Gerichte therapieën zijn een nieuwere behandeling voor borstkanker die alleen of in combinatie met andere behandelingen kan worden gebruikt. In tegenstelling tot traditionele chemotherapie die snel groeiende cellen aanvalt, richten gerichte therapieën zich direct op kankercellen of signalerende routes die bijdragen aan de groei van kankercellen. Om deze reden kunnen veel van de geneesmiddelen minder bijwerkingen hebben dan chemotherapie.
Gerichte therapieën zijn beschikbaar voor mensen met oestrogeenreceptor-positieve borstkanker, HER 2-positieve borstkanker en zelfs drievoudige negatieve borstkanker.
Deze medicijnen kunnen soms goed werken, maar net als de andere medicijnen die worden gebruikt voor de behandeling van gemetastaseerde borstkanker, ontwikkelt de weerstand zich meestal in de loop van de tijd. Sommige van deze geneesmiddelen worden gebruikt voor zowel vroege als gemetastaseerde borstkanker, terwijl anderen vooral worden gebruikt voor mensen met gemetastaseerde borstkanker.
Voor HER2-positieve kanker
Zoals eerder opgemerkt, resulteert bij ongeveer 25 procent van de borstkankers een gen dat bekend staat als humane epidermale groei-receptor 2 (of HER 2 / neu) in de overexpressie van het HER2-eiwit (receptoren) op het oppervlak van borstkankercellen.
Evenzo, op een manier, naar het mechanisme waardoor oestrogeenreceptoren verantwoordelijk zijn voor het signaleren van een kankercel om te groeien en te prolifereren, kunnen HER2-receptoren resulteren in de groei en proliferatie van HER2-positieve kankers.
Medicijnen die interfereren met deze receptoren interfereren dus met het signaal naar deze kankercellen, waardoor hun groei wordt beperkt.
Medicijnen die zich richten op HER 2 zijn onder meer:
- Herceptin (trastuzumab)– Herceptin wordt meestal één keer per week of eens per drie weken IV toegediend. Bijwerkingen zijn koorts en rillingen vroeg in de tijd. Hartfalen kan zich ontwikkelen bij drie tot vijf procent van de mensen die met het medicijn worden behandeld, maar in tegenstelling tot hartfalen gerelateerd aan chemotherapiemedicijnen zoals Adriamycin (doxorubicine), kan dit hartfalen omkeerbaar zijn als de behandeling wordt gestopt. Bijwerkingen van Herceptin verbeteren meestal na verloop van tijd.
- Kadcyla (ado-trastuzumab)– Kaydcyla is een medicijn dat zowel Herceptin als een zeer krachtige chemotherapie-medicijn, genaamd emtansine, bevat. Het Herceptin-gedeelte van het medicijn bindt aan HER2-positieve kankercellen, maar in plaats van simpelweg de receptor te blokkeren om te voorkomen dat groeihormonen zich hechten, levert het zijn "nuttige lading" – het chemotherapiedrugje – af op de kankercellen.
Met Herceptin kan de chemotherapie de kankercellen binnenkomen, waar de emtansine wordt vrijgegeven. Terwijl dit chemotherapeutische middel meestal recht wordt gegeven aan kankercellen, is er ook enige algemene absorptie van het medicijn in de systemische circulatie.
Om deze reden kan het geneesmiddel bijwerkingen van chemotherapie hebben, zoals beenmergsuppressie en perifere neuropathie. Kaydycla kan effectief zijn, zelfs bij mensen voor wie Herceptin niet effectief is geweest. - Perjeta (pertuzumab)– Perjeta werd in 2013 door de FDA goedgekeurd voor gemetastaseerde borstkanker en studies hebben vervolgens een toename gevonden in de overlevingskans voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker (HER 2-positief) die met het medicijn worden behandeld. Het kan alleen of in combinatie met Herceptin of chemotherapie worden gebruikt.
- Tykerb (lapatinib)– Tykerb valt ook HER2-positieve borstkankercellen aan, maar door een ander mechanisme dan Herceptin. Tykerb, dat in tegenstelling tot Herceptin geen antilichaam is, kan alleen worden gebruikt, of in combinatie met Herceptin of chemotherapie. De meest voorkomende bijwerkingen zijn huiduitslag die lijkt op acne (maar niet wordt behandeld als acne) en diarree.
Bijwerkingen van deze medicijnen
Herceptin, Kaydcyla en Perjeta hebben vergelijkbare werkingsmechanismen en dus vergelijkbare bijwerkingen. Een van de meest neveneffecten van deze medicijnen is hartbeschadiging. Uw oncoloog beveelt screeningtesten voor uw hart aan voordat u met deze medicijnen begint en zal u op de hoogte brengen van de symptomen die aangeven dat u moet bellen.
Voor oestrogeenreceptor positieve kanker
Voor vrouwen met hormoonreceptor-positieve borstkanker zijn ook gerichte therapieën beschikbaar. Deze geneesmiddelen worden gebruikt voor vrouwen die postmenopauzaal zijn (of die premenopauzaal zijn en eierstokkanker hebben gekregen) om hormonale therapieën effectiever te maken.
Geneesmiddelen omvatten:
- Ibrance (palbociclib) – dit medicijn remt enzymen die cycline-afhankelijke kinasen worden genoemd (CDK4 en CDK6) en wordt gebruikt nadat een oestrogeenreceptor-positieve borstkanker bij een vrouw na de menopauze resistent wordt voor hormonale therapie. Het kan samen met een aromatase-remmer zoals Femara (letrozol) of met het anti-oestrogeen-medicijn Faslodex (fulvestrant) worden gebruikt.
- Afinitor (everolimus)– Dit medicijn blokkeert een eiwit in het lichaam dat mTOR wordt genoemd. Affinitor wordt gewoonlijk gebruikt voor een oestrogeenreceptorpositieve en HER2-negatieve tumor nadat het resistent wordt voor een aromataseremmer zoals Aromatase (exemastine).
Voor Triple-negatieve borstkanker
Tumoren die oestrogeenreceptor-negatief zijn, progesteron-receptor-negatief en HER-2-negatief (drievoudig negatieve borstkanker) kunnen een grotere uitdaging zijn om te behandelen, omdat hormonale therapieën en HER 2-therapieën meestal niet effectief zijn. Hoewel het op dit moment niet vaak wordt gebruikt, kan de gerichte behandeling met Avastin voor sommige mensen worden overwogen.
- Avastin (bevacizumab)– Dit wordt niet vaak meer gebruikt om borstkanker te behandelen als gevolg van soms ernstige bloedende bijwerkingen. Het is geclassificeerd als een angiogenese-remmer. De term angiogenese betekent "nieuw bloed" en verwijst naar de nieuwe bloedvaten die gevormd moeten worden om kankers te laten groeien.
Angiogenese-remmers werken door kanker te voorkomen nieuwe bloedvaten te laten groeien en de kanker in wezen te "verhongeren".
