Ondanks de vooruitgang in de preventie en behandeling van hiv, doemt de schaduw van hiv-stigmatisering nog steeds op, waardoor veel van die van het leven met de ziekte. Zo diep is de angst voor stigmatisering dat het vaak lijkt te vliegen in het gezicht van het publieke bewustzijn. Voor sommigen is het veel gemakkelijker om bijvoorbeeld HIV-tests te vermijden dan het risico te nemen bloot te staan aan discriminatie of afkeuring.
Pogingen om deze angsten te minimaliseren of zelfs te rationaliseren, houden geen rekening met de complexe dynamiek die zowel stigma veroorzaakt als bestendigt.
De wortels van HIV-stigma
Hoewel de kwaliteit van leven enorm is verbeterd voor mensen met HIV in de afgelopen 30 jaar, blijven veel van dezelfde sociale en psychologische barrières bestaan.
Uiteindelijk is HIV niet als een andere ziekte, tenminste niet op de manier zoals het publiek het opmerkt. Wat het scheidt van andere ziekten zoals kanker of hartziekten is dat, als een besmettelijke ziekte, de geïnfecteerde vaak worden gezien als vectoren voor transmissie. De schuld wordt vaak toegewezen, en niet alleen aan het geïnfecteerde individu, maar aan een hele populatie, of het nu homomannen zijn, drugsgebruikers injecteren of mensen van kleur.
Nog voordat de AIDS-epidemie begon in de vroege jaren 80, waren veel van deze groepen al gestigmatiseerd, door sommigen als promiscuus of onverantwoordelijk bestempeld.
Tegen de tijd dat de eerste golf van infecties toesloeg, heeft de snelle verspreiding van de ziekte door deze gemeenschappen alleen maar bijgedragen aan het versterken van negatieve stereotypen. Dientengevolge werden de mensen die het meeste risico liepen op HIV ondergedoken, uit angst voor verlating, discriminatie of misbruik.
Ongemak met seksualiteit speelt ook een belangrijke rol bij de stigmatisering van HIV.
Zelfs in anders progressieve culturen kan seksualiteit vaak tot intense gevoelens van schaamte of schaamte leiden, vooral als het gaat om homoseksualiteit, seksueel actieve vrouwen of seks onder jongeren.
Tegelijkertijd beletten de zogenaamde "secundaire onthullingen" (het "Hoe heb je het gekregen?") Verder dat velen naar voren treden wanneer ze worden geconfronteerd met angst dat ze een affaire moeten toegeven, een drugsprobleem moeten onthullen, of eruit moeten komen over iemands seksualiteit. HIV-strafwetten in veel landen dienen alleen om deze angsten te versterken, personen met HIV als "schuldig" te bestempelen, terwijl ze suggereren dat degenen zonder "slachtoffers" zijn.
Al deze kwesties kunnen alleen maar bijdragen aan gevoelens van stigmatisering, zowel reëel als waargenomen, en kunnen verklaren waarom 20% van de 1,2 miljoen Amerikanen die leven met HIV nog steeds volledig ongetest zijn.
Hiv-status overwinnen
Hiv-stigma leren overwinnen is niet altijd gemakkelijk. Het vereist een mate van zelfreflectie, evenals een eerlijke beoordeling van je eigen persoonlijke vooroordelen en overtuigingen. Een van de doelen is om te begrijpen welke van uw angsten worden waargenomen (op basis van houding of perceptie) en welke zijn vastgelegd (op basis van feitelijke ervaring).
Door deze twee te scheiden, ben je beter uitgerust om een strategie uit te stippelen om niet alleen je angsten te overwinnen, maar je beter te beschermen tegen mogelijke, echte daden van discriminatie of misbruik.
Uiteindelijk is het overwinnen van het stigma niet zozeer een beslissing als een proces, een proces dat tijd en geduld vergt. Maar belangrijker is dat het erom gaat niet alleen te zijn. Het delen van je angsten met anderen kan vaak dingen in een beter perspectief plaatsen, je een klankbord bieden in plaats van jezelf te isoleren in je diepste, donkerste gedachten.
Hier volgen enkele tips om te beginnen:
- Probeer in de eerste plaats de schuld van discussies die u met uzelf hebt te verwijderen. Herinner jezelf eraan dat HIV een ziekte is en geen moreel gevolg.
- Probeer vervolgens jezelf te informeren over HIV met behulp van kwaliteitsreferentiemateriaal. Community-based organisaties zijn hier uitstekende bronnen van, met brochures en pamfletten die niet alleen accuraat en duidelijk geschreven zijn, maar vaak ook cultureel relevant
- Als je bang bent om je open te stellen voor iemand die je kent, begin dan met het bellen van een aids-hotline. Meldpunten kunnen u meestal verwijzen naar steungroepen of hulpverleners met wie u vrijuit en vertrouwelijk kunt praten.
- Begrijp uw rechten onder de wet. In de gemeenschap gevestigde organisaties kunnen u vaak in contact brengen met juridische diensten om u te helpen bij discriminatie op het werk, in een woning of bij zorgverleners.
- Als u besluit om een hiv-test te laten doen, bespreek dan eventuele zorgen over de vertrouwelijkheid die u heeft met uw arts of kliniek. Het onuitgesproken laten van een bezorgdheid zal alleen maar bijdragen aan je angst.
- Veel ziekenhuizen en klinieken bieden tegenwoordig zorgdiensten aan mensen met hiv aan, waaronder steungroepen, gezinsdiensten, behandelprogramma’s voor drugs en counseling op het gebied van geestelijke gezondheid. Take Neem de tijd om uzelf voor te bereiden wanneer u klaar bent om met vrienden of familie te spreken. Overweeg alle mogelijke reacties en de manieren waarop u hiermee kunt omgaan. Probeer van tevoren uit te werken hoe je vragen zou beantwoorden zoals: "Hoe heb je het gekregen?" of "Heb je een condoom gebruikt?"
- Wat nog belangrijker is, is dat je accepteert dat mensen soms ongevoelige en zelfs domme vragen stellen. Probeer niet te defensief te zijn. Herinner jezelf eraan dat het meer een weerspiegeling is van hun eigen angsten en dat ze ook een proces doormaken. Als je kunt, gebruik het dan als een kans om te onderwijzen en te verlichten. Je zult er versteld van staan hoe weinig mensen weten van de ziekte. Geef ze het voordeel van de twijfel.
- En tot slot, als u langdurige depressie of angst ervaart, of als u een probleem hebt met het gebruik van alcohol- en drugsmisbruik, zoek dan professionele hulp. Vraag uw arts om verwijzingen of spreek met uw zorgverlener. Ga niet alleen als je dat niet hoeft te doen. Er is hulp.
