Boezemfibrilleren is een hartritmestoornis die vaak zeer storende hartkloppingen, vermoeidheid en zelfs kortademigheid veroorzaakt. Erger nog, atriale fibrillatie kan uw risico op een beroerte aanzienlijk vergroten. Als u atriumfibrilleren heeft, is er weinig sprake van of u behandeling nodig heeft. Je doet. De vraag is: welke benadering van de behandeling is de juiste voor u?
De reden waarom deze vraag vaak moeilijk te beantwoorden is, is omdat er geen behandeling is voor atriale fibrillatie die bij de meerderheid van de patiënten zowel veilig als effectief is om de aritmie kwijt te raken en een normaal ritme te herstellen. Beslissen over de "juiste" behandeling voor iedereen met atriale fibrillatie is meestal een compromis.
Twee benaderingen van de behandeling
Als het gemakkelijk en veilig was om een normaal hartritme te herstellen en te behouden, dan zou het doel van het behandelen van atriale fibrillatie zijn om dat te doen – om uw hartritme weer normaal te maken en het daar te houden. Deze benadering van therapie wordt de ritmebeheersingsbenadering genoemd. En hoewel dit inderdaad de juiste aanpak voor veel patiënten blijkt te zijn, is het in andere gevallen een behandelingsdoel dat eenvoudigweg niet haalbaar is op een aanvaardbaar risiconiveau.
Voor veel mensen met atriale fibrillatie is een alternatieve benadering van therapie – één die effectiever en veiliger kan zijn – het mogelijk maken dat de atriale fibrillatie blijft bestaan, terwijl maatregelen worden genomen om symptomen te elimineren en het risico op een beroerte te verminderen.
Deze tweede benadering van therapie, vaak de snelheidsbeheersingsbenadering genoemd, houdt in dat atriale fibrillatie het "nieuwe normale" is en werkt aan het beheersen van de hartslag (om de symptomen te verminderen) en het gebruik van antistollingstherapie (bloedverdunners) om het risico te verminderen van een beroerte. Hoewel deze snelheidsbeheersing op het eerste gezicht minder wenselijk lijkt dan ritmecontrole, zijn er dwingende redenen om het bij veel patiënten met atriale fibrillatie te gebruiken.
Wanneer ritmecontrole de juiste aanpak is
Er zijn verschillende omstandigheden die gewoonlijk wijzen op ritmebesturing als de juiste behandeling. Als uw atriale fibrillatie wordt veroorzaakt door een mogelijkerwijs omkeerbare oorzaak, zou het doel van therapie in het algemeen moeten zijn om de onderliggende aandoening te behandelen en vervolgens een normaal hartritme te herstellen. Deze omkeerbare oorzaken zijn meestal acute of nieuw gediagnosticeerde en behandelbare medische aandoeningen zoals hyperthyreoïdie, pneumonie, longembolie (bloedstolsel in de longen) of de inname van alcohol of een stimulerend medicijn.
Atriale fibrillatie kan ook worden veroorzaakt door cardiovasculaire aandoeningen zoals coronaire hartziekte, hartklepaandoeningen, pericarditis of hartfalen. Als u een van deze hartaandoeningen heeft, is een poging tot herstel en handhaving van een normaal hartritme ook een zeer redelijke benadering, zodra uw onderliggende hartprobleem optimaal is behandeld.
Ritmecontrole is ook meestal de voorkeursbenadering bij mensen bij wie de atriale fibrillatie zeer recent is of paroxismaal is, dat wil zeggen dat het plotseling en met tussenpozen optreedt. Er zijn aanwijzingen dat hoe langer iemand in atriale fibrillatie blijft, hoe moeilijker het is om een normaal ritme aan te houden.
Voor mensen met paroxysmatische atriale fibrillatie en die zich meestal in een normaal ritme bevinden, is de ritmebesturingsbenadering veel succesvoller dan bij mensen van wie de atriale fibrillatie persistent of chronisch is.
Ten slotte is ritmecontrole de betere methode bij mensen met bepaalde hartaandoeningen waarbij het verlies van effectieve atriale samentrekkingen (wat altijd gebeurt bij atriale fibrillatie) een dramatische verslechtering van de hartfunctie kan veroorzaken. Deze aandoeningen omvatten vaak chronische hypertensie, aortastenose, hypertrofische cardiomyopathie en diastolische disfunctie. In elk van deze omstandigheden neigt het linkerventrikel om ‘stijf’ te worden, zodat een optimale vulling van het linkerventrikel sterk afhankelijk is van een sterke atriale samentrekking.
Als een van deze medische of hartaandoeningen aanwezig is, is het meestal de moeite waard om redelijk agressief te zijn in het toepassen van de ritmebesturingsbenadering, dat wil zeggen om een normaal hartritme te herstellen en te handhaven, zodra de onderliggende aandoening adequaat is behandeld. Hier kan "agressief" betekenen dat verschillende anti-aritmische geneesmiddelen worden geprobeerd om een normaal ritme te behouden. Het kan betekenen dat u een ablatieprocedure overweegt om van de atriale fibrillatie af te komen. Elk van deze stappen brengt risico met zich mee. Sommige mensen die geen van deze voorwaarden hebben, zullen nog steeds kiezen voor ritmecontrole. Dit is een redelijk redelijke beslissing, zolang ze de risico’s volledig begrijpen.
Wanneer frequentieregeling de juiste aanpak is
Bij mensen met chronische of persistente boezemfibrillatie (dat wil zeggen, die al minstens enkele weken of maanden in de boezemfibrilleren zitten), vooral als hun atriale fibrillatie idiopathisch is (dat is , er is geen herkenbare en behandelbare onderliggende oorzaak), er zijn twee goede redenen waarom snelheidscontrole meestal de betere aanpak is.
Ten eerste is bij deze mensen de kans op het succesvol herstellen en behouden van een normaal hartritme op de lange termijn relatief laag. Ten tweede geven klinische onderzoeken aan dat de langetermijnuitkomst bij deze personen niet beter is – en misschien zelfs erger – met antiaritmische medicamenteuze therapie gericht op ritmecontrole, dan met de snelheidsbeheersing. Bij deze mensen wegen de risico’s van ritmecontrole meestal zwaarder dan de mogelijke voordelen.
Veel artsen zullen een poging doen om een normaal ritme te herstellen, zelfs bij deze patiënten. Dit gebeurt meestal door eenvoudigweg de patiënten terug naar een normaal ritme te cardioveranderen en te zien hoe ze het doen zonder antiarrhythmische medicamenteuze behandeling. Maar als die ene poging mislukt (dat wil zeggen, als atriale fibrillatie terugkeert), nemen de meeste artsen snel de controle over de tarieven aan als een veiligere en effectievere benadering van de behandeling.
De bottom line
Het is duidelijk dat als u atriumfibrilleren heeft, er veel moet worden overwogen bij het kiezen van de juiste behandelmethode: de ernst van uw symptomen; uw onderliggende medische en hartproblemen, indien aanwezig; de frequentie en duur van uw afleveringen van atriale fibrillatie; uw persoonlijke voorkeuren; en de meningen van uw artsen. Dit is een beslissing die altijd moet worden geïndividualiseerd.
