Vanaf het moment dat het voor het eerst werd geïsoleerd uit de as van planten (potas) duizenden jaren geleden, is ons begrip van het chemische element kalium toegenomen. Vandaag zou het geen overdrijving zijn om te zeggen dat het leven, zoals we het kennen, niet mogelijk zou zijn zonder kalium. We hebben het hier niet alleen over het functioneren van het menselijk lichaam. Kalium is in feite nodig voor de normale functie van vrijwel alle levende organismen.
De centrale rol van kalium in onze fysiologie
Het grootste deel van het kalium van ons lichaam bevindt zich vanbinnenin cellen en niet buiten in de vloeistof die die cellen baadt (extracellulaire vloeistof genoemd). Dit grote verschil in concentraties wordt gehandhaafd door een enzym dat fundamenteel is in het handhaven van de integriteit van alle dierlijke cellen, en het wordt de natrium-kalium ATPase-pompgenoemd. Dezebevindt zich op het membraan dat een cel omhult.
Dit enzym pompt natrium uit en kalium in de cel, in een verhouding van 3 tot 2. Deze verhouding tussen de kaliumconcentratie in een cel en buiten een cel is de drijvende kracht in het opwekken van zijn elektriciteit, het actiepotentiaal genoemd, zonder welke spieren en zenuwcellen hun functies niet kunnen uitvoeren. De volgende keer dat u uw favoriete elektrolytische drank drinkt met kalium, moet u even de tijd nemen om u te realiseren hoe diep uw fysiologie beheerst.
De rol van de nieren bij het reguleren van kaliumspiegels
Net als bij de meeste elektrolyten heeft de nier de belangrijkste verantwoordelijkheid om het normale bloedgehalte van kalium te handhaven.
Daarom zijn zowel lage als hoge kaliumspiegels mogelijk bij aandoeningen van de nieren. Er zijn ook andere mechanismen die invloed hebben op de kaliumspiegel in ons bloed (zoals de orale inname van kalium als onderdeel van voedsel, de zuurgraad van ons bloed, enz.), Maar van minuut tot minuut is de nier de belangrijkste regulator.
Als de kaliumconcentratie het bloed te hoog wordt, beginnen de nieren het teveel in de urine uit te scheiden. Als het niveau te laag wordt voor comfort, kunnen de nieren de uitscheiding tot een minimum beperken. Het onvermogen van de nieren om op deze normale manier te reageren, zelfs bij lage bloedspiegels van kalium, wordt kaliumverspilling genoemd.
Abnormaal lage kaliumspiegels in het bloed: hypokaliëie
Nier kaliumverspilling is slechts één reden voor abnormaal lage kaliumspiegels in het bloed. Vanuit een conceptueel standpunt is een eenvoudige manier om de redenen voor lage bloedkalium te begrijpen, om die oorzaken in twee categorieën te verdelen: situaties van lage toevoer van kalium in het bloed of situaties van verhoogd verlies. Hier is echter een vollediger lijst:
- Verminderde orale inname van kaliumbevattende voedingsmiddelen
- Verhoogd verlies van kalium uit de darm – dit kunnen entiteiten zijn zoals diarree waar kalium verloren gaat in de ontlasting, of braken, waar significant braken kan leiden tot verhoogd verlies van kalium in de urine (vanwege mechanismen die buiten het bestek van dit artikel vallen).
- Verhoog het verlies van kalium in de urine – dit fenomeen is te zien als gevolg van een verhoogd niveau van mineralocorticoïden (hormonen geproduceerd door de bijnier die werken op de nier om de kaliumsecretie te reguleren) en vanwege externe redenen (zoals gebruik van diuretica, ook bekend) als "waterpillen", bijv. furosemide of hydrochloorthiazide Andere oorzaken zijn zeldzamere entiteiten zoals Bartter-syndroom, het Gitelman-syndroom, geneesmiddelen zoals amphotericine B, enz.
- Toegenomen opname van kalium in cellen, zodat het niveau niet wordt gemeten op routinebloed testen (waarbij de kaliumspiegel in het serum wordt getest, wat het vloeibare plasma is waarmee onze cellen worden bevochtigd, minus bepaalde eiwitten.) In deze situaties is de totale hoeveelheid kalium in het lichaam in wezen hetzelfde en is er geen netto tekort. omdat het locatiewijzigingen heeft, kan het niet worden gemeten. Dit kan het gevolg zijn van verhoogde niveaus van insuline, hoge alkaliteit in bloed, enz.
- Verhoog het verlies van kalium tegen overmatig zweten. Dit wordt vooral gezien bij patiënten met cystic fibrosis.
Hoe beïnvloedt lage kalium uw gezondheid?
Veranderingen in de spier- en zenuwcellenelektriciteit, of het actiepotentieel, is de belangrijkste reden achter de symptomen en tekenen die u kunt ervaren als gevolg van lage kaliumspiegels.
Hier is een korte lijst met problemen die u kunt tegenkomen:
- Spierzwakte, gebrek aan energie, krampen, enz. Dit omvat niet alleen onze perifere spieren, maar kan in extreme omstandigheden ook de spieren beïnvloeden die bij het ademhalingsproces (ademhaling) zijn betrokken. Daarom kunnen ernstige gevallen van hypokaliëmie leiden tot ademhalingsfalen en de dood.
- Afwijkingen van het hartritme: dit kan opnieuw levensbedreigend zijn in ernstige situaties.
- Toename van de bloeddruk
- Verhoging van de bloedsuikerspiegel vanwege een laag kaliumgehalte waardoor de insulinesecretie wordt verminderd
- Op lange termijn kunnen aanhoudende lage kaliumspiegels veranderingen in de structuur en functie van de nieren veroorzaken.
Veilige behandeling van lage kaliumspiegels is van cruciaal belang
Voorzichtige suppletie en repletie van kalium kan hypokaliëmie behandelen en de niveaus op peil brengen. De onderliggende oorzaak van hypokaliëmie moet echter ook worden geïdentificeerd, zodat de ziekte, en niet alleen het teken / symptoom ervan wordt behandeld. Bij patiënten met aanzienlijk verspilling van kalium uit de nieren, kan bepaalde vorm van medicatie, ook wel kaliumsparende diuretica genoemd, van onschatbare waarde zijn.
Extreme voorzichtigheid is geboden bij intraveneuze suppletie van kalium, omdat infusies pijnlijk kunnen zijn als het op de verkeerde manier of te snel wordt gedaan. Het grotere gevaar echter in deze situaties is te veel of te snel kaliumsuppletie, wat zal leiden tot gevaarlijk hoge kaliumspiegels in het bloed. Zoals je nu al hebt kunnen zien, functioneert ons lichaam normaal binnen een bepaald bereik van kalium in het bloed. Alles wat hoger of lager is dan dat zou in ernstige gevallen levensbedreigend kunnen worden. Het is onnodig om te zeggen dat het behandelen van ernstige hypokaliëmie geen doe-het-zelf-project is en moet worden gedaan onder toezicht van een arts, zelfs als u van plan bent het thuis te doen. Als de oorzaak van kaliumarmoede met weinig bloed niet voor de hand ligt, of als de behandeling een buitensporige hoeveelheid kaliumsuppletie vereist, overweeg dan om een consult te vragen bij een specialist die deze problemen behandelt, dat wil zeggen een nefroloog.
