1 Wandelen in de Camino de Santiago – My Way
De geest van de Camino de Santiago is dat iedereen een eigen Camino loopt. Misschien gaan we allemaal naar Santiago, maar onze persoonlijke doelen en hoe we daar komen, zullen variëren. Dit is het verhaal van mijn Camino.
Ik heb ervoor gekozen om vanuit Sarria te lopen, de minimumafstand die vereist is om het Compostela-certificaat te behalen. Ik zou 10 tot 16 kilometer lopen (6 tot 10 mijl) in plaats van de standaard Brierley-reisafstand van 20 of meer kilometer per dag (13 of meer mijl). Ik had eerder in het jaar dat tot dit besluit leidde een knieval in de knieartritis.
Ik wilde mijn tijd op de Camino opsnuiven zonder de druk om onderdak te vinden. In plaats van in albergues (pelgrimsherbergen) te blijven, boekte ik bij CaminoWays.com, die regelde waar ik elke nacht verbleef en er elke dag een stuk bagage vervoerde. Op deze manier kon ik lopen met slechts een dagpakket. Een lichtere verpakking zou ook helpen kniepijn bij artritis te voorkomen.
Ik koos ervoor om de Camino alleen te bewandelen, gerustgesteld door andere pelgrims dat de route vanuit Sarria goed gereisd was en dat ik alleen op eigen gelegenheid alleen zou zijn.
- Meer: Is de Camino veilig voor een vrouw om alleen te lopen?
Om een dag op te bouwen voor noodreizigers, bleef ik de nacht van mijn aankomst in Spanje in Santiago de Compostela voordat ik naar Sarria ging.
2 Naar Sarria gaan om de Camino de Santiago te starten
Ik vloog naar Madrid en had een aansluitende vlucht naar Santiago de Compostela. Vanaf daar kun je een bus of taxi nemen naar Sarria.
Als ik met een typische pelgrimsrugzak zou reizen, zou ik de bus hebben genomen. Ik had echter ook een grote tas en ik besloot dat het gemakkelijker was om een taxi te nemen (hoewel dit duur is, $ 150 euro). Er rijdt één keer per dag een rechtstreekse bus van Monbus van Santiago naar Sarria, die om 18:00 uur vertrekt en om 2:45 uur vertrekt. Of u kunt een Empresa Freire-bus nemen naar Lugo en vervolgens een taxi of lokale bus naar Sarria. Die opties nemen meer dan drie uur in beslag, maar zijn niet duur.
Na een overnachting in de Hospederia San Martin Pinario ging ik graag naar de mis van 9 uur in de kathedraal van Santiago de Compostela. Het werd gehouden in een zijkapel en uitgevoerd in het Spaans, met ongeveer 15 aanwezigen. Het was een uitstekende manier om mijn reis te zegenen.
Mijn taxichauffeur sprak alleen Spaans, maar ik genoot van de twee uur durende rit en het zien van het platteland waar ik snel doorheen zou lopen. De Camino doorkruiste de wegen waar we soms waren en dus zag ik peregrinos (pelgrims) lopen. De reis gaat over bochtige wegen, en ik was blij dat ik niet in de bus zat omdat ik bewegingsziek was en ik misschien niet vooraan kon zitten.
Ik was erg opgewonden toen ik aankwam en ik wandelde de Camino op naar dit gezichtspunt en markering.
3Camino Day Zero – Sarria
Sarria is de meest populaire startplaats voor de Camino, want je kunt je Compostela-certificaat verdienen als je de laatste 100 kilometer (62 mijl) loopt en Sarria ligt 111 kilometer van Santiago de Compostela. Sarria is een stad met 13.500 inwoners en heeft een scala aan diensten.
De albergues (pelgrimsherbergen) in Sarria zijn gelegen in het oude centrum langs de Camino. Door te boeken met Camino Ways, verbleef ik in een privékamer in kleine hotels en casa rurales in plaats van de albergues. Mijn hotel in Sarria was de Alfonzo IX, aan de rivier bij de 112 kilometer lange markering van de Camino. De oude stad was ongeveer een kilometer verder, bergopwaarts.
Ik ben gestopt bij de Orange-winkel in Sarria en heb een goedkope telefoon en simkaart gekregen om te gebruiken tijdens mijn reis. Het bleek dat mijn iPhone 6 met internationale roaming (mobiele data uitgeschakeld) ook werkte.
Ik had een 3-gangen pelgrimsdiner in mijn hotel en de porties waren enorm. Ik zou blij zijn geweest met alleen de eerste-gangen salade, die tonijn omvatte. Brood, wijn en dessert zijn bij de prijs inbegrepen. Deze 3-gangen maaltijden met vaste prijs pelgrims zijn standaard langs de Camino.
