Diverticulaire ziekte is een overkoepelende term die verwijst naar de aandoening waarbij outpouchings (genaamd diverticula) aanwezig zijn in de wand van de dikke darm en eventuele symptomen of complicaties die als gevolg daarvan kunnen optreden. Het hebben van diverticula, dat diverticulosis wordt genoemd, komt vaker voor bij mensen ouder dan 40 en komt voor bij meer dan de helft van alle mensen ouder dan 60.
In de meeste gevallen veroorzaken de diverticula geen symptomen, maar in een minderheid van de gevallen kunnen ze ontstoken raken en een aandoening veroorzaken die diverticulitis wordt genoemd. Diverticulitis kan buikpijn, koorts en bloeding veroorzaken. Complicaties kunnen de ontwikkeling van een abces, fistels, verstoppingen of colonperforatie omvatten, maar dit is niet gebruikelijk.
Diverticulitis werd vroeger als algemeen beschouwd, maar recent onderzoek toont aan dat het bij slechts ongeveer 5 procent van de mensen voorkomt die divertikels in hun dikke darm hebben.
Anatomie van de dikke darm
Het begrijpen van de anatomie van de dikke en dunne darm kan helpen bij het bespreken van diverticulitis met een arts. De dikke darm is een orgaan dat de dikke darm, het rectum en het anale kanaal omvat. De dikke darm begint aan het einde van de dunne darm, is ongeveer zes voet lang en heeft vier secties: de stijgende dikke darm, transverse colon, dalende colon en sigmoïde colon. Het rectum is waar ontlasting wordt opgeslagen totdat het uit de anus is gepasseerd als een stoelgang.
Symptomen
Diverticula veroorzaken meestal geen symptomen. Daarom zullen de meeste mensen niet weten dat ze ze hebben, tenzij ze worden gevonden tijdens een colonoscopie.
Symptomen zoals buikpijn en koorts kunnen echter beginnen wanneer de divertikels ontstoken raken (dit is diverticulitis). In sommige gevallen kunnen complicaties optreden die kunnen leiden tot rectale bloeding en aanzienlijke pijn.
Deze symptomen kunnen wijzen op een medisch noodgeval (zoals een infectie of een darmobstructie) en medische hulp moet meteen worden gezocht. Bloed in de ontlasting is nooit normaal, zelfs als het eerder is voorgekomen, en is altijd een reden om naar een arts te gaan.
Oorzaken
Het is niet helemaal duidelijk waarom divertikels zich ontwikkelen, hoewel er enkele theorieën zijn. Naarmate mensen ouder worden, kan de wand van de dikke darm zwakke punten ontwikkelen, waardoor de uitstulpingen zich vormen, wat de divertikels zijn. Diverticula komen het vaakst voor in de sigmoïde colon, die het laatste deel van de dikke darm is en aan het rectum is bevestigd.
Eerder was de werktheorie dat een gebrek aan voedingsvezels een belangrijke bijdrage leverde aan de ontwikkeling van divertikelziekte. Er wordt nu echter gedacht dat diverticulaire ziekte meer met genetica te maken kan hebben, hoewel dit nog steeds niet goed wordt begrepen. Een andere theorie is dat hoge druk in de dikke darm de uitstulpingen kan veroorzaken.
Diverticulitis (de aandoening die wordt genoemd wanneer de divertikels symptomen veroorzaken) kan het gevolg zijn van een opbouwkruk of ongezonde bacteriën in een divertikel. Er wordt op dit moment niet gedacht dat er een manier is om de ontwikkeling van divertikels of diverticulitis te voorkomen.
Er zijn echter enkele factoren die kunnen bijdragen aan diverticulitis:
- Een verstoring van het niveau van gezonde bacteriën in de dikke darm
- Een zittende levensstijl
- Overgewicht
- Roken
- Niet-steroïde ontstekingsremmers nemen (NSAID’s)
- Steroïden nemen medicijnen
Diagnose
In de meeste gevallen veroorzaken divertikels geen symptomen en worden ze daarom niet gevonden en gediagnosticeerd. Hoewel diverticula voor het eerst ontdekt kunnen worden tijdens een screening colonoscopie op colorectale kanker (aanbevolen op 50-jarige leeftijd voor gezonde volwassenen die geen andere risicofactoren hebben).
Wanneer er symptomen zijn zoals buikpijn of bloeding, kan een gastro-enteroloog beslissen om te zien wat er in de dikke darm gebeurt door een of meer tests uit te voeren, waaronder een colonoscopie of een computertomografie (CT) -scan.
Een colonoscopie is een test waarbij een buis met een camera en een lampje aan het uiteinde door de anus wordt ingebracht om de binnenkant van de dikke darm te kunnen zien. Een CT-scan is een soort röntgenfoto die niet-invasief is en kan worden gegeven met of zonder het gebruik van contrastkleurstof, die gewoonlijk zowel mondeling als via een IV wordt gegeven om beter te kunnen zien wat er zich in het lichaam afspeelt.
Behandeling
Behandeling is niet nodig voor diverticula die geen symptomen veroorzaken. Een arts kan echter een vezelrijk dieet aanbevelen dat veel fruit en groenten bevat. Voor diverticulitis is de behandeling met antibiotica, die in de meeste gevallen thuis kunnen worden ingenomen, maar in sommige situaties intraveneus in een ziekenhuis worden gegeven. Als er complicaties zijn, zoals een abces, fistel, strictuur, blokkade of een perforatie (gat) in de dikke darm, zijn mogelijk andere behandelingen nodig.
Chirurgie kan worden gebruikt om een complicatie te behandelen of als de diverticulitis herhaald en / of zo problematisch wordt dat het beter is om het deel van de darm dat is aangetast, te verwijderen. Chirurgie kan een resectie omvatten om een deel van de darm te verwijderen of ostomiechirurgie (ileostomie of colostomie) waarbij een stoma wordt gecreëerd en afval wordt verzameld op een apparaat dat op de buik wordt gedragen.
Een woord van Zeer goed
Veel mensen, vooral die ouder dan 50, hebben divertikels in hun dikke darm, maar ervaren geen symptomen. Het inzicht in wat de diverticula veroorzaakt om ontstoken te raken, is de afgelopen jaren veranderd. Vroeger dacht men dat mensen met diverticula bepaalde voedingsmiddelen zoals zaden, noten en popcorn moesten vermijden, omdat die voedingsmiddelen in één van de buidels konden "vast komen te zitten".
Er wordt niet langer gedacht dat mensen hun dieet moeten veranderen als ze diverticula hebben. Elke persoon met een diverticulaire aandoening moet het dieet bepalen dat het beste werkt om symptomen te voorkomen.
Voor het kleine percentage mensen met diverticula dat diverticulitis ontwikkelt, is de behandeling meestal met orale antibiotica, maar in het geval van ernstige symptomen kan ziekenhuisopname nodig zijn. Ernstige ziekten of complicaties kunnen een operatie vereisen, maar dit is niet gebruikelijk. De meeste mensen zullen goed herstellen met de conservatieve behandeling van de diverticulitis (inclusief stoelgang en antibiotica) en de prognose is goed.
Het eten van een goed uitgebalanceerd dieet met voldoende vezels en het krijgen van lichaamsbeweging zijn veranderingen in levensstijl die mensen met diverticulaire aandoeningen kunnen helpen om complicaties door de aandoening te voorkomen.
