Als je moeite hebt om je tiener op een redelijk uur naar bed te krijgen en vecht om ze ’s ochtends uit bed te krijgen, heb je mogelijk te maken met DSPS (delayed sleep phase syndrome). Deze relatief veel voorkomende aandoening kan tijdens de adolescentie worden benadrukt wanneer de druk van schoolschema beperkingen in strijd is met veranderingen in het circadiane ritme van het lichaam bij tieners die van nature nachtbrakers zijn.
Ontdek hoe uitgestelde slaapfase de slaap van tieners beïnvloedt en hoe dit kan leiden tot zowel slapeloosheid als slaperigheid in de ochtend.
Het circadiane ritme en de adolescentie
Naarmate kinderen ouder worden en de tienerjaren ingaan, verandert de timing van hun verlangen om te slapen. Veel tieners ontwikkelen vertragingen in de gewenste slaapaanvang en -afwijking, wat resulteert in een verschuiving naar latere bedtijden en slaapperiodes. Als zodanig is het niet ongebruikelijk voor tieners om na 23.00 uur op te blijven. en om te slapen tot 9 of 10 uur (of zelfs later).
Dit gebeurt vanwege een verschuiving in hun circadiaanse ritmes. Het circadiaanse ritme is de synchronisatie van de functies van het lichaam met de natuurlijke licht-donkercyclus. Het helpt onze slaapperioden tot in de nacht te coördineren. Wanneer dit vertraagd wordt, kan dit leiden tot DSPS.
Wat zijn de oorzaken van uitgestelde slaapfasen in Teenage Night Owls?
Tieners die DSPS ervaren zullen vaak problemen krijgen met het begin van de puberteit.
Er kunnen onderliggende genetische factoren zijn die de suprachiasmatische kern beïnvloeden, die deel uitmaakt van de hersenen die de hypothalamus worden genoemd. Er wordt gedacht dat tussen 5% en 10% van de tieners DSPS heeft. Het kan bij sommige mensen tot de volwassenheid blijven bestaan.
Symptomen van het vertraagde slaap-fasesyndroom bij tieners
Het is belangrijk om de symptomen te herkennen die op DSPS kunnen wijzen.
Sommige van deze symptomen die een tiener kan ervaren zijn:
- ’s Avonds het beste gevoel
- Moeilijk in slaap vallen (slapeloosheid genoemd)
- Overmatige slaperigheid overdag, vooral in de eerste uren van de ochtend
- Chronische schooltijd
- Depressie
- Vermijden school
Andere aandoeningen die lijken op Delayed Sleep Phase Syndrome
Overlap treedt op bij de symptomen van DSPS en andere medische en psychiatrische aandoeningen. Omdat de behandelingen anders zullen zijn, is het noodzakelijk om de verschillen te herkennen. Veel tieners krijgen gewoon niet de slaap die ze nodig hebben en kunnen baat hebben bij tips om de tienerslaap te verbeteren. Sommigen hebben een onderliggende slaapstoornis die bijdraagt aan hun problemen, zoals slapeloosheid, rustelozebenensyndroom of zelfs slaapapneu. Bovendien kunnen psychiatrische ziekten, zoals angst en depressie, zich voordoen als een slaapstoornis.
Diagnose en behandeling van tieners met een tendens van de nachtuil
Afgezien van het beantwoorden van enkele vragen, kan het nuttig zijn om een aantal fundamentele onderzoeken uit te voeren. Een optie is om te kijken naar de patronen van slaap en waakzaamheid met actigrafie. Dit kleine apparaat registreert beweging en met de verzamelde informatie kan een arts bepalen of DSPS waarschijnlijk aanwezig is.
Als aanvulling hierop kan het gebruik van een slaap-waak dagboek nuttig zijn om de patronen over meerdere weken te verantwoorden.
Afhankelijk van de specifieke symptomen die samenhangen met de slaapstoornis, kunnen extra testen aangewezen zijn. De behandeling zal afhangen van de oorzaak, maar tieners met DSPS kunnen reageren op gedragstherapie, fototherapie met een lichtbak of gewoon door 15 tot 30 minuten lang natuurlijk ochtendzonlicht te krijgen bij het ontwaken, en zelfs medicijnen zoals melatonine. Melatonine moet meestal enkele uren voor het slapen gaan worden ingenomen om effectief te zijn.
Aangezien er aanzienlijke gevolgen van DSPS kunnen zijn, waaronder verstoring van schoolprestaties en activiteiten, is het belangrijk om tieners die getroffen zijn de hulp te geven die ze nodig hebben.
Een regelmatig slaapschema bijhouden (ook in het weekend), ochtendzon krijgen bij het ontwaken en naar bed gaan als u slaperig bent, kan zeer effectief zijn. De aandoening verbetert meestal op volwassen leeftijd, maar deze kan terugkeren als een regulier slaapschema niet vereist is, zoals bij pensionering.
