HIV en de impact van gender-onevenwichtigheden

Een van de belangrijkste zorgen van volksgezondheidsfunctionarissen is de impact van HIV op vrouwen en anderen die disempowered zijn in een seksuele relatie, waardoor ze een groter risico op infectie lopen. Deze dynamiek kan vaak dicteren wie beslissingen neemt over bepaalde seksuele praktijken of, erger nog, wie de juiste beslissingen heeft genomen. Het is een factor die tegenwoordig vrouwen over de hele wereld blijft pesten. Op gender gebaseerde machtsonevenwichtigheden, zowel economisch als psychologisch, worden gezien als beperkend voor het vermogen van een vrouw om seksuele praktijken te onderhandelen. Volgens onderzoek van de non-profit organisatie voor eerstelijnszorg, correleert die ene factor alleen met het verminderde condoomgebruik – slechts 48% bij de ondervraagde vrouwen. Lichamelijke, seksuele en emotionele mishandeling verergert het probleem alleen maar. Seksuele machtsongelijkheden kunnen vaak subtieler worden weergegeven, waaronder:

Maatschappelijke normen die specifieke geslachtsrollen dicteren.

De belofte of behoefte aan economische ondersteuning.

• Gebrek aan literatuur of onderwijs (de snelheid is hoger bij vrouwen dan bij mannen).
• De algemene stigmatisering van seksueel actieve of ongehuwde vrouwen.
• Culturele waardensystemen die mannen vaak boven vrouwen plaatsen.
• Sociale acceptatie van relaties tussen oudere mannen / jongere vrouwen (die in sommige settings correleren met een hogere HIV-besmettingsgraad bij vrouwen in de leeftijd van 15-24 jaar).
• Deze stress kan van grote invloed zijn op het vermogen van een vrouw om te onderhandelen over veiligere seks, vooral wanneer de culturele eisen voor huwelijk, voortplanting en moederschap groot zijn.
• HIV en geweld tegen vrouwen

Het probleem kan nog verder worden verergerd door seksueel, huiselijk of emotioneel geweld. Sommige studies suggereren dat overal tussen de 10% en 60% van de vrouwen wereldwijd wordt getroffen.

Het probleem is zo extreem dat in sommige landen, zoals Zuid-Afrika, de jaarlijkse verkrachtingsstatistiek zo hoog is als 17% (of ongeveer één op de zes vrouwen). In een steekproef uit 2009 van 1.738 Zuid-Afrikaanse mannen in de provincies KwaZulu Natal en de Oostkaap gaf meer dan 25% toe iemand te hebben verkracht, terwijl de helft van hen erkent dat ze meer dan één vrouw heeft verkracht.

De cyclus van seksueel en emotioneel geweld tegen vrouwen verhoogt het risico op HIV op verschillende manieren:

Geforceerd penetrerend geslacht kan het fragiele mucosale weefsel van de vagina of anus scheuren, waardoor het een eenvoudiger manier is om toegang te krijgen tot het virus.

HIV zelf heeft vaak een oorzaak-gevolg relatie in gewelddadige relaties, waarbij infectie kan optreden als gevolg van geweld, terwijl geweld vaak wordt uitgeoefend op een vrouw met HIV (bijvoorbeeld door een echtgenoot of familielid).

• Destructief seksueel gedrag is vaak gekoppeld aan een vroeg seksueel trauma.
• Aanpak van genderongelijkheid
• Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldde slechts 52% van de landen de uitvoering van op vrouwen gerichte hiv / aids-programma’s als onderdeel van hun nationale strategieën, terwijl er weinig wordt gedaan om de grotere problemen met betrekking tot ongelijkheden in economische kansen en ondersteuning; toegang tot beroepsopleiding en vaardigheidstraining; en de bescherming en promotie van successierechten.

Zonder het vermogen om deze maatschappelijke problemen te verhelpen, wordt de reactie vanuit het perspectief van HIV / AIDS vaak gematigd. Dat wil niet zeggen dat HIV-specifieke strategieën niet worden onderzocht of gebruikt. Een van de veelbelovende opties is een microbicidale intravaginale ring genaamd

NuvaRing

, die mogelijk HIV kan uitschakelen op het moment van seks en tot 30 dagen in de vagina kan worden gehouden. Producten als deze worden gezien als een stap vooruit op eerdere preventieve strategieën, waarvan vele vrouwen niet de middelen voor discrete zelfbescherming gaven of die te veel op de weg van dagelijkse therapietrouw vereisten (iets wat moeilijk te bereiken is in het geheim ).Ondertussen wordt in sommige sectoren een nieuwe impuls gegeven voor het gebruik van het vrouwencondoom (of de "femdom"), met lichtere, stillere en minder dure versies die de mainstream binnentreden. Onder hen zijn innovaties zoals de

Damescondoom

, dat als een tampon wordt ingebracht en uitzet in de vagina; en het op silicium gebaseerde Origami Female Condom, dat zich ontvouwt als een accordeon en zowel de man als de vrouw kan stimuleren. Geslachtsdynamiek kan ook mannen beïnvloedenAan de andere kant kunnen maatschappelijke dictaten ook bepalen hoe een man in een seksuele relatie reageert. Hoewel vrouwen vaak worden beschouwd als de ‘communicators’ in een relatie – niet alleen met hun partner, maar ook met andere vrouwen die seksuele adviezen delen – wordt van mannen vaak verwacht dat ze over sekskennis kunnen beschikken en ‘ervaren’ zijn. Elke lacune in de seksuele opvoeding van een man (inclusief het niet inwinnen van advies over het juiste condoomgebruik) kan leiden tot een verhoogd risico voor zowel hij als zijn partner.

In een cross-sectionele enquête door Emory University werd aan heteroseksuele mannelijke universiteitsstudenten gevraagd om hun condoomgebruik in de afgelopen periode van drie maanden terug te roepen. Uit de studie bleek dat

60% condooms niet met hun seksuele partners besprak;

42% geeft condooms pas aan na het starten van seks;

• 15% condooms verwijderd voor het beëindigen van seks;
• 40% liet geen ruimte aan de punt van het condoom;
• 30% plaatste het condoom ondersteboven op de penis;
• 33% meldde uitgegleden of gebroken condooms tijdens seks, en;
• 42% wilde condooms gebruiken maar beschikte op dat moment niet over een beschikbaar condoom.
• Zelfs onder degenen die wel condooms gebruikten, meldden velen dat te hebben gedaan op verzoek van hun partner, die soms werd gezien als een verklaring van achterdocht of ontrouw.
• Dit soort tekortkomingen suggereert dat er meer aandacht moet worden besteed aan strategieën die een heronderzoek van waargenomen genderrollen aanmoedigen, met de nadruk op gedeelde communicatie en besluitvorming binnen een seksuele relatie.