Vanaf het allereerste begin van de HIV-epidemie waren er zorgen over de overdracht van HIV door bijtende en bloedzuigende insecten, zoals als muggen. Het was een natuurlijke zorg, gezien het feit dat veel ziekten, zoals malaria en Zika-koorts, gemakkelijk door insectenbeet worden overgedragen.
Dit is echter niet het geval met HIV. Epidemiologische studies uitgevoerd door de Centers for Disease Control and Infection in Atlanta hebben geen bewijs getoond voor overdracht van HIV door muggen of andere insecten, zelfs in landen met extreem hoge percentages HIV en ongecontroleerde mugbesmettingen.
Het ontbreken van dergelijke uitbraken ondersteunt de conclusie dat HIV niet door de insecten kan worden overgedragen.
Waarom HIV niet door muggen kan worden overgedragen
Vanuit biologisch oogpunt leiden muggenbeten niet tot bloed-naar-bloedtransmissie (wat zou worden beschouwd als de route van infectie voor een door bloed overgedragen virus zoals HIV). In plaats daarvan injecteert het insect speeksel en anticoagulantia waardoor de mug efficiënter kan eten. Als zodanig wordt bloed zelf niet van persoon tot persoon geïnjecteerd en dat is om een aantal redenen belangrijk.
Hoewel ziekten zoals gele koorts en malaria gemakkelijk door de speekselafscheiding van bepaalde soorten muggen worden overgedragen, heeft hiv niet het vermogen om zich in insecten te vermenigvuldigen of te gedijen, omdat er geen gastheercellen (zoals T-cellen) zijn, virus moet replicatie mogelijk maken. In plaats daarvan wordt het virus verteerd in de darm van de mug, samen met de bloedcellen waarop het insect voedt.
Zelfs als HIV al korte tijd in staat was om te overleven, zou de minimale hoeveelheid virus die een mug zou kunnen vasthouden, de transmissie onveranderlijk onmogelijk maken. Om de levensvatbaarheid te garanderen, zouden ongeveer 10 miljoen muggen voldoende virus genereren om transmissie mogelijk te maken.
Onderaan de regel, HIV-overdracht kan alleen plaatsvinden onder vier specifieke omstandigheden.
Als aan een van deze voorwaarden niet is voldaan, wordt de kans op infectie als verwaarloosbaar tot nul beschouwd:
- Er moet een lichaamsvloeistof (bloed, sperma of moedermelk) zijn waar HIV kan gedijen. Het kan niet gedijen in speeksel, urine, zweet of uitwerpselen.
- Er moet een route zijn waardoor het virus het lichaam gemakkelijk kan binnendringen, hetzij door kwetsbare mucosale weefsels of door directe bloed-bloedtransmissie.
- Er moet voldoende HIV-besmetting zijn. We weten bijvoorbeeld dat hoe lager de virale lading van een persoon is, hoe lager het risico op infectie.
Onder deze omstandigheden wordt overdracht van HIV door muggenbeten als onmogelijk beschouwd.
Soorten door muggen overgedragen ziekten
Hoewel muggen geen bedreiging vormen voor de overdracht van hiv, zijn er andere soorten ziekten die verband houden met muggenbeten. Onder hen:
- Chikungunya
- Dengue
- Oosterse paardenencefalitis
- Filariasis
- Japanse encefalitis
- La Crosse encefalitis
- Malaria
- St. Louis encefalitis
- Venezuela encefalitis
- West-Nijl-virus
- Gele koorts
- Zika-koorts
Muggen staan er om bekend dat ze vele infectieuze klassen met zich meebrengen. ziekten, inclusief virussen en parasieten.
Van muskieten wordt geschat dat ze elk jaar meer dan 700 miljoen mensen ziek zijn, met als gevolg miljoenen doden.
Deze ziekte-uitbraken worden het vaakst gezien in Afrika, Azië, Midden-Amerika en Zuid-Amerika, waar ziekteprevalentie, gematigd klimaat en gebrek aan muggenbeheersing grotere kansen bieden voor de verspreiding van door muggen overgebrachte ziekten.
