Corneal cross linking (CXL) is een behandeling voor mensen die lijden aan een hoornvlies dat instabiel en zwak wordt. Het hoornvlies begint te steile of uitsteken, waardoor wazig en verstoord zicht, soms van grote invloed op de kwaliteit van leven. Corneale crosslinking is een methode die wordt gebruikt om de progressie van corneale veranderingen te vertragen. Corneal cross linking maakt gebruik van UV-licht om chemische bindingen in het hoornvlies te versterken.
Vanaf februari 2012 is corneale crosslinking geen door de FDA goedgekeurde procedure en wordt dit nog niet vaak in de VS uitgevoerd.
Wat veroorzaakt een onstabiel hoornvlies?
De twee meest voorkomende oorzaken van corneale instabiliteit zijn hoornvliesetasie en keratoconus. Ze zijn de op één na meest voorkomende oorzaak van corneatransplantatiechirurgie en zijn samen goed voor 15% van de operaties van corneatransplantaties uitgevoerd in de Verenigde Staten.
- Echoscopie van het hoornvlies: Corneale ectasie is een aandoening waarbij het hoornvlies zijn vermogen verliest om een normale, normale vorm te behouden, meestal van het hoornvlies dat te dun wordt. Het hoornvlies wordt zo dun dat de interne oogdruk ervoor kan zorgen dat het hoornvlies wordt opgezwollen of uitzet. Omdat het hoornvlies veel bijdraagt aan de algehele kracht van het oog, wordt het beeld vervormd en extreem wazig. Traditionele brillen en contactlenzen corrigeren dit vervormde zicht niet altijd.
Corneale ectasie wordt meestal veroorzaakt door refractieve chirurgie, zoals LASIK of radiale keratotomie. Ectasia is geen normaal verschijnsel na refractieve chirurgie, maar kan voorkomen bij mensen die niet de beste kandidaten voor de procedure waren. Sommige mensen hebben mogelijk een onderliggende, soms niet-detecteerbare corneale dystrofie gehad die moeilijk te meten was voorafgaand aan de operatie. Ectasia kan ook voorkomen in een aandoening die pellucide marginale degeneratie wordt genoemd en die vaak wordt samengevoegd met keratoconus.
- Keratoconus: Keratoconus is een aandoening van het hoornvlies. Bij keratoconus verdunt het hoornvlies en buigt het naar buiten als een kegel, wat resulteert in een vertekend zicht. Naarmate de vorm van het hoornvlies verandert, kunnen bijziendheid en astigmatisme zich ontwikkelen. De corneale veranderingen van keratoconus komen meestal zeer langzaam voor. Hoewel keratoconus geen blindheid veroorzaakt, kan het het vermogen om te focussen verminderen zonder bril of contactlenzen en kan het iemands kwaliteit van leven ernstig beïnvloeden.
- Pellucide marginale degeneratie: Pellucid marginaal Degeneratie wordt verondersteld enigszins een subset van keratoconus te zijn. In het verleden hebben veel artsen Pellucid ten onrechte als keratoconus gediagnosticeerd. Het wordt ook gekenmerkt door het dunner worden van de cornea in het inferieure en perifere deel van het hoornvlies. In veel gevallen treft het slechts één oog of één oog veel slechter dan het andere.
Corneale kruisverbindingsprocedure
Corneale crosslinking-pogingen om de bindingen in het hoornvlies te versterken om stabiliteit te creëren. Uw arts zal eerst actuele anesthetische oogdruppels toedienen. Vervolgens zal uw arts de bovenste laag van uw hoornvlies of epitheelcellen verwijderen om de middelste lagen bloot te leggen.
Het blootgestelde hoornvlies wordt dan 30 minuten met een steriele riboflavine-oplossing gebaad. Riboflavine druppels laten vervolgens het hoornvlies nog eens 30 minuten verzadigen terwijl ze worden blootgesteld aan een zorgvuldige dosis ultraviolet (UVA) licht. Het UVA-licht veroorzaakt een chemische reactie met het riboflavine waardoor er verbindingen en bindingen ontstaan in het collageen in het hoornvlies om het stijver te maken. Antibiotica oogdruppels of zalf wordt dan toegepast op het oog. Sommige artsen zullen een verbandlens instilleren totdat de epitheelcellen teruggroeien, wat 2-4 dagen kan duren.
De procedure probeert het hoornvlies sterker te maken in de hoop dat de aandoening verergert en in sommige gevallen het hoornvlies enigszins doet terugkeren naar de natuurlijke gekromde vorm.
Corneal Cross Linking Recovery
Een paar dagen na het ondergaan van corneale crosslinking, kunt u enige milde zwelling van het hoornvlies hebben. U kunt enige lichte irritatie, brandend of vreemd lichaamssensatie voelen totdat het hoornvlies volledig geneest. Antibioticadrops worden meestal gedurende een paar dagen voorgeschreven. Hoewel de meeste mensen na de operatie geen problemen hebben, lopen sommige mensen het risico een lichte vertroebeling van het hoornvlies te ontwikkelen die het gezichtsvermogen enigszins zou kunnen verminderen.
Gedurende de volgende zes maanden zal uw arts u vaak zien om uw zicht (breking) te meten en metingen uitvoeren, zoals metingen van de hoornvliesdikte (pachymetrie) of cornea mapping (corneale topografie) totdat uw hoornvlies zich stabiliseert. Het is belangrijk op te merken dat CXL uw visie op geen enkele manier op magische wijze herstelt. Het is ontworpen om het hoornvlies te versterken om de progressie te vertragen of te stoppen en om het hoornvlies meer ontvankelijk te maken voor contactlensslijtage of een andere vorm van gezichtscorrectie.
Wat u moet weten over corneale dwarsverbindingen
CXL wordt onderzocht om over te gaan naar een "frontlinie" behandelingsoptie in tegenstelling tot een latere behandeling voor keratoconus om ernstige progressie en de noodzaak van een hoornvliestransplantatie te voorkomen. Onderzoekers onderzoeken CXL ook als een mogelijke behandeling voor ernstige ooginfecties. Ernstige corneale infecties kunnen littekens en zelfs het smelten van het hoornvlies veroorzaken. Van CXL is aangetoond dat deze infecties behandelen wanneer antibiotica niet goed werken. Het CXL-proces onderbreekt afbraak enzymen die bacteriën produceren en remt ook de groei van de bacteriën zelf.
Studies onderzoeken ook of CXL kan worden uitgevoerd als onderdeel van bepaalde LASIK-procedures om het hoornvlies te versterken en het risico op operatief geïnduceerde echoscopie van de cornea te verminderen.
