Oppervlakkig gezien lijken ze misschien op twee totaal verschillende problemen, maar obesitas bij kinderen en eetstoornissen hebben redelijk veel gemeen. Beide aandoeningen hebben betrekking op ongezonde eetpatronen, te weinig of te veel beweging en onderliggende psychologische problemen, zoals een laag zelfbeeld of een slecht lichaamsbeeld. Het is niet precies bekend hoeveel obese kinderen ook lijden aan een eetstoornis in de Verenigde Staten, maar uit een onderzoek uit Duitsland bleek dat 43 procent van de obese adolescenten die aan een leefstijlinterventie voor gewichtsverlies deelnamen, voldeed aan de criteria voor een eetstoornis.
Wie loopt er gevaar en waarom
Obesitas wordt op zichzelf beschouwd als een risicofactor voor eetstoornissen, waaronder eetbuistoornis (die ook een oorzaak kan zijn van obesitas) en anorexia nervosa en boulimie. Een paar studies hebben aangetoond dat adolescenten met overgewicht een 2 1/2 tot 5 keer groter risico hebben op het ontwikkelen van eetstoornissen dan tieners met een gezond lichaamsgewicht. Uit hetzelfde onderzoek blijkt ook dat tieners met een lage mate van lichamelijke activiteit een 2 tot 4 keer groter risico hebben om eetstoornissen te ontwikkelen.
Ondertussen worden obese kinderen die afvallen beschouwd als een risico voor het ontwikkelen van eetstoornissen zoals anorexia nervosa en boulimie. Dit is waarom: wanneer ze beginnen met het beperken van hun eten of als ze beginnen met krachttraining om af te slanken, kunnen deze inspanningen een grote preoccupatie worden, waardoor de kinderen veel gewicht verliezen en gedreven worden om door te gaan met dit nieuwe gedrag, vaak tot in het extreme. , volgens onderzoekers van de Mayo Clinic in Rochester, Minnesota.
Kinderen met eetstoornissen hebben vaak een laag zelfbeeld en een lage self-efficacy. Bij eetstoornissen is de inspanning om controle uit te oefenen over eetgedrag vaak een manifestatie van onderliggende psychologische problemen, die misschien uit de hand lopen in andere delen van hun leven. Obesitas kan deze onderliggende problemen samenbrengen, waardoor obese kinderen met eetstoornissen in een staat van dubbel gevaar komen te zitten.
Sociale factoren kunnen bijdragen aan deze kwetsbaarheid. Een studie met 130 tieners met overgewicht vond dat degenen die veelvuldig geplaagd werden door familieleden en leeftijdsgenoten een grotere kans hadden op het hebben van ongeordende eetgedachten en -gedragingen, evenals depressie, angst en een laag zelfbeeld. Hoe meer deze kinderen werden geplaagd over hun gewicht en hoe meer ze last van de plagerijen hadden, hoe groter de kans was dat ze ernstige niveaus van eetaanvallen zouden ontwikkelen, in het bijzonder.
Beschermende maatregelen
Het delen van maaltijden samen als een gezin kan helpen bij het bevorderen van gezonde eetgewoonten bij kinderen en hun kansen verminderen om ongeordende eetgewoonten te ontwikkelen (zoals eetbuien en spoelen, zelfopgewekt braken, vasten, erg weinig voedsel eten en diuretica gebruiken) , volgens een overzicht van studies van onderzoekers van de Urbana-Champaign Universiteit van Illinois. Zo kan de focus verschuiven van dunheid. Een studie van de Universiteit van Zuid-Florida wees uit dat zwaarlijvige mensen die meer positieve opmerkingen over hun lichaamsvormen ontvingen, minder ontevreden waren over het lichaam. Vermoedelijk kan dit helpen beschermen tegen extreme inspanningen om af te vallen en een eetstoornis te ontwikkelen.
Het verplaatsen van de focus thuis kan ook helpen. Ouders die regelmatig aan gewicht gerelateerde gesprekken voeren, hebben waarschijnlijk adolescenten die op dieet zijn, ongezond gewichtsbeheersing gebruiken en zich bezighouden met eetbuien, blijkt uit onderzoek van de University of Minnesota Medical School. Daarentegen hebben zwaarlijvige tieners, van wie de moeder zich in het bijzonder concentreert op gezond eten, minder kans op dieet en ongezond gewichtsbeheersingsgedrag.
Een wake-up call
Omdat hun gewicht de neiging heeft om aan de hoge kant te zijn, worden de symptomen van eetstoornissen bij obese kinderen vaak niet herkend en onbehandeld.
Dat is zorgwekkend omdat deze aandoeningen ernstige gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid en ontwikkeling van een kind. Ouders en huisartsen zouden op hun hoede moeten zijn voor tekenen dat een kind een eetstoornis zou ontwikkelen. Deze omvatten snel gewichtsverlies, te hard rijden, extreme voedingsbeperkingen, eetaanvallen, compenserend gedrag (zoals zuivering), een ongezonde preoccupatie met lichaamsgewicht en vorm, een negatief lichaamsbeeld, sociale terugtrekking, prikkelbaarheid en stijfheid.
Als je je kind met overgewicht plotseling of onverklaarbaar gewicht verliest, vraag dan naar haar eetgewoonten en of ze maaltijden overslaat, zichzelf uithongert of traint met overmatig. Hoewel het misschien nuttig lijkt voor een zwaarlijvig kind om af te vallen, als de methoden extreem zijn, rechtvaardigen de doelen niet de middelen – en het kind of de tiener moet mogelijk worden behandeld voor een eetstoornis. Of het nu gaat om een intramuraal programma, een ambulante behandeling, cognitieve gedragstherapie of individuele therapie, hoe eerder de behandeling begint, hoe groter de kans dat een kind herstelt van een eetstoornis.
32 (4): e1026-30.