4Camino Day One – Beginnend met Sarria
Mijn eerste dag op de Camino was 11 september 2015. Zonsopkomst voor midden september in Noordwest-Spanje is pas om 8 uur en ik had geen haast omdat ik een korte afstand liep elke dag. Ik ben pas om half negen ’s ochtends begonnenHet was een glorieuze dag. De ochtend begon een beetje mistig maar dat klaarde op bij de eerste kilometer. Temperaturen zouden tegen het midden van de middag in het midden van de 70F liggen.
Toen ik eerst door de stad ging, zag ik heel weinig andere peregrinos, aangezien de meesten eerder begonnen waren. Je kon zeker zien wie hun tas had vervoerd en wie alles droeg. Ik zat bij de laat beginnende bag-shippers, van wie de meesten ook in Sarria begonnen.
De Camino is gemarkeerd met gele pijlen en Camino scallop shell graphics. Elke kilometer (en vele halve kilometer) zijn gemarkeerd met een stenen markeersteen en vermelden de resterende kilometers naar de kathedraal van Santiago de Compostela.
Ik was opgewonden en emotioneel om eindelijk als pelgrim voet op de Camino te zetten. Ik ben nu een peregrina!
5Camino – De Credencial met de sello stempelen
Als je de Camino vanuit Sarria loopt, moet je je credencial twee keer per dag stempelen om aan te geven dat je voortdurend hebt gelopen. Onderdak, kerken, bars en cafés op de Camino hebben sello stempels.
Ik kreeg mijn eerste postzegel in het hotel in Sarria. Ik kreeg een tweede stempel bij een kleine halte. U moet de datum voor elke stempel schrijven.
Toen ik later Santiago naderde, merkte ik op dat de bars waar ik stopte voor de lunch een sello hadden. Maar een teken (in het Spaans) dat zei dat het niet in de credencial zou worden gehonoreerd. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat de bar zich op een hoofdweg bevindt, waar niet-rollators mogelijk hun geloofwaardigheid benadrukken.
6Camino Day One – Terrain and Roman Bridge
Het terrein op de Camino van Sarria is erg heuvelachtig, met alle soorten oppervlakken, van stenen straten tot asfalt, tot grind en rotsen. Het vereist beslist trail schoenen in plaats van sportschoenen, om je voeten te beschermen tegen stenen. Ik droeg Brooks Cascadia low-cut lichtgewicht trail-schoenen zoals aanbevolen door andere pelgrims, en ze werkten geweldig voor mij.
De meeste pelgrims gebruiken ook trekpalen of een wandelstok. Ik vond dit zelden nodig op dit gedeelte van de Camino, maar ik heb ze gebruikt. Ik hou van de extra stabiliteit die ze bieden, en ze hebben misschien een slip of twee voorkomen.
Na het passeren van een stenen brug uit het Romeinse tijdperk waren we in het bos / landbouwgrond. Stel je voor Romeinse soldaten marcheren in dit gebied, en de diepe geschiedenis van de mensen die hier woonden. De Romeinen waren hier 1000 jaar voordat het graf van St. James werd ontdekt en de Camino-pelgrimstocht begon.
Op een hoek van ongeveer 3 km was er een sello-station (Camino-stempel) en hier werd ik gepasseerd door vier jongens op mountainbikes, gekleed in groene buitenaardse unitards. Twee van hen droegen de stof volledig over hun hoofd en gezicht, en leken klassieke, groene mannetjes te zijn. Het waren de meest unieke fietsers die ik op de Camino zag.
7Camino Day One – Ontmoeting met andere peregrinos
Een van mijn motivaties om met de Camino-solo te lopen was om andere peregrinos te ontmoeten. Ik sprak met een groep pelgrims die bleek te zijn uit mijn nek van het bos, het noordwesten van de VS.
We braken uit in een groots uitzicht en de blauwe lucht vertoonde zich door de mist. Ik werd gepasseerd door twee jonge mannen uit Mexico die de hele tijd een voetbal aan het trappen waren en een had een rustiek houten personeel dat de Mexicaanse vlag bestuurde.
Thuis luister ik naar podcasts of audioboeken tijdens het lopen, maar op de Camino was ik niet aangesloten. Ik vond het belangrijk om met mensen te kunnen praten en de omgeving te kunnen absorberen. Pelgrims begroeten elkaar meestal met "Buen Camino!" als ze elkaar passeren. Ik wilde geen enkele gelegenheid verliezen om met anderen in contact te komen en de vogels en de wind in de bomen te horen.
Onder de peregrinos waren veel mensen die de pensioengerechtigde leeftijd passeerden, maar ook veel jongere mensen. Ik passeerde een ouder-dan-ik Amerikaans echtpaar die echt een steile heuvel opliepen. Ik moedigde de meid aan om het rustig aan te doen. Later die dag kwamen ze bij me in een café en ik zag dat ze de rozenkrans aan het bidden was terwijl ze liep.
