Ambien (verkocht als de generieke zolpidem) wordt meestal voorgeschreven voor de behandeling van slapeloosheid, maar kan ook helpen bij andere neurologische aandoeningen zoals coma, aanhoudende vegetatieve toestanden, dystonie, de ziekte van Parkinson, beroerte, dementie en traumatisch brein verwondingen? Case reports en kleine studies suggereren de mogelijkheid van een voordeel, en een review stimuleert verder onderzoek naar de rol van medicatie in onorthodoxe therapie.
Hoe werkt Ambien aan het brein?
Zolpidem (verkocht als Ambien, Ambien CR en Intermezzo) is een recept hypnotisch medicijn goedgekeurd door de Food and Drug Administration voor de behandeling van slapeloosheid. Het is relatief selectief en werkt op het type I gamma-aminoboterzuur A (GABA benzodiazepine receptor. Dit kan helpen om de activiteit van bepaalde delen van de hersenen te vertragen, op bescheidener wijze de slaap bevorderen en het bewustzijn onderdrukken.Het kan een verhoging van de REM-slaap stimuleren door de werking van dopamine onderdrukken, een effect dat ook het prolactineniveau kan verhogen
Ambien werkt snel, bereikt een piekconcentratie in het bloed na 1,6 uur gebruik en heeft geen actieve metabolieten In minder dan 3 uur (met standaardformuleringen van 1,5 tot 2,4 uur), zijn de bloedniveaus van Ambien gehalveerd De formulering voor gecontroleerde afgifte (verkocht als Ambien CR) heeft een halfwaardetijd van 1,5 tot 4,5 uur
Zolpidem wordt via de nieren in de urine uitgescheiden. het meest voorgeschreven slaaphulpmiddel, Ambien kan een relatief kleine invloed hebben op de slaapkwaliteit. Wanneer 10 mg wordt ingenomen, kan het gemiddeld genomen de tijd die het kost om in slaap te vallen met gemiddeld 5 tot 12 minuten verminderen. gemiddelde tijd die ’s nachts wakker is gebleven met nog eens 25 minuten.
Hoe kan dit van invloed zijn op andere aandoeningen die de hersenen beïnvloeden?
De rol van Ambien bij de behandeling van neurologische aandoeningen
Onderzoekers van de Universiteit van Michigan hebben het lichaam van wetenschappelijke literatuur samengevat over de mogelijke invloed van zolpidem op andere aandoeningen die de hersenen diepgaand beïnvloeden, waaronder coma, dystonie, beroerte en dementie. Sommige van hun bevindingen kunnen bemoedigend zijn voor degenen die te maken hebben met ernstige verwondingen en schade aan de hersenen.
Martin Bomalaski, MD, en zijn collega’s hebben 2314 artikelen beoordeeld die zijn gepubliceerd tot en met 20 maart 2015. Na het beoordelen van de samenvattingen werden de volledige manuscripten beoordeeld van 67 artikelen. Veel van deze rapporten bevatten kleine onderzoeken en case reports, die een laag klinisch bewijsmateriaal vertegenwoordigen. In feite hadden slechts 11 van de onderzoeken meer dan 10 deelnemers. Er waren slechts 9 gerandomiseerde gecontroleerde studies, beschouwd als de gouden standaard van klinisch onderzoek. Dit kan van invloed zijn op de interpretatie van de resultaten en de toepasbaarheid op grotere populaties.
Er waren verschillende hoofdcategorieën van problemen waarbij zolpidem werd berecht:
Bewegingsstoornissen (31 studies) – dystonie en de ziekte van Parkinson
- bewustzijnsstoornissen (22 studies) – coma en aanhoudende vegetatieve toestand
- andere neurologische problemen (14 studies) – beroerte, traumatisch hersenletsel, encefalopathie en dementie
- De onderzoekers analyseerden de artikelen voor de soorten aandoeningen die werden behandeld, de dosering van zolpidem die werd gebruikt, de frequentie van de dosering, waargenomen effecten en gerapporteerde ongunstige bijwerkingen.
