Een liestrekking is een letsel aan de spieren (een spierspanning) van de binnenkant van de dij. De liesspieren, de adductoren-spiergroep genoemd, bestaan uit zes spieren die de afstand van het binnenste bekken naar het binnenste deel van het dijbeen overbruggen (dijbot). Deze spieren trekken de benen samen en helpen met andere bewegingen van het heupgewricht. De adductoren zijn belangrijk voor veel soorten atleten, waaronder sprinters, zwemmers, voetballers en voetballers.
Wanneer een spier wordt belast, wordt de spier te ver uitgerekt. Minder ernstige spanningen trekken de spier voorbij hun normale uitschieter. Meer ernstige stammen scheuren de spiervezels en kunnen zelfs een volledige traanscheur veroorzaken. Meestal zijn liestrekkingen kleine scheurtjes in sommige spiervezels, maar het grootste deel van het spierweefsel blijft intact.
Symptomen van een liesstreng
Een acute liestrekking kan behoorlijk pijnlijk zijn, afhankelijk van hoe ernstig het letsel is. De trekjes in de groef worden gewoonlijk als volgt gesorteerd:
- Graad I Giek Stam:Licht ongemak, vaak geen handicap. Normaal beperkt activiteit niet.
- Klasse II Lies Strain:Matig ongemak, kan het vermogen beperken om activiteiten uit te voeren zoals rennen en springen. Kan matige zwelling en blauwe plekken geassocieerd hebben.
- Graad III Liezenbelasting:Ernstig letsel dat bij het lopen pijn kan veroorzaken. Vaak klagen patiënten over spierspasmen, zwelling en aanzienlijke blauwe plekken.
Lies trek wordt vaak gezien bij atleten die deelnemen aan sporten zoals ijshockey en voetbal. De verwonding lijkt verband te houden met factoren zoals heupspierkracht, preseason-conditionering en eerdere blessures. Daarom is een goede conditionering van het allergrootste belang om letsels aan de lies te voorkomen. Atleten, met name hockey- en voetbalspelers, moeten versterking van de adductoren, bekkenstabilisatie en oefeningen voor kernversterking opnemen in hun oefeningen om letsel te voorkomen.
Een getrokken lies is meestal een duidelijke diagnose. De meeste atleten weten wat de blessure is voordat ze medische hulp inroepen. Andere aandoeningen kunnen echter de symptomen van een liesstam nabootsen. Een aandoening die voorheen niet goed werd herkend, wordt een sporthernia genoemd. Er zijn sportbreuken gevonden bij patiënten bij wie de diagnose chronische liesstammen werd gesteld. De sporthernia is een aandoening die lijkt op die van een normale inguinale hernia en is te wijten aan een verzwakking van de spieren die de buikwand vormen. De symptomen van een hernia zijn vaak bijna identiek aan die van een liesstam.
Andere aandoeningen die de symptomen van een liesstam kunnen nabootsen, zijn osteïtis pubis (ontsteking van het schaambeen), heupgewrichtsproblemen (waaronder vroege artritis, labrale tranen en andere aandoeningen) en lage rugklachten (beknelde zenuwen).
Een liestrekking behandelen
Zodra een stam is gediagnosticeerd, kunt u beginnen met de behandeling van uw liestrekking. Meestal kan de behandeling worden bereikt met een paar eenvoudige stappen. Deze omvatten rust, stretching en sommige orale medicatie. Zelden is meer invasieve behandeling noodzakelijk.
Liesverwondingen van de lies kunnen een frustratie zijn voor sporters en weekendstrijders. De wens om terug te keren naar volledige activiteit is vaak in strijd met de duur van het herstel. De tijd die nodig is om te herstellen van een liesbelasting hangt af van zowel de ernst van de verwonding als de genezing van het gewonde individu. Door de juiste behandeling te volgen, kan de genezing zo snel mogelijk verlopen.
Het is echter belangrijk om uw lichaam de tijd te geven die het nodig heeft om het genezingsproces te voltooien. Zonder dit te doen, riskeert een atleet opnieuw letsel op te lopen en het genezingsproces op de eerste plaats te beginnen. Het hebben van een fysiotherapeut of een atletische trainer om u te helpen het herstelpad te doorlopen, kan zeer nuttig zijn.
Rekt zich uit om verwonding te voorkomen: kraken Adductors Stretch
Sporters die een liezenstam aanhouden, willen een stretchprogramma opnemen als onderdeel van hun revalidatie. Sommige eenvoudige stukken kunnen de symptomen van een liezenstam verzachten. Verder kan strekken een nuttig onderdeel zijn om te voorkomen dat liesverwondingen optreden.
Als algemene regel geldt dat de stukken geen pijn mogen doen. Er moet een zacht trekkend gevoel van de spier zijn, maar dit mag niet pijnlijk zijn.
Het eerste stuk is het hurkende verlengstuk van de adductoren:
- Hurk op de grond met één been voor je lichaam.
- Laat je tegenovergestelde been zich achter je uitstrekken
- Strek je benen uit elkaar door voorzichtig je voorste knie te duwen.
Een ander adductorrek
Deze adductorrek wordt gedaan terwijl u staat.
- Trek een been naar de zijkant en houd je andere been onder je romp.
- Buig de knie onder je romp om de spieren van de binnenste dij van het andere been te strekken.
- Je uitgestrekte been moet een rechte knie hebben en je moet de rek op de binnenkant van de dij voelen.
Butterfly Stretch
De butterfly stretch is gedaan in een zittende positie.
- Ga met je voeten naar elkaar zitten en knieën gebogen. Grijp je voeten met je handen.
- Rek je knieën naar de grond.
- Niet stuiteren. Voel de stretch langs je binnenbeen.
Cross-Leg Stretch
De cross-been stretch is gedaan tijdens het zitten.
- Steef tijdens het zitten het ene been over het andere.
- Druk op de knie van de gekruiste over het lichaam om de heup te openen.
Dit stuk zal de spieren van de binnenkant van de dijen en de voorkant van de dij benadrukken.
Een heel woord
Als u symptomen van een ernstige liestrekking heeft, moet u worden geëvalueerd voor een juiste behandeling. Enkele tekenen van een ernstige liesbelasting zijn:
- Moeilijkheden om te lopen
- Pijn in de zitting of in rust
- Pijn ’s nachts
Ernstige liezen moeten worden geëvalueerd, omdat in sommige zeer zeldzame situaties van volledige spierruptuur een operatie nodig kan zijn om de gescheurde ogen weer vast te maken. uiteinden van de spier. Dit is zelden nodig, zelfs niet bij patiënten met verwondingen van graad III-lies, omdat deze patiënten gewoonlijk een succesvolle niet-operatieve behandeling kunnen ondergaan.
Als u niet zeker weet of u littekens hebt of als de symptomen niet snel verdwijnen, moet u worden gezien door uw arts. Zoals hierboven beschreven, kunnen andere aandoeningen worden verward met een liestrekkingen, en deze moeten worden overwogen als uw symptomen niet verdwijnen.
