HIV over de hele wereld

China is een van de oudste beschavingen ter wereld. Hun manier van leven is gebouwd op traditie en de Chinese cultuur. Hoe gaat een cultuur van 6.000 jaar om met een epidemie die minder dan 30 jaar geleden ontstond?

China – Demografie

Hier zijn enkele feiten over China:

gelegen in Oost-Azië
geografisch gezien, het is een van de grootste landen ter wereld, met een oppervlakte van ongeveer 9,6 miljoen vierkante kilometer (iets minder dan de Verenigde Staten)

bevolking van ongeveer 1,3 miljard mensen, wat overeenkomt met ongeveer 20 procent van de totale wereldbevolking
die bestaat uit honderden etnische groepen die tientallen dialecten en talen spreken
geen door de overheid erkende religie maar persoonlijke religie en religieuze organisaties zijn toegestaan
primaire religies zijn boeddhisme, taoïsme en Confuciaanse
diepgewortelde oude tradities vormen de basis van de Chinese cultuur

De status van HIV in China

Hier zijn enkele feiten over HIV en AIDS in China:

met ingang van januari 2006 is de "officiële" schatting dat ongeveer 650.000 mensen leven met hiv en 75.000 leven met aids. Deskundigen buiten China geloven dat de werkelijke aantallen veel hoger zijn dan die door de Chinese overheid worden onderschreven.

er zijn naar schatting 70.000 nieuwe HIV-gevallen en 25.000 AIDS-sterfgevallen per jaar

De exacte omvang van de HIV-epidemie is moeilijk te beoordelen vanwege blokkades van de overheid. Ook lokale overheden hebben nationale overheidsinstanties die aarzelen om een hard cijfer voor de epidemie te geven uit angst voor discriminatie en stigmatisering.

De burgers die weten wat hiv is, aarzelen om naar voren te komen voor het testen op angst voor vergelding als ze positief blijken te zijn. De meeste mensen worden niet getest omdat ze weinig of niets weten over het bestaan van HIV. Geschat wordt dat 17 procent van de Chinese burgers niet weet dat HIV bestaat.

Het aantal hiv-gevallen op het platteland is bijna onmogelijk nauwkeurig te kwantificeren. Het tekort aan of afwezigheid van testmaterialen en het zeer beperkte aantal getrainde testpersoneel maakt de diagnose erg moeilijk. De plattelandsgebieden in China zijn erg arm met een zeer beperkte opleiding. Degenen die wel weten over HIV worden niet getest vanwege het stigma dat geassocieerd is met een positieve diagnose.

De geschiedenis van HIV in China

In China begon de HIV-epidemie halverwege de jaren tachtig langzaam. Een klein aantal HIV-gevallen werd voornamelijk gediagnosticeerd in kustgemeenschappen. Chinese functionarissen schreven de uitbraak toe aan buitenlandse bezoekers en Chinese studenten die terugkwamen van een studie over de hele wereld. De Chinese overheid plaatste officiële waarschuwingen voor Chinese vrouwen om geen seks te hebben met wie de regering ‘buitenlandse bezoekers’ noemde omdat ze mogelijk besmet waren. Eenvoudig gezegd, China vond dat HIV het probleem van iemand anders was.

De officiële houding van de overheid ten aanzien van HIV was dat het risico voor China zeer beperkt was. Men dacht dat HIV een overwegend homoseksuele ziekte was en de overheid vond dat homoseksualiteit en ‘abnormale seks’ in China een beperkt probleem vormden.

Begin jaren ’80 en begin jaren 90 kwam HIV-infectie naar voren als een groeiend probleem bij intraveneuze drugsgebruikers.

Toch was de overheid van mening dat HIV een ‘ziekte van het Westen’ was, evenals hun opkomende drugsprobleem. HIV werd bestempeld als "een kapitalistische ziekte" en één waar China geen deel van uitmaakte.

Maar vanaf het midden van de jaren 90 tot begin 2000 begon HIV zich over alle Chinese provincies te verspreiden. De schuldige voor een dergelijk wijdverspreid probleem was vastgesteld als een onveilige bloedtoevoer.

De Chinese overheid heeft commerciële bloedinzamelingscentra in heel China gesloten. Hoewel er richtlijnen waren om de kwaliteit te waarborgen, sneden veel van de privéverzamelcentra de bochten om hun winst te vergroten. Hun verzameltechnieken hebben duizenden mensen blootgesteld aan HIV.

