Er worden verschillende woorden gebruikt om de omvang van een hernia te beschrijven die te zien is bij MRI-onderzoek. Een hernia treedt op wanneer het zachte kussen tussen het ruggengraatbeen scheurt. Een deel van die schijf kan hernia of naar buiten drukken tegen het ruggenmerg of de spinale zenuwen. De druk op de zenuwen veroorzaakt typische symptomen van een hernia.
De soorten hernia die optreden, zijn onder meer:
- Schijfuitsteeksel
Gewoonlijk een schijfuitpuiling genoemd, een schijfuitsteeksel treedt op met de spinale schijf en de bijbehorende ligamenten blijven intact, maar vormen een uitstulping die tegen de zenuwen kan drukken. - Schijf extrusie
Een schijf extrusie treedt op wanneer het buitenste deel van de spinale schijf scheurt, waardoor het binnenste, gelatineuze deel van de schijf eruit kan persen. Disc-extrusies kunnen optreden met de ligamenten in tact of beschadigd. - Schijfsequestratie
Een schijfsequestratie treedt op wanneer het middelste, gelatineuze gedeelte van de schijf niet alleen wordt uitgeknepen, maar ook wordt gescheiden van het hoofdgedeelte van de schijf.
Het specifieke type schijfprobleem dat optreedt, betekent niet noodzakelijkerwijs de behandeling. Het is belangrijk om de MRI-bevindingen te correleren met de klachten van de patiënt en de onderzoeksresultaten. Als deze niet allemaal op hetzelfde onderliggende probleem wijzen, is de kans kleiner dat de behandeling effectief is.
Het is erg belangrijk om te weten dat schijfafwijkingen zeer vaak worden gezien bij MRI-tests, zelfs bij mensen die volkomen normaal zijn . Daarom, alleen omdat iemand rug- of beenpijn heeft en een schijfafwijking op hun MRI, betekent dit niet noodzakelijk dat beide verwant zijn. Dat kunnen ze zijn, maar alleen maar veronderstellen dat de twee verwant zijn, kan leiden tot slechte resultaten van de behandeling.
Een bekwame arts kan u helpen bepalen of het schijfprobleem op een MRI de oorzaak is van uw symptomen.
Hoe MRI’s afwijkingen detecteren
MRI-machines gebruiken de verschillende magnetische eigenschappen van weefsels om gebieden te bepalen waar zich structurele afwijkingen in het lichaam kunnen voordoen. MRI’s zijn niet 100% nauwkeurig, maar ze zijn een zeer effectief hulpmiddel om te "zien" in het lichaam. MRI’s hebben de neiging om een beter zicht te geven, in het bijzonder van structuren met zacht weefsel zoals pezen, ligamenten, zenuwen, schijven en kraakbeen, in vergelijking met standaard röntgenstralen of CT-scans. Elk van deze beeldvormingstypen heeft effectief gebruik, maar MRI’s zijn vaak het instrument bij uitstek wanneer wordt geprobeerd de schijven van de wervelkolom te beoordelen.
Het meer voorkomende probleem dan het niet zien van afwijkingen op MRI is soms te veel zien. Subtiele bevindingen zijn misschien niet klinisch belangrijk, maar ze kunnen patiënten zorgen maken of ervoor zorgen dat mensen op zoek gaan naar meer invasieve of dure behandelingen dan geschikt is. Als u abnormaliteiten van de schijven op uw MRI-rapport ziet, is het een goed idee om met uw arts te bespreken of zij denkt dat deze klinisch relevant zijn voor uw probleem.
