De wervelkolom bestaat uit gestapelde, rechthoekig gevormde botten die wervels worden genoemd. Er zijn 33 wervels waaronder 7 cervicale (nek), 12 thoracale (borst), 5 lumbale (lage rug) en 9 gefuseerde wervels die het sacrum en stuitbeen vormen (staartbeen). Elk van de bovenste 25 wervels wordt gescheiden door een zachte schijf gemaakt van kraakbeen en verbonden door sterke ligamenten.
Een normale wervelkolom is recht wanneer hij van voren naar achteren wordt bekeken, de buste heeft een gladde S-vormige kromming wanneer hij van opzij wordt gezien. De wervels vormen samen de wervelkolom en omringen het wervelkanaal, dat het ruggenmerg bevat.
Compressie verwondingen aan de wervels
Wanneer een wervelgewonde is gewond, is het meest voorkomende probleem een fractuur. Het meest voorkomende type wervelfractuur wordt een compressiefractuur genoemd. Een compressiefractuur treedt op wanneer het normale wervellichaam van de wervelkolom naar een kleinere hoogte wordt geplet of samengeperst. Deze verwonding treedt meestal op in drie groepen mensen.
- Mensen die betrokken zijn bij traumatische ongevallen. Wanneer een last op de wervels de stabiliteit overschrijdt, kan deze instorten. Dit wordt vaak gezien na een val.
- Mensen met osteoporose. Dit is veel vaker de oorzaak. Osteoporose is een aandoening die het bot dunner maakt. Naarmate het bot dunner wordt, is het minder in staat om een lading te ondersteunen. Daarom kunnen patiënten met osteoporose compressie fracturen ontwikkelen zonder ernstige verwondingen, zelfs in hun dagelijkse activiteiten. Ze hoeven geen val of ander trauma te hebben om een compressiefractuur van de wervelkolom te ontwikkelen.
- Mensen met tumoren die zich uitbreiden naar het bot of tumoren zoals multipel myeloom die in de wervelkolom voorkomen.
Tekenen van een compressiefractuur
Rugpijn is veruit het meest voorkomende symptoom bij patiënten met een compressiefractuur. U kunt een plotselinge, hevige rugpijn ervaren of deze kan geleidelijker beginnen. Bij ernstiger traumatische letsels is de oorzaak van de compressiefractuur duidelijk.
In andere situaties waarin het bot verzwakt is door osteoporose of een andere aandoening, kan de timing van de fractuur minder duidelijk zijn.
Wanneer de wervelfractuur te wijten is aan osteoporose, hebt u mogelijk in eerste instantie geen symptomen. Patiënten met osteoporose die meerdere compressiefracturen ondersteunen, kunnen een kromming van de wervelkolom opmerken, zoals een bultrug, een kyfotische misvorming of de bult van de douairière. De reden hiervoor is dat de wervels aan de voorkant zijn gecomprimeerd en meestal aan de achterkant normaal zijn. Dit wigvormige uiterlijk zorgt ervoor dat de ruggengraat naar voren buigt. Wanneer er voldoende compressie optreedt, kan dit een merkbare kromming worden. Patiënten met compressiefracturen merken vaak ook een verlies van hun totale lengte vanwege de afgenomen grootte van de wervelkolom.
Zenuwklachten zijn ongebruikelijk bij compressiefracturen omdat de wervelkolom en de zenuwen zich achter de wervel bevinden en, zoals hierboven vermeld, de voorzijde van de wervel is gecomprimeerd en de rug normaal blijft. Bij sommige ernstige traumatische fracturen, "burst-fracturen" genaamd, vindt de compressie plaats rond het ruggenmerg en de zenuwen. Dit is ernstiger en kan een onmiddellijke behandeling vereisen om druk op het ruggenmerg of de zenuwen te voorkomen of te verlichten.
Behandeling voor compressie fracturen van de wervelkolom
De focus van de behandeling bij de meeste mensen met een compressiefractuur is om de pijn te beheersen en het individu weer in beweging te krijgen. Een zorgvuldig onderzoek moet ervoor zorgen dat de zenuwfunctie normaal is en als er bezorgdheid bestaat over de fractuur die zenuw- of ruggenmergklachten veroorzaakt, kunnen verdere testen en behandeling noodzakelijk zijn. In de meeste gevallen is de zenuwfunctie niet aangetast en ligt de nadruk op pijnbeheersing.
Pijnbehandeling is gericht op het beheersen van de symptomen, terwijl het gebruik van potentieel schadelijke narcotische pijnstillers wordt geminimaliseerd. Als de pijn eenmaal adequaat onder controle is, kan mobilisatie, vaak met behulp van fysiotherapie, mensen helpen de functie en normale activiteiten te herstellen.
Als de pijn ernstig is en de ineenstorting problematisch wordt, kan een procedure die een vertebroplastie wordt genoemd, worden overwogen. In deze procedure herstelt een interventionele radioloog de hoogte van het bot en injecteert cement in de wervel om de fractuur te stabiliseren en verdere instorting te voorkomen.
Compressiefracturen hebben de neiging om binnen ongeveer 8 tot 12 weken volledig te genezen. Patiënten die één compressiefractuur hebben, hebben veel meer kans op meer, en daarom moet preventie van toekomstige compressiefracturen worden aangepakt. Vaak wanneer ik met een patiënt praat met een nieuw gediagnosticeerde compressiefractuur, richt ik me veel meer op het voorkomen van toekomstige letsels, in plaats van op de blessure die al is opgetreden. De huidige blessure zal waarschijnlijk onopgemerkt genezen, maar het nut van medicijnen en interventies is echt veel beter om een nieuwe blessure op de weg te voorkomen!
Een heel woord
Compressiefracturen van de wervelkolom zijn veelvoorkomende verwondingen en worden vaak geassocieerd met aandoeningen die het bot verzwakken. In deze situaties kunnen de fracturen onopgemerkt blijven, of kunnen ze pijnsymptomen veroorzaken. Behandeling inspanningen zijn meestal gericht op het beheersen van de pijn, het mobiliseren van het individu, en het voorkomen van toekomstige schade door behandeling van botverzwakking. Zelden is chirurgische behandeling nodig bij de behandeling van een compressieverwonding.
