De ziekte van Alzheimer is een vorm van dementie die problemen met het geheugen, het denken en gedrag veroorzaakt. Hoewel het onmogelijk is om te zeggen hoe de ziekte zich voor een bepaald individu zal ontwikkelen, heeft het wel het potentieel om ongewenst seksueel gedrag te veroorzaken.
Voor echtgenoten en geliefden onderstrepen dergelijke veranderingen de impact van de ziekte op zelfs de meest intieme relaties.
Het is echter belangrijk om te onthouden dat dit gedrag het gevolg is van de ziekte of mogelijk van andere gezondheidsproblemen of medicijnen.
Verminderde remmingen en verontrustend gedrag
Personen met de ziekte van Alzheimer kunnen verminderde seksuele interesse ervaren of, minder vaak, een sterk toegenomen seksuele interesse, bekend als hyperseksualiteit. Probleemgedrag kan jaloerse beschuldigingen bevatten dat een partner een affaire heeft, seksuele toenadering tot een niet-echtgenoot of openbare masturbatie.
Andere ongepaste gedragingen, zoals het gebruik van vulgaire of obscene taal, zichzelf blootgeven of zich uitkleden in het openbaar (gezamenlijk ‘ontremming’ genoemd), zijn mogelijk helemaal niet seksueel, maar kunnen door anderen als zodanig worden beschouwd.
Ongepast gedrag zonder drugs beheren
De Alzheimer’s Association geeft een aantal aanbevelingen aan vrienden en familieleden. Ten eerste moet je proberen boos te worden op, ruzie te maken met, of je geliefde in verlegenheid te brengen.
Probeer in plaats daarvan voorzichtig en geduldig te zijn en richt je erop een reden voor het gedrag op te zoeken. Iemand die zich in het openbaar ontkleedt, kan bijvoorbeeld gewoon heet zijn of zijn kleding misschien ongemakkelijk vinden. U kunt ook:
- de persoon zacht maar krachtig eraan herinneren dat het gedrag ongepast is.
- probeer de aandacht van de persoon af te leiden of om te leiden, of hem ergens privé te brengen.
- probeer het niveau van geschikte fysieke aandacht te verhogen, zoals knuffels en haarstreken. Seksuele vooruitgang kan een behoefte aan geruststellend contact weerspiegelen.
- overweeg praktische oplossingen: probeer bij ongehoord ontkleden je broeken of jurken achteruit te zetten of extra (comfortabelere) kleding mee te nemen tijdens een uitstapje.
- raadpleeg een specialist in Alzheimer of dementie of een geriatrische psycholoog.
Dringend ingrijpen is nodig als de persoon fysiek agressief of gewelddadig wordt. Zorg voor een actieplan, of het nu gaat om hulp aan familieleden, vrienden of de politie. Het kan ook nodig worden om het individu naar een zorginstelling te brengen die beter is uitgerust om dergelijk gedrag aan te pakken.
Medicijnen
Als deze strategieën de zaken niet oplossen, zijn er medisch gebaseerde interventies die kunnen worden gebruikt om verschillende onderliggende of begeleidende problemen te behandelen. Vraag de arts van je geliefde over de beschikbare medicijnen om te behandelen:
- agressie, opwinding en wanen.
- depressie, prikkelbaarheid en apathie.
- angst, slapeloosheid en angst.
Afweging van de seksuele rechten van mensen met de ziekte van Alzheimer en hun partners
Seksualiteit is een fundamenteel onderdeel van het menselijk bestaan, en seks is een belangrijke manier om nabijheid te delen en liefde te uiten.
Veel mensen hebben echter moeite om te accepteren dat oudere volwassenen of mensen met ernstige ziekten nog steeds seksuele behoeften hebben en het recht hebben om ze uit te drukken.
In voorzieningen voor langdurige zorg kunnen seksuele behoeften voortduren, zelfs nadat mensen hun echtgenoten niet langer erkennen of onthouden dat ze getrouwd zijn. Af en toe resulteert dit in buitenechtelijke verpleeghuisrelaties, wat tot ongemakkelijkheid kan leiden. De meeste faciliteiten voor langdurige zorg hebben vastgesteld beleid met betrekking tot relaties en seksueel gedrag.
Grote zorgen zijn het vermijden van seksuele uitbuiting, misbruik of aanranding en het bepalen van iemands vermogen om een zinvolle toestemming te geven.
De invloed van Alzheimer op bewustzijn en rationeel denken vernietigt uiteindelijk het vermogen om te stemmen. Een partner die seksuele intimiteit zoekt met iemand in dit stadium van dementie kan met moeilijke ethische vragen te maken krijgen en kan besluiten om helemaal geen seks te hebben – of het buiten de relatie te zoeken.
Aan de andere kant kunnen zorgverleners verlies van verlangen ervaren. Het is moeilijk om je aantrekkelijk of opgewonden te voelen wanneer je dag in, dag uit voor iemand met dementie zorgt. Schuld over het plaatsen van een partner in een verpleeghuis kan ook het seksuele verlangen temperen.
Therapeuten, met name geriatrische psychologen, kunnen helpen om deze problemen te begrijpen en op te lossen. Religieuze of spirituele adviseurs kunnen een andere bron van advies zijn. Een discussieforum voor Alzheimer kan een solide bron van ondersteuning en suggesties zijn in deze situaties. Bovendien biedt de Family Caregiver Alliance waardevolle bronnen, en de Alzheimer’s Association heeft lokale afdelingen en meer dan 1.500 ondersteuningsgroepen in het hele land.
