LDH is een bloedtest die de hoeveelheid lactaatdehydrogenase (LDH), een enzym, in uw bloed meet. Chemisch gezien werkt LDH om pyruvaat en lactaat in uw lichaam om te zetten. Je bent misschien bekend met lactaat, omdat het zich na een zware training in je lichaam ophoopt en je je pijn doet.
Overzicht
Over het algemeen wordt LDH gemeten om te controleren op weefselbeschadiging in gebieden zoals uw hart, lever, nieren, skeletspieren, hersenen en longen – die allemaal, indien u gewond bent, het niveau van LDH in uw bloed verhogen.
Als u melanoom heeft, kan uw arts deze test gebruiken om te bepalen of uw kanker uitgezaaid is of uitgezaaid is naar organen buiten uw huid en lymfeklieren. De meest voorkomende gebieden voor de progressie van kanker zijn meestal de lever of de longen. Hoewel LDH niet specifiek is voor melanoom, kan het een nuttige test zijn voor het diagnosticeren of controleren van post-operatieve behandeling van huidkanker. Het stadiëringssysteem voor melanoom maakt ook gebruik van de resultaten van LDH-testen om patiënten met stadium IV-ziekte op te delen.
Hoe de test wordt uitgevoerd
Om uw LDH-waarden te bepalen, haalt uw zorgverlener bloed uit uw ader of uit uw hiel, vinger, teen of oorlel. Het laboratorium draait dan snel het bloed om het serum, het vloeibare deel van je bloed, van de bloedcellen te scheiden. De LDH-test wordt uitgevoerd op uw bloedserum.
Voordat u bloed krijgt, kan uw arts u vragen om te stoppen met het gebruik van bepaalde geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze LDH beïnvloeden.
Geneesmiddelen die LDH kunnen verhogen, zijn alcohol, anesthetica, aspirine, clofibraat, fluoriden, mithramycine, narcotica en procaïnamide. Ascorbinezuur, of vitamine C zoals het algemeen bekend is, kan uw LDH verlagen.
Welke testresultaten betekenen
Normale waarden kunnen variëren, afhankelijk van uw leeftijd, geslacht en de specifieke methode die in het laboratorium wordt gebruikt.
Het normale referentiebereik is doorgaans 105 tot 333 IU / L (internationale eenheden per liter). Het totale LDH wordt vaak verder gescheiden in vijf componenten (iso-enzymen genaamd) – LDH-1, LDH-2, LDH-3, LDH-4 en LDH-5 – die specifiek zijn voor bepaalde regio’s van het lichaam en worden uitgedrukt als percentages van het totaal.
Het LDH-niveau kan onder vele omstandigheden worden verhoogd, niet alleen metastatisch melanoom. Hogere dan normale niveaus kunnen ook wijzen op:
- een beroerte
- een hartaanval
- verschillende soorten bloedarmoede
- een lage bloeddruk
- een leverziekte (bijvoorbeeld hepatitis)
- spierblessure
- spierdystrofie
- pancreatitis
Er kunnen valselijk verhoogde resultaten optreden als het bloed het monster werd ruw behandeld, opgeslagen bij extreme temperaturen of als het monster moeilijk te verzamelen was.
Uit onderzoek blijkt
Eerdere studies hebben aangetoond dat een verhoogd LDH-niveau de overleving kan voorspellen bij patiënten met gevorderd melanoom. Om deze reden werd LDH opgenomen in het foksysteem van 2002 voor melanoom. Patiënten met stadium IV melanoom en verhoogde LDH hebben de slechtste prognose.
Naast het categoriseren van patiënten met stadium IV-ziekte, is de LDH-test niet specifiek of gevoelig genoeg om melanoom te detecteren voordat het metastastiseert naar de lymfeklieren. Een onderzoek volgde patiënten met melanoom gedurende 2,5 jaar na de operatie.
De resultaten toonden aan dat LDH-spiegel geen goede marker was voor "in transit-metastase" (stadium IIIC-melanoom dat zich buiten de huidlaesie heeft verspreid, maar niet naar de lymfeklieren) of zich verspreidt naar lokale lymfeklieren. In de studie identificeerde de LDH-test alleen verre metastasen bij een minderheid van de patiënten. Een test voor een ander bloedeiwit genaamd S-100B komt naar voren als een betere marker dan LDH en kan worden opgenomen in toekomstige stadiëringssystemen.
Als uw arts een test voor LDH heeft besteld, of als de resultaten terugkomen en het niveau hoog is, raak dan niet in paniek. Een hoog LDH-niveau betekent niet dat uw melanoom is uitgezaaid, het is slechts een "opsteker" voor uw arts om de situatie verder te onderzoeken met een CT-, PET- of MRI-scan of schildwachtklierbiopsie.
Als u vragen of opmerkingen heeft over het interpreteren van uw LDH-testresultaten, overleg deze dan met uw arts.
