Body art, met tatoeage en body-piercing, is van toenemend populair geworden bij oudere tieners en jonge volwassenen. Naarmate de kunstvorm zich van de marge naar de mainstream verplaatst, beginnen velen zich af te vragen of het een risico van infectie door door bloed overgedragen ziekten zoals HIV of hepatitis C oplevert.
Aangezien tatoeage en piercing beide bloed aantrekken, lijkt het misschien alsof sommige als een redelijke zorg.
Hoe overdracht kan optreden
Tattoo artiesten maken hun ontwerpen door inkt in de tweede laag van de huid van een persoon te injecteren, bekend als de dermis. Ze doen dit door een tattoo-machine (een pistool genoemd) te gebruiken die de huid prikt met een verzameling kleine, snelle naalden. Lichaamspiercing daarentegen gebruikt een enkele naald om de huid te doorboren.
Als gevolg van de beschadigde huid kunnen bepaalde infecties theoretisch worden doorgegeven van de ene klant naar de volgende als het pistool of de naalden niet goed worden gedesinfecteerd. Maar doen ze?
Waarom het niet waarschijnlijk is
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) wordt het risico op HIV door tatoeëren of body piercing als laag tot verwaarloosbaar beschouwd. Terwijl de CDC toegaat dat er een theoretisch risico van overdracht bestaat, moet er door beide praktijken nog één gedocumenteerd geval van HIV zijn.
Dit is grotendeels te wijten aan het feit dat transmissie alleen kan plaatsvinden als:
- Een persoon die een tatoeage of piercing ondergaat een hoge HIV-virusbelasting heeft (wat betekent dat er veel virus in zijn of haar bloed zit).
- De persoon bloedt aanzienlijk op de apparatuur.
- Het apparaat wordt niet gedesinfecteerd tussen klanten.
- Bloed van de besmette apparatuur komt vervolgens in aanzienlijke hoeveelheden het lichaam van de volgende klant binnen om de infectie te laten plaatsvinden.
In de context van de lichaamskunst is de kans dat aan deze voorwaarden wordt voldaan zo ongelooflijk klein. De kans op infectie is lang niet zo sterk als, bijvoorbeeld, injecterend drugsgebruik waarbij HIV-geïnfecteerd bloed direct in een ader wordt afgeleverd.
Aanhoudende twijfels blijven bestaan
Desondanks zijn er enkele, waaronder tattoo-artiesten, die oprecht bezorgd blijven. Een recent rechtsgeding werd in 2017 ingediend door een 27-jarige man die door een tatoeëerder in Utah werd geweigerd omdat hij seropositief was. De rechtbank oordeelde in het voordeel van de man, daarbij verwijzend naar het feit dat het statistisch verwaarloosbare risico op infectie de tatoeëerder niet in gevaar bracht.
Hoewel de beslissing eerlijk was, betekent dit niet dat het risico te verwaarlozen is buiten van een erkende melkstal. De kans op overdracht neemt zelfs toe met niet-erkende of informele kunstenaars. Deze omvatten bendattoos, tatoeages gedaan in de gevangenis of piercings gedaan tussen vrienden.
Vooral in de gevangenis worden tatoeages vaak uitgevoerd met meerdere, diepe huidpuncties met hergebruikte objecten zoals nietjes, paperclips en inktbuizen van balpennen. Deze factoren verhogen het risico van onwaarschijnlijk tot mogelijk en plaatsen de persoon in gevaar van soms ernstige bacteriële infecties.
Een heel woord
Als u overweegt om een tatoeage of een piercing te krijgen, vraag dan aan het personeel bij de melkstal welke procedures zij gebruiken om de verspreiding van hiv en andere door bloed overgedragen infecties te voorkomen. U kunt ook vragen om een bewijs dat de artiest die de procedure uitvoert, een licentie heeft en dat de licentie up-to-date is.
U kunt ook overwegen contact op te nemen met de plaatselijke gezondheidsafdeling om na te gaan welke voorschriften van kracht zijn met betrekking tot de veiligheid in tatoeage- of piercingsalons. Hoewel de staatswetten aanzienlijk kunnen verschillen, is de meerderheid het over één ding eens: leeftijdsgrenzen. Momenteel verbieden 38 staten het piercen of tatoeëren van minderjarigen zonder toestemming van de ouders.
