Gewrichtsstijfheid is een algemeen kenmerk dat verband houdt met artritis en andere musculoskeletale aandoeningen. Gewrichtsstijfheid kan een van de vroegste symptomen van artritis zijn, een teken dat u een arts moet raadplegen voor een grondig lichamelijk onderzoek en een nauwkeurige diagnose.
Hoewel gewrichtsstijfheid een veel voorkomend symptoom is van artritis, worden er nog verschillende vragen gesteld:
- Wat veroorzaakt gewrichtsstijfheid?
- Is gewrichtsstijfheid altijd gerelateerd aan een type artritis?
- Gaat gewrichtsstijfheid altijd gepaard met zwelling en gewrichtspijn?
- Welke behandelingen kunnen de beweeglijkheid van de gewrichten verbeteren en de gewrichtsstijfheid verminderen?
Gezamenlijke stijfheid kan worden veroorzaakt door een ontsteking in het synovium, de bekleding van het gewricht. De abnormale synoviale voering is de oorzaak van vele soorten artritis. De enige fysieke uitdrukking van synoviale betrokkenheid kan gewrichtsstijfheid zijn, maar vaak komen pijn, zwelling, roodheid en warmte ook voor in het aangetaste gewricht.
Artritis is niet de enige aandoening die verband houdt met gewrichtstijfheid. Andere medische aandoeningen kunnen ook gezamenlijke stijfheid veroorzaken, waaronder botziekten, kanker, gewrichtstrauma of overmatig gebruik van het gewricht.
De oorzaak opsporen
Gezamenlijke stijfheid wordt gedefinieerd als ongemak na een periode van inactiviteit (zoals ’s ochtends wakker worden of een langere periode zitten), verminderd bewegingsbereik of verlies van bewegingsbereik in een gewricht, volgens reumatoloog Scott J.
Zashin, MD De Merck Manual definieert ook gewrichtstijfheid als een moeilijkheid bij het verplaatsen van een gewricht. Patiënten hebben de neiging om andere factoren te associëren met gewrichtsstijfheid, waaronder zwakte, vermoeidheid en een eerder dan tijdelijk beperkt bewegingsbereik.
De subtiele details die verband houden met gewrichtstijfheid, wijzen op de bijbehorende oorzaak of medische toestand.
Reumatische aandoeningen worden meestal geassocieerd met ongemak dat optreedt bij beweging van een gewricht na een periode van rust. Steeds ernstiger gewrichtsontsteking is gekoppeld aan meer ernstige stijfheid. Stijfheid die optreedt wanneer iemand opstaat na langdurig zitten, zoals in een bioscoop, is typerend voor artrose. Door het een beetje tijd te geven en langzaam te lopen, helpt deze situatie vaak.
Gezamenlijke stijfheid na het ontwaken duurt meestal maximaal 30 minuten bij mensen met artrose. Bij inflammatoire vormen van artritis, zoals reumatoïde artritis, systemische lupus erythematosus, psoriatische artritis of chronische virale artritis, duurt de stijfheid kenmerkend langer dan een uur. Bij lage rugpijn kan ochtendstijfheid die langer dan één uur aanhoudt, wijzen op spondylitis ankylopoetica. Gezamenlijke stijfheid die verergert naarmate de dag vordert, is meestal niet gerelateerd aan inflammatoire artritis.
Het is duidelijk dat de duur van de gezamenlijke stijfheid de eerste aanwijzing geeft over de onderliggende aandoening. Dan kunnen artsen andere diagnostische tests bestellen om de vermoedelijke onderliggende aandoening verder te evalueren. Artsen kunnen ook de spieren beoordelen om spierrigiditeit of spierspasmen uit te sluiten.
Andere behandeling
Behalve medicatie, kunnen patiënten worden geholpen door fysiotherapie, stretching, bewegingsoefeningen en warmte. Het doel van de behandeling is om de stijfheid zo veel mogelijk te verminderen en de gewrichtsfunctie te verbeteren.