In het dorp Vilei hadden ze nog een stempel en een mooie hut met Camino-aandenkens en voorraden. Ik sprak met een vrouw uit Portland, Oregon die met haar zonen liep. Haar 83-jarige man reed elke nacht om hen te ontmoeten op hun logement.
Ik was zelden uit het zicht van andere pelgrims in mijn tijd op de Camino, hoewel het nooit druk was.
8Camino Day One – Kerk in Barbadelo
Het volgende dorp was Barbadelo. Ik ging de Romaanse kerk van Santiago de Barbadelo binnen. Ik heb er verschillende data van gezien, van de 9e eeuw tot de 12e eeuw. Twee jaar geleden stopte hier onze bus / wandeltochtgroep, ontving de zegen van de pelgrim en liep vijf kilometer over de Camino.
Dezelfde oude priester die ik twee jaar eerder ontmoette, stempelde geloofwaardigheid. Ik kocht een kaars voor één euro. Hij stak het aan en ik legde het op het altaar. Ik bad voor de veiligheid en voor de gezondheid van mijn familieleden.
9Camino Day One – Velden en bossen
Het is heel aangenaam om over de onverharde paden / grintpaden te lopen in de schaduw van de honderd jaar oude eiken en kastanjebomen. Vaak is het pad omzoomd door rotspartijen.
Deze eerste dag was het warmst, maar de temperaturen waren nog steeds slechts in het midden van de 70F. Het was geweldig om schaduw te hebben en ik ritste de onderkant van mijn converteerbare broek af (wat standaard kleding voor pereginos leek te zijn).
10Camino Day One – Farms and Hórreo
Er zijn veel koeien in de weiden (en zuivelluchtgeur) en kippen op boerenerven. Je passeert mooie stenen schuren en boerderijen.
Een ander veel voorkomend zicht in Galicië zijn de hórreos – graanschuurschuren op palen of pilaren. Omdat ze vaak worden afgedekt met een kruis, kun je in eerste instantie denken dat ze een soort mausoleum of een schrijn zijn. Maar ze werden gebouwd om knaagdieren weg te houden van het graan. De overhangende plank aan de onderkant van de graanschuur, boven de pilaren, is moeilijk voor een muis om te navigeren.
11Camino Day One – Bars en cafés
Bij Mercado (ongeveer 4 mijl) had ik bijna twee uur gelopen. Ik maakte om de paar minuten fotostops. Maar het Camino-tempo is altijd maximaal 2,5 mijl per uur, het is niet gehaast.
Ik kocht koffie voor 1 euro en gebruikte de badkamer. Ze hadden gratis wifi, dus ik kon online gaan terwijl ik koffie dronk in de zon. Zo leuk om de Camino "op de makkelijke manier" te doen en te kunnen stoppen en genieten van een zonnige ochtend!
Kort daarna heb ik contact gehad met Roxie uit San Francisco en Joanne uit Melbourne, Australië. Beiden zijn Camino-veteranen die elkaar de nacht tevoren in hun verblijfplaats hadden ontmoet. Ze waren leuk om mee te praten. Joanne coördineert een camino-walkinggroep voor vrouwen in Australië en is van plan volgend jaar groepen van tien te leiden.
We liepen samen de volgende paar kilometer naar ons eindpunt, Morgade. We kwamen rond twee uur aan, perfect voor een lunch in Spanje. Ik had een salade met kaas, plus het lokale bier, Estrella Galicië. Het was geweldig om met de meiden te praten, en de groep Northwest-wandelaars was ook buiten aan het dineren in het Morgade-café. Het is ook een herberg, Casa Morgade, en mijn twee nieuwe metgezellen hebben daar kamers geboekt.
12Camino Day One Ends
Kortom, ik had meer kunnen lopen, maar ik heb liever een kleine afstand en neem de tijd en geniet van dingen.
Ik belde mijn woning voor de nacht, O Foilebar guesthouse, a casa rurale. Ik werd opgepikt in Morgade door de heer die het hoofd was van de familieherberg en er 10 kilometer (6 mijl) vandaan nam. Ik was erg blij om te zien dat mijn getransporteerde tas inderdaad was aangekomen. Dit was altijd het geval tijdens mijn reis.
De stenen boerderij was prachtig en mijn kamer was groot met stenen muren en een hemelbed. Het was een romantische setting. Alleen de dochter sprak Engels, maar we communiceerden vrij goed. Ik moet de Spaanse lessen moeilijker maken voor mijn volgende reis!
Het nadeel was dat ik niet in een gebied was om andere pelgrims te ontmoeten en ik dineerde solo aan een tafel in hun eetzaal. ‘S Morgens ontmoette ik een Ierse vader en een dochter die daar ook verbleven, ook geboekt door Camino Ways.
