Het verlies van libido kan een ontmoedigende ervaring zijn voor vrouwen, waardoor gevoelens van frustratie en schuldgevoelens ontstaan voor een aandoening die misschien geen voor de hand liggende verklaring heeft. Het kan het gevoel van eigenwaarde van een vrouw sterk verminderen en niet alleen haar seksuele relatie, maar ook haar niet-seksuele relaties ondermijnen.
Er wordt aangenomen dat maar liefst één op de tien vrouwen wordt getroffen door een aandoening die bekend staat als hypoactieve seksuele luststoornis (HSDD).
Het is er een waarbij het verlies van libido vaak gepaard gaat met bepaalde fysiologische veranderingen, waaronder een duidelijke toename van bepaalde hormonen (zoals dopamine) en een overeenkomstige afname in andere (zoals serotonine).
HSDD ondergaat snel een transformatie in de manier waarop het door de medische gemeenschap wordt benaderd. Het wordt niet langer beschouwd als alleen maar een psychische aandoening, maar een waarin de gezondheid, cultuur en sociale interacties van een persoon een integraal onderdeel uitmaken.
Conflicten in definitie
Volgens een panel van experts van de International Society for the Sexual Health (ISSWSH), wordt HSDD gekenmerkt door het verlies van spontane seksuele verlangens, het onvermogen om te reageren op seksuele aanwijzingen en het onvermogen om belangstelling te houden. tijdens seks over de loop van ten minste zes maanden.
Van haar kant heeft de American Psychiatric Association (APA) een veel engere definitie aangeboden in haar diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen (DSM-5).
In de nieuwste versie heeft de APA de term HSDD opgegeven en vervangen door vrouwelijke seksuele interesse / arousal disorder (FSIAD), een beslissing die op brede schaal werd bekritiseerd vanwege het gebrek aan empirisch bewijs en niet-specifieke criteria voor opname.
Deze inconsistenties hebben een nog grotere schaduw van twijfel geworpen over een onderwerp waarvoor miljoenen vrouwen blijven lijden, vaak in stilte.
Prevalentie van HSDD
Een onderzoek uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Chicago in 2015, gericht op het identificeren van de oorzaken en typen seksuele disfunctie in een cohort van vrouwen in de leeftijd van 18 tot 59 jaar. Wat zij vonden was dat bepaalde seksuele stoornissen plaatsvonden tussen alle vrouwen ongeacht leeftijd of etniciteit.
De belangrijkste onder hen was het feit dat 33,4 procent van de ondervraagde vrouwen symptomen rapporteerde die consistent waren met HSDD. Deze groter dan verwachte aantallen suggereren dat HSDD een veel groter probleem kan zijn dan eerder werd gedacht.
Bovendien bleek de enquête te bevestigen wat velen al lang vermoedden: dat HSDD niet alleen gekoppeld is aan de psychologische status van een vrouw, maar ook aan haar fysiologische status.
Psychologische componenten van HSDD
Hoewel het duidelijk is dat de psychologische toestand van een vrouw kan bijdragen aan HSDD, is het vaak een situatie van kippen en eieren. Zijn de emotionele stress het gevolg van het lage libido, of manifesteert het lage libido zich met gevoelens van stress en angst? Tegenwoordig geloven de meeste wetenschappers dat het weinig van beide is, waardoor de grens tussen de werkelijke oorzaak en het effect verder vervaagt.
De meeste deskundigen zijn het erover eens dat HSDD nauw verbonden is met bepaalde psychosociale factoren die zowel het zelfbeeld van een vrouw als haar relatie tot seks beïnvloeden.
Wanneer zij het verlies van libido ervaart, beschrijft een vrouw vaak gevoelens van frustratie, hopeloosheid, woede, slecht zelfrespect en verlies van vrouwelijkheid, terwijl ze tegelijk tegelijkertijd ontevredenheid uitdrukt over haar seksleven, partner of huwelijk.
Leeftijd is ook een factor. Terwijl veroudering zelf niet inherent een rol speelt, kan de culturele verwijzing van een vrouw naar leeftijd dit wel. Een studie uitgevoerd door de Universiteit van Melbourne in Australië meldde dat Amerikaanse vrouwen veel meer ervaring hadden met HSDD naarmate ze ouder werden vergeleken met een gematchte set Europese vrouwen (19 procent versus 13 procent, respectievelijk). Dit suggereert dat sociale en culturele stress evenveel kunnen bijdragen aan het risico van HSDD als de eigen psychologische kwetsbaarheden.
Fysiologische oorzaken van HSDD
In termen van medische oorzaken is er een duidelijk verband tussen het gebrek aan seksueel verlangen en de algemene gezondheid van de vrouw. Aandoeningen zoals schildklieraandoeningen en bepaalde auto-immuunziekten zijn bijvoorbeeld nauw verbonden met HSDD. In gevallen zoals deze kan een storing in hormonale / immuunregulatie de prikkelende seksuele systemen van de hersenen aanzienlijk beïnvloeden. Bovendien kunnen de medicaties die worden gebruikt om deze stoornissen te behandelen, interfereren met de verschillende neurotransmitters die het seksuele verlangen moduleren.
Het effect is meer dan alleen theoretisch. Positron emissie tomografie (PET) scans van de hersenen konden dit aantonen in een studie van 2016 van de University of Queensland in Australië. In hun onderzoek ontdekten de onderzoekers dat vrouwen met HSDD aan wie erotische video’s werden getoond, een zwakkere activering van de rechterkant van de hersenen hadden (die taken met betrekking tot creativiteit en verbeeldingskracht uitvoert) en minder deactivering aan de linkerkant (die logica en rede overziet) . Dit effect was niet alleen consistent, maar had een kenmerkende "signatuur" bij de geteste vrouwen.
Hoewel dit niet mag suggereren dat HSDD een aandoening is die puur gedefinieerd is door hormonen en neurotransmitters, illustreert het wel hoe een behandelplan dat uitsluitend gericht is op de psychologische aspecten van een laag libido, tekort kan schieten.
Diagnose en behandeling van HSDD
Om HSDD effectief te behandelen, zou een arts een uitgebreide evaluatie moeten uitvoeren van alle mogelijke oorzaken, zowel biologisch als psychologisch. Om deze reden kan het behandelplan van vrouw tot vrouw dramatisch variëren.
Normaal gesproken zal de arts eerst de meest verontrustende aspecten van de aandoening behandelen, terwijl hij onderzoek doet naar elke co-existente aandoening of medicamenteuze behandeling die direct of indirect kan bijdragen.
Als psychotherapie geïndiceerd is, zal de vrouw waarschijnlijk worden doorverwezen naar een seksuoloog die beter in staat zou zijn de juiste behandelingsmethode te bepalen, alleen of met haar partner.