Welke verbeteringen werden genoteerd met Ambien-behandeling?
Er werden verschillende symptomen beoordeeld, variërend van moeilijk spreken (afasie), gebrek aan reactievermogen (apathie) en bewegingsproblemen in verband met een gebrek aan motorische coördinatie. De responsen werden objectief gemeten met verschillende gevalideerde symptoomschalen voor het meten van coma, de ziekte van Parkinson, dystonie en andere problemen.
Over het algemeen gaf zolpidem tijdelijke verlichting: de meeste verbetering, indien waargenomen, duurde slechts één tot vier uur. Deze verbeteringen waren herhaalbaar en vereisten frequente dosering vanwege de korte halfwaardetijd van het geneesmiddel. Verbeteringen werden gezien in motorische, auditieve en verbale vermogens. Sommige comateuze of vegetatieve patiënten verbeterden tot een minimaal bewuste toestand, enkelen probeerden zelfs te spreken.
Er waren ook studies die een verbetering in functionele neuroimaging aantoonden, wat duidt op een duidelijke verandering in de chemie en verbindingen van de hersenen. De unieke effecten kunnen aanwezig zijn bij patiënten van wie de basale ganglia gewond zijn, een deel van de hersenen dat helpt bij het verwerken van informatie om een gewenste beweging of motorische reactie te coördineren.
De bijwerkingen waren zoals verwacht: zolpidem is sederend. Dit kan slaperigheid veroorzaken en werd gemeld bij 13 van de 551 patiënten die het geprobeerd hadden. Aangezien de symptomen bedoeld zijn om te verbeteren tijdens het waken, kan dit een belangrijke beperking van het gebruik van het medicijn zijn. Omdat het bovendien de geheugenvorming beïnvloedt, kan ook worden aangenomen dat er gevolgen kunnen zijn voor het kortetermijngeheugen. Omdat de personen die de medicatie gebruikten mogelijk significant zijn gestoord bij aanvang van de studie, kan de volledige waardering van bijwerkingen worden aangetast.
Helaas werkt zolpidem niet voor iedereen. In feite reageerde slechts 5 tot 7 procent van de patiënten met aandoeningen die het bewustzijn beïnvloeden op het medicijn. Dit betekent dat tot 95 procent van de mensen die het gebruikten geen gunstige verbetering in hun bewustzijnstoestanden hadden. Onder die onderwerpen met bewegingsstoornissen, de responspercentages waren hoger, het bereiken van 24 procent.
Velen reageerden niet op het medicijn, maar met weinig opties voor behandeling kan zolpidem nog steeds een aantrekkelijke optie zijn voor gezinnen die wanhopig op zoek zijn naar verbetering.
Een heel woord
Hoewel deze casusrapporten en kleine klinische onderzoeken bemoedigend lijken, is het het beste voor families en vrienden van mensen met significante neurologische beperkingen om deze resultaten met een flinke dosis plechtig pragmatisme te interpreteren. Het is zeer waarschijnlijk dat zolpidem de meerderheid van de patiënten die aan deze ernstig invaliderende stoornissen lijden niet zal helpen. Niettemin kan er reden zijn voor hoop: verder onderzoek is geboden.
Het is niet volledig duidelijk hoe zolpidem deze verschillende aandoeningen kan verbeteren. Het beïnvloedt waarschijnlijk de balans van neurotransmitters en verbindingen tussen verschillende delen van de hersenen. In een analogie, als de hersenen vast zitten in een staat van disfunctie als gevolg van een onbalans van tegengestelde krachten, kan dit helpen om de strijd in een gunstige richting te kantelen. Deze mechanismen moeten worden verduidelijkt. Grotere klinische onderzoeken kunnen ons helpen te begrijpen wie met ernstige neurologische beschadiging baat zal hebben bij het gebruik van zolpidem – en waarom.