Verzameluitrusting werd routinematig gebruikt bij meerdere patiënten en bloed verzameld van verschillende donoren werd samengevoegd. Ambtenaren scheidden de bloedcomponenten die ze nodig hadden en voerden opnieuw in wat er nog van het verzamelde bloed over was in donoren, waardoor donoren werden blootgesteld aan HIV, hepatitis C en andere door bloed overgebrachte ziekten.

In 2000, voornamelijk aangewakkerd door de onveilige bloedtoevoer, steeg het aantal HIV-gevallen, waardoor de Chinese regering haar onofficiële beleid van hiv-stilte en ontkenning ophief.

Een cultuur van seksisme

Zoals gezegd, is veel van de Chinese cultuur gebaseerd op oude tradities. Een van die tradities is seksisme en de discriminatie van vrouwen. Seksisme is zowel institutioneel als individueel aanwezig. De eerlijke en gelijke behandeling van vrouwen is in tegenspraak met culturele en religieuze overtuigingen. Seksisme is zo verankerd dat veel leringen de retorische vraag stellen: "zijn vrouwen volledig menselijk"? Velen vragen zich af of mannen en vrouwen dezelfde deugden hebben.

Zelfs in economische zin heerst seksisme. Vrouwen worden gezien als concurrentie voor de mannelijke beroepsbevolking. Seksisme heeft zelfs de keuze doordrongen om kinderen te hebben. De praktijk van geslachts-selectieve abortus is zo’n gangbare praktijk dat de verhouding tussen mannelijke baby’s en vrouwelijke baby’s groter wordt. Seksisme beïnvloedt de omvang van de HIV-epidemie door te dicteren hoe mensen worden voorgelicht over HIV en wie de beslissingen neemt met betrekking tot veiligere sekspraktijken.

Op pagina twee wordt besproken wie geïnfecteerd is, wat de hiv-preventie is en welke hiv-zorg beschikbaar is.

Wie is besmet?

Zoals gebruikelijk in veel delen van de wereld is HIV van een ziekte van mensen in een paar hoogrisicogroepen naar een ziekte gegaan die in elke populatie voorkomt. Toch zijn deze risicogroepen verantwoordelijk voor de meeste infecties in het land.

IV Drugsgebruikers – In een land waar ongeveer drie procent van de burgers IV-drugsgebruikers zijn, zijn die mensen verantwoordelijk voor ongeveer 60 procent van alle nieuwe HIV-infecties. China heeft een drugsbeleid met nultolerantie, wat betekent dat iedereen die wordt betrapt op het gebruik van intraveneuze drugs moet verplicht worden opgesloten opgesloten drugsrehabilitatie. Je zou denken dat een dergelijke omgeving een perfecte manier is om voorlichting te geven over HIV. De implementatie van hiv- en aidsvoorlichtingsprogramma’s als onderdeel van de ontwenning van drugsverslaafden is echter traag verlopen. Preventieboodschappen zijn beperkt tot enkele posters die het HIV-risico en de preventie verklaren.

Bloedproducten – Ondanks alle problemen met de Chinese bloedvoorziening in het verleden, blijft de regering de invoer van bloedproducten verbieden. Bloeddonatiecentra worden gedreven door winst, wat betekent dat veel van de commerciële centra hun best doen om meer geld te verdienen, zelfs als dit betekent dat de wet wordt overtreden. Naar schatting is ongeveer 10 procent van alle nieuwe infecties afkomstig van geïnfecteerde bloedproducten. Vergelijk dat eens met de VS, van wie de besmetting van bloedproducten is geëlimineerd, en u begrijpt wat een groot probleem de aangetaste bloedvoorraad in China is.
Sekswerkers – Het groeiende probleem van prostitutie in China wordt vooral gevoed door economische nood. Prostitutie is illegaal in China met door de overheid gesponsorde ‘revalidatiecentra’ voor vrouwen die betrapt worden op het nemen van geld voor seks. De revalidatiecentra leren echter vooral het kwaad van prostitutie en niet het gezondheidsrisico dat prostitutie oplevert voor de betrokken vrouwen. Condoomgebruik is grillig. Vrouwen zijn gearresteerd voor het dragen van condooms, vermoedelijk een teken van prostitutie. Hierdoor initiëren sekswerkers zelden condoomgebruik. Dit in combinatie met cultureel aanvaardbaar seksisme voorkomt dat de meeste vrouwen het voortouw nemen in veiligere sekspraktijken.