Ik heb 22.800 stappen gelopen voor de dag, wat een aanzienlijk aantal is. De volgende dag logde ik 23, 700. Als ik dit als een enkele dag zou doen, zou ik meer loggen dan ik zou doen op een dag dat ik een halve marathon liep.
13Camino Walking Day Two – Morgade naar Portomarin
Mijn diner zat niet goed en mijn maag was ziek om de dag te beginnen. Maar ik had een leuk gesprek met het Ierse vader / dochter-duo die ook in onze herberg verbleven. Het ontbijt was het typische geroosterd brood en sterke koffie.
Nu begon ik wat de laatste helft zou zijn van een typische 23 kilometer lange wandeldag van Sarria naar Portomarin. Voor mij zou het vandaag slechts 10 of 11K zijn (zes tot zeven mijl).
Ik werd rond 9:00 uur in Morgade afgezet, net op tijd om weer samen te zijn met Roxie en Joanne die uit de herberg liepen. Het was geweldig om met hen mee te lopen.
Eens te meer liepen we door het landschap op elk type oppervlak van gemalen graniet tot enkele stukken rotsen tot asfalt en bestrating. We werden zelden door andere pelgrims gepasseerd, het was een rustigere dag voor ons.
Er waren veel koeien in het veld en mest op de weg. We zagen een kudde worden afgelegd om te melken. Ik hou van wandelingen en koeien op het platteland, dus ik was heel blij, zelfs toen de geur van zuivellucht wegtrok.
14Camino – Rust stoppen met fruit
We zijn gestopt bij twee kleine haltes vol met fruit. U kunt daarvoor een gift doen. Ik had een alleraardigste banaan bij de eerste.
Er waren soms grote vergezichten, schaduwrijke lijnen, schilderachtige stenen huizen en stenen schuren. Op een rustplaats stopte de eigenaar, Pepe, om te praten. Roxie praatte gemakkelijk in het Spaans en leerde dat hij een aantal kamers ging opzetten. Hij vindt het geweldig om mensen te ontmoeten.
15Camino – afdaling naar Portomarin
De route naar Portomarín omvat veel steile afdalingen naar het einde toe, op het goede oppervlak (tenminste als het droog is). Ik nam afscheid van mijn wandelende vrienden bij de moderne brug over de rivier de Miño, terwijl mijn maag erom zat.
De oude Romeinse brug naar Portomarín is gereduceerd tot ondergedompelde palen en de hele stad is in de jaren zestig verplaatst nadat ze een dam hadden gebouwd en de oorspronkelijke plaats in de stad onder water hadden gezet.
Het was iets voor 13.00 uur. en mijn hotel, de Villajardin liet me mijn kamer binnen. Er is een mercado op hetzelfde blok dus ik kocht Gatorade en koekjes om mijn elektrolyten aan te vullen en iets kalmerends in mijn maag te krijgen.
16Camino – Portomarín
Portomarín is een moderne stad, herbouwd nadat ze in de jaren zestig werd verplaatst vanwege de bouw van dammen. Ze verplaatsten de 13e-eeuwse kerk van San Xoán de Portomarín steen voor steen. Je kunt nog steeds cijfers op de stenen zien. Het werd gebouwd als een vestingkerk door de Orde van Sint Jan van Jeruzalem.
Dit is het typische eindpunt voor het loopbeen van Sarria. Ik wilde de stad ervaren, maar eerst nam ik een lang dutje om te helpen herstellen van mijn maagklachten. Zwervend door de stad gluurde ik de kerk in en merkte op wanneer de pelgrimsmis voor de avond zou zijn. Op het plein waren veel cafés waar peregrinos aan het dineren waren, maar ik zag Joanne en Roxie niet.
Ik heb mijn was gedaan met de Scrubba. Ik heb het buiten gehangen in de zon en op het droogrek in de badkamer. Mijn sokken waren nog nat voor het slapengaan, maar mijn shirt en ondergoed waren droog.
Diners zijn inbegrepen bij mijn verblijf in Camino Ways. Ik ging om 7:15 uur eten bij mijn hotel toen ze de maaltijd openden. Ik had caldo gallego bouillon soep (kool, sommige bonen en aardappelen), een beetje brood en flan voor het dessert. Ik sloeg een tweede grote cursus over.
Ik nestelde me in slaap in mijn Insect Shield-bedzak. Het was waarschijnlijk niet nodig voor de kleine hotels waar ik verbleef. Maar langs de Camino zag ik veel pelgrims bezaaid met bedwantsen, en ik wilde veilig zijn in plaats van sorry. Het bed zak is zeer lichtgewicht microfiber en ik vond het comfortabel tijdens mijn reis.
