In de meeste gevallen heeft diverticulaire ziekte geen symptomen. Bij diverticulaire aandoeningen zijn er geen symptomen, er is geen reden om er naar op zoek te gaan of om het te behandelen. Het kan echter worden ontdekt als wat artsen zullen noemen als een "incidentele" bevinding op een screening colonoscopie.
Diverticula komen vaker voor bij mensen ouder dan 40 jaar. Vanaf de leeftijd van 50 jaar is het aanbevolen dat mensen die gemiddeld risico lopen op het ontwikkelen van colon- en rectumkanker, een screening colonoscopie hebben.
Die colonoscopie is gedaan om poliepen te zoeken, die de voorloper zijn van darmkanker. Alle poliepen die worden aangetroffen tijdens een colonoscopie worden verwijderd, wat effectief voorkomt dat ze zich ontwikkelen tot kankercellen.
Tijdens een dergelijke screening colonoscopie, zal de arts die de test voltooit ook uitkijken naar andere mogelijke bevindingen in de dikke darm. In sommige gevallen kan dat betekenen dat u divertikels ontdekt die momenteel geen symptomen veroorzaken.
Als er symptomen zijn waarvan wordt vermoed dat ze afkomstig zijn van diverticula die ontstoken zijn en een aandoening veroorzaken die diverticulitis wordt genoemd, kunnen een of meer tests worden uitgevoerd om dit te bevestigen. Tests die kunnen worden uitgevoerd om diverticulaire aandoeningen te diagnosticeren, zijn een colonoscopie of een abdominale computertomografie (CT) -scan.
Colonoscopie
Een colonoscopie is een test die wordt gedaan om in de dikke darm te kijken. De dikke darm is waar water wordt opgenomen en voedsel dat niet volledig is afgebroken, wordt verder verwerkt.
Nadat hij zijn weg naar het einde van de dikke darm heeft bereikt, wordt de ontlasting opgeslagen in het rectum, waar hij uiteindelijk door het anale kanaal en de sluitspier als stoelgang gaat.
Voorbereiding op de test
Tijdens een colonoscopie wordt een colonoscoop, een lange buis met een lamp en een camera aan het uiteinde, door de anus omhoog gestoken.
Om deze test te voltooien en deze zo comfortabel mogelijk te laten zijn voor patiënten, zijn enkele stappen in de dagen ervoor genomen.
Het is belangrijk dat de dikke darm vrij blijft van elke ontlasting, zodat de arts die de test voltooit een ongehinderd uitzicht heeft op de wand van de dikke darm. Dit wordt een coloscopie-preparaat genoemd, of prep, en wordt meestal beschouwd als het meer uitdagende deel van de gehele procedure.
De arts die de colonoscopie uitvoert, schrijft een voorbereidingsprocedure voor op basis van de voorkeur in zijn praktijk en houdt rekening met eventuele overwegingen over de patiënt (zoals andere gezondheidsvoorschriften of voorkeuren).
De voorbereidingen worden meestal gedaan door sterke laxeermiddelen te gebruiken die in vloeibare of pilvorm kunnen worden gegeven, en soms in combinatie. In sommige gevallen kan ook een klysma worden gebruikt. Vasten vóór de test is ook nodig, dus een dieet met heldere vloeistoffen wordt meestal de middag vóór de test voorgeschreven en niets te eten of te drinken na middernacht de nacht vóór de test.
Een IV zal voorafgaand aan de colonoscopie worden gestart om vocht en kalmerende medicatie te geven. Nadat de sedativa zijn gegeven, zal de arts de test voltooien. Wanneer de test voorbij is, worden de sedativa gestopt en worden patiënten wakker en worden ze gedurende een korte tijd gecontroleerd.
Het is niet veilig om te rijden vanwege de kalmerende middelen, dus een vriend of familielid moet naar huis rijden. Na het rusten en het de rest van de dag rustig aan doen, kunnen de meeste mensen de volgende dag terugkeren naar hun normale schema.
Resultaten verkrijgen
Voor sommige patiënten kan een follow-upafspraak met een arts of andere zorgverlener nodig zijn om over de resultaten van de test te praten. In sommige gevallen kunnen poliepen worden verwijderd of biopten worden genomen tijdens de colonoscopie.
Er worden tests op die weefsels uitgevoerd en de arts ontvangt de resultaten. Als er divertikels werden gevonden, wordt dat ook besproken, en of dat van invloed is op het dieet of de levensstijl.
Abdominale CT-scan
Diverticulaire ziekte kan ook worden gediagnosticeerd via een CT-scan. Deze test is een soort röntgenfoto die is gespecialiseerd om de organen en structuren in de buik te zien. Deze test kan worden gebruikt om diverticulaire aandoeningen te diagnosticeren, vooral als er momenteel intestinale symptomen zijn (zoals pijn of bloedingen) en een colonoscopie niet mogelijk is.
Een CT-scan is een pijnloze en niet-invasieve test. De uitvoer is een elektronische afbeelding die gemakkelijk kan worden bekeken en getransporteerd. De enige voorbereiding is het vasten gedurende een paar uur voorafgaand aan de test.
Wat te verwachten
U wordt gevraagd om metalen sieraden of andere metalen voorwerpen zoals een bril te verwijderen. De CT-machine is groot, met een tafel die in de machine glijdt. Je zult op de tafel liggen en wanneer de test begint, zal de tafel in de machine gaan totdat je in de juiste positie bent. De machine gebruikt een röntgenfoto om foto’s te maken. De technicus die de test uitvoert, geeft instructies, omdat het belangrijk is om stil te blijven en de adem op bepaalde punten vast te houden. De test duurt meestal ongeveer 30 minuten, afhankelijk van hoeveel afbeeldingen nodig zijn.
Contrasterende kleurstof wordt gebruikt, zodat sommige lichaamsstructuren beter worden weergegeven op de uiteindelijke beelden. Voor een afbeelding van de dikke darm wordt de kleurstof zowel als een drankje gegeven als in een IV. De drank wordt voor aanvang van de test gegeven.
Resultaten verkrijgen
Na de CT-scan wordt elke noodzakelijke follow-up geïndividualiseerd op basis van de resultaten van de test en de gezondheid van de patiënt. In sommige gevallen wordt de test niet alleen gedaan voor de mogelijkheid van diverticulitis, maar ook om de mogelijkheid te onderzoeken van andere aandoeningen die de symptomen kunnen veroorzaken. Wanneer diverticulitis wordt gediagnosticeerd, is een behandelplan meteen nodig vanwege de acute aard van deze aandoening. Als er divertikels in de dikke darm worden aangetroffen maar deze geen symptomen veroorzaken, kan het zijn dat het niet nodig is om het dieet en de levensstijl aan te passen.