Mannen die seks hebben met mannen (MSM) – Hoewel homoseksualiteit niet illegaal is, heeft het wel degelijk een stigma. Het is dit stigma dat de toegankelijkheid van veiligere seksinformatie en hiv-voorlichting vermindert. Homomannen vinden dat er geen veilige haven is om risico’s en zorgen te bespreken. Homomannen worden aangemoedigd om hun homoseksualiteit te onderdrukken en vrouwen te trouwen. Velen doen, maar blijven onveilige seks hebben met andere mannen, waardoor hun vrouwen een aanzienlijk risico lopen als ze seks hebben binnen het huwelijk. Hoewel MSM momenteel niet verantwoordelijk is voor een groot aantal HIV-gevallen, beoefent ongeveer de helft van alle MSM onveilige seks, dus experts vrezen dat dit binnenkort een sterke toename van het aantal nieuwe HIV-gevallen zal veroorzaken.

Migranten – 120 miljoen Chinese migranten zijn zeer mobiel en trekken door het land, waar het werk hen ook naartoe brengt. Deze mobiliteit maakt hen kwetsbaar voor HIV. Reizen naar nieuwe, onbekende plaatsen, migranten zijn terughoudend om toegang te krijgen tot HIV-preventie-diensten als die er zijn. Ze kunnen reizen naar gebieden waar condooms schaars zijn of moeilijk toegankelijk zijn. Bovendien zijn veel migranten jonge alleenstaande mannen. Het geld dat ze verdienen is aanzienlijk en wordt soms gebruikt voor drugs en prostituees om de eenzaamheid van het zijn op de weg te bestrijden. Die mannen die getrouwd zijn, komen terug van hun reizen en plaatsen hun vrouwen op het spel door onveilige seks met hen te hebben na onveilig vrijen op de weg.

Hiv-preventie

Pas in 1998 had China een nationaal, langetermijnplan voor de bestrijding van hiv. Het idee van condoomadvertenties werd snel neergeschoten door de Chinese overheid nadat een advertentie eenmaal in 1999 op het nationale televisienetwerk werd gespeeld. Condooms werden als illegale seksuele hulpmiddelen door de Chinese overheid van industrie en handel beschouwd en werden verbannen uit de ether. Dat verbod hield aan tot 2001 toen het Chinese Ministerie van Volksgezondheid condooms opnieuw classificeerde als "medische hulpmiddelen" in plaats van als seksuele goederen. Toch zijn condooms geen acceptabel onderdeel van het reguliere China, ze zijn schaars en van slechte kwaliteit.

Onlangs werd gemeld dat besnijdenis een effectieve manier kan zijn om het risico op HIV-overdracht te verminderen.

De overtuiging is dat besnijdenis een goede keuze zou kunnen zijn voor landen als China die beperkte middelen hebben om zich te wijden aan condoomonderwijs en -distributie. Een artikel in de China Daily meldde echter dat ambtenaren niet werden verkocht vanwege de voordelen van de besnijdenis en dat zij de praktijk niet officieel zouden vergoelijken.

Risicoverminderende onderwijs- en naalduitwisselingsprogramma’s breiden zich uit in heel China. De Chinese overheid heeft het mandaat gegeven dat HIV-voorlichtings- en bewustmakingsinspanningen moeten worden gericht aan het grote publiek in een poging om vooroordelen en stigma te keren. In 1998 beloofde China om het hiv-curriculum op scholen te lanceren, maar tot op de dag van vandaag bestaat zo’n programma niet.

Risicogroepen worden nog steeds zondebokken van het HIV-probleem. Homomannen hebben geen schuilplaats voor het vooroordeel en bemoeien zich ernstig met pogingen om die bevolking te onderwijzen. Groepen die publieke HIV-voorlichtingscampagnes willen sponsoren of lanceren, zijn terughoudend om dat te doen uit angst hun publieke imago ernstig te schaden.

De staat van HIV-zorg

Ondanks de stijgende aantallen HIV-slachtoffers zijn er maar weinigen in staat om elementaire HIV-zorg te krijgen. De overheid stimuleert de productie van binnenlandse versies van sommige hiv-medicijnen; deze zijn echter schaars en van slechte kwaliteit gebleken. Voor degenen die toegang hebben tot deze medicijnen, zijn de bijwerkingen dramatisch slechter dan die van de gepatenteerde versies, wat therapietrouw bemoeilijkt. In 2004 namen slechts ongeveer 12.000 mensen regelmatig hiv-medicijnen in.

De regering heeft een begin gemaakt met wat zij Four Frees and One Care Policynoemen. Het initiatief bestaat uit:

Gratis medicijnen voor landelijke en financieel verontruste stedelijke gebieden.
Gratis testen en counseling van HIV.
Gratis medicijnen om zwangere vrouwen te besmetten.
Gratis school voor kinderen wees door HIV en AIDS.
HIV-zorg en economische hulp voor mensen met hiv.

Hoewel de notie een goede is, is het realiseren ervan al ver weg.