdelijk gehoorverlies.
Deze gemelde gevallen kunnen niet rechtstreeks worden gekoppeld aan PDE5-remmers vanwege de mogelijke aanwezigheid van andere factoren, zoals de leeftijd van de patiënt en het gebruik van andere medicijnen. Desalniettemin leek de FDA bezorgd genoeg om veranderingen in de etikettering van geneesmiddelen te vereisen om meer aandacht te vestigen op het potentieel voor gehoorverlies.
U kunt deze informatie downloaden van de FDA-website.
De FDA waarschuwt dat als u gehoorverlies begint te ervaren terwijl u Viagra gebruikt of een soortgelijk medicijn, u onmiddellijk moet stoppen met het nemen en contact opneemt met uw arts. Evenzo moeten artsen die zich ervan bewust worden dat hun patiënten gehoorverlies ervaren tijdens het gebruik van deze geneesmiddelen, hen adviseren om te stoppen met het gebruik ervan.
Lab-studies
Kan worden bewezen dat Viagra zeker gehoorverlies veroorzaakt bij mensen? Sommige onderzoekers proberen dit te achterhalen. Onderzoekers in Zuid-Korea deden onderzoek naar mannelijke muizen van zeven weken oud. 105 dagen lang kregen enkele muizen hoge doses Viagra toegediend. Andere muizen kregen geen Viagra en dienden ter vergelijking als controlegroep. Beide groepen hadden hoorzittingstests voorafgaand aan het onderzoek en opnieuw op dagen vijf, 10, 15, 25, 35, 105 en 135 van het onderzoek.
Hun gehoor is op verschillende manieren getest, waaronder auditieve hersenstamreacties en otoakoestische emissies. Een auditieve hersenstamrespons meet hoe de hersenen reageren op geluid. Otoakoestische emissies zijn de zwakke echo’s van het oor nadat het een geluid hoort. De resultaten toonden aan dat hoge doses Viagra de hoorzitting drempelverschuiving van de auditieve hersenstamresponsen verhoogden.
Dat wil zeggen, het geluid moest luider zijn om een reactie op te roepen. Bovendien waren de otoakoestische emissies verschillend tussen de hooggedoseerde muizen en de controlemuizen toen de behandeling lange tijd werd gegeven.
De onderzoekers concludeerden dat een behandeling met hoge doses en langdurige behandeling gehoorverlies kan veroorzaken bij muizen. Kunnen vergelijkbare resultaten bij de mens voorkomen? De onderzoekers citeerden een voorbeeld van een 44-jarige man die een diep gehoorverlies ontwikkelde nadat hij Viagra 15 dagen lang 50 milligram per dag had ingenomen.
Hoewel het niet duidelijk is aangetoond dat Viagra en andere PDE5-medicatie gehoorverlies veroorzaken bij mensen, blijft het bewijs van een associatie binnen.
Deze associatie wordt ondersteund door dierstudies zoals die hierboven. Tot nu toe suggereert het beschikbare bewijs dat de incidentie laag is, maar wetenschappers blijven oproepen tot meer onderzoek.
