Harttransplantatie is de gouden standaardbehandeling voor patiënten met gevorderd hartfalen, wat betekent dat geen enkele behandeling beter is. Maar het is niet perfect. Artsen die voor deze patiënten zorgen, zijn voortdurend op zoek naar manieren om de behandeling te verbeteren.
Het goede nieuws is dat meer mensen die een harttransplantatie nodig hebben één krijgen – gedurende vele jaren ontvingen slechts 2.000 tot 2.500 patiënten per jaar een nieuw hart.
In 2015 steeg dit aantal tot 2.804. In 2016 steeg het opnieuw tot 3.191.
Helaas worden er niet genoeg gezonde harten geschonken om ervoor te zorgen dat iedereen die een nieuw hart nodig heeft er een ontvangt. Artsen zijn op zoek naar manieren om het orgaansysteem zo goed mogelijk opnieuw vorm te geven, zodat degenen met het hoogste risico het eerst worden getransplanteerd.
Waarom iemand een harttransplantatie nodig heeft
Naar schatting 5,7 miljoen mensen in de VS lijden aan hartfalen. Dit betekent dat hun hart niet zo sterk kan pompen als zou moeten, meestal als gevolg van schade door een hartaanval, hoge bloeddruk, diabetes, een vervormde klep of een hartaandoening die cardiomyopathie wordt genoemd. Deze mensen ervaren symptomen die kunnen bestaan uit extreme kortademigheid, vermoeidheid, overmatige vochtophopingen in de benen en enkels en moeite met ademhalen tijdens het liggen.
Hartfalenpatiënten hebben medicijnen nodig om hun hart sterker te laten samentrekken, overtollige vloeistof te verwijderen en de bloedstroom te verhogen.
Deze medicijnen kunnen de progressie van hartfalen vertragen, ze uit het ziekenhuis houden en voorkomen dat ze doodgaan. Maar na verloop van tijd kunnen de medicijnen stoppen met werken. Op dit moment is een harttransplantatie misschien de enige optie.
Wie moet een harttransplantatie krijgen
De richtlijnen voor wie in aanmerking komt voor een harttransplantatie en wie niet, zijn vaag.
Elk transplantatiecentrum bepaalt zelf welke patiënten ze zullen nemen.
Pulmonale hypertensie is een van de weinige medische aandoeningen die een patiënt van een harttransplantatie diskwalificeert. Bovendien zullen de meeste centra geen hart transplanteren bij een patiënt die na de operatie waarschijnlijk niet de medicijnen inneemt die nodig zijn om te voorkomen dat hun nieuwe hart wordt afgewezen. De meeste centra vereisen ook dat kandidaten twee jaar lang vrij zijn van drugs en alcohol voor een harttransplantatie en gedurende een periode rookvrij zijn.
Er is geen leeftijdsgrens voor harttransplantatie, maar:
- De helft van de patiënten die een nieuw hart krijgen, is 50 tot 64 jaar oud. Mensen in deze leeftijdsgroep hebben de neiging het goed te doen en kunnen 10 tot 11 jaar later leven omdat ze hun anti-afstotingsmedicijnen.
- Volwassenen ouder dan 70 hebben een hoger risico, omdat ze waarschijnlijk andere medische aandoeningen hebben.
- Patiënten in hun late tienerjaren en vroege 20-plussers zijn meestal risiconemers en stoppen vaak met het nemen van hun anti-afstotingsmedicijn. Wanneer ze dat doen, kunnen de resultaten desastreus zijn.
- Baby’s die een harttransplantatie nodig hebben, doen het meestal goed, omdat hun immuunsysteem nog in ontwikkeling is en ouders ervoor zorgen dat ze hun medicijnen innemen.
Afwijzing voorkomen
Anti-afstotende medicijnen verminderen het immuunsysteem, zodat het lichaam het nieuwe hart niet ziet als een vreemd lichaam en het aanvalt.
Al jaren werd cyclosporine gebruikt om afstoting te voorkomen. Tegenwoordig gebruikt 90 procent van de patiënten tacrolimus.
Omdat tacrolimus sterker en krachtiger is, is minder nodig om afstoting te voorkomen, wat ook de bijwerkingen vermindert. Patiënten die minder geneigd zijn om een donorhart af te wijzen – zij die ouder, mannelijk en / of Kaukasisch zijn – doen het vaak beter met het zwakkere medicijn.
Een mechanische pomp vervangen
Er zijn onvoldoende donorharten om rond te gaan, waarbij een mechanische pomp als permanente hartvervanger wordt besproken. Ventriculaire hulpmiddelen (VAD’s) en totale kunstmatige harten worden vaak tijdelijk gebruikt om een falend hart te helpen terwijl de patiënt wacht op een transplantatie ("brug om te transplanteren").
Elke patiënt met een van deze apparaten wordt ingeschreven in het Interagency Register voor Mechanisch Ondersteunde Circulatory Support (INTERMACS). Na verloop van tijd zal de informatie verzameld in deze database artsen helpen bepalen of kunstmatige apparaten een veilig en effectief alternatief voor een menselijk hart kunnen zijn.
Orgaandonatie
Waar je woont beïnvloedt je kansen om een nieuw hart te ontvangen of te sterven voordat een hart wordt gevonden. Het sterftecijfer tijdens het wachten op transplantatie verschilt per staat van drie tot 22 procent. Patiënten die ver van het dichtstbijzijnde harttransplantatiecentrum wonen, ontvangen minder snel een hart dan degenen die dichterbij wonen. Maar dit is niet het hele verhaal.
Momenteel worden wachtende patiënten in brede categorieën geplaatst en onderscheiden zich door bloedgroep, -grootte en -leeftijd. Er is een groeiende interesse in het identificeren van de factoren die een patiënt een verhoogd sterfterisico geven voordat ze een hart kunnen krijgen. Dit zou ervoor zorgen dat beschikbare harten als eerste naar de ziekste patiënten kunnen gaan, ongeacht waar ze wonen.
Desalniettemin blijft de behoefte aan harten van gezonde, jongere donoren het aanbod overtreffen. U kunt helpen door u te registreren om orgaandonor te worden en het vakje op uw rijbewijs aan te vinken. Zelfs als u te oud bent om een hart te doneren op het moment van uw overlijden, kunnen uw ogen, huid of andere organen baat hebben bij één of meer mensen.
Dr. Hsich is een cardioloog die gespecialiseerd is in harttransplantatie. Ze is Associate Medical Director bij het harttransplantatieprogramma van Cleveland Clinic en directeur van de Women’s Heart Failure-kliniek.
