Vaginisme is een aandoening waarbij iemands vagina pijnlijk samentrekt op een manier die penetratie voorkomt. Deze weeën zijn onvrijwillig. Met andere woorden, iemand die vaginisme heeft, probeert zijn vaginale spieren niet samen te trekken. In plaats daarvan samentrekken die spieren zich vanzelf. Deze samentrekking maakt vaak elke poging tot penetratie – met vingers, een penis of een seksspeeltje – pijnlijk of onmogelijk.
De weeën van vaginisme kunnen ook pijnlijk zijn. Ze kunnen het onmogelijk maken om een gynaecologisch onderzoek te ondergaan.
Artsen begrijpen niet volledig waarom mensen vaginisme ontwikkelen. Het komt vaker voor bij vrouwen die seksuele aanvallen en andere trauma’s hebben meegemaakt. Het komt ook vaker voor bij personen met een strikt seksuele opvoeding. Met andere woorden, voor sommige mensen lijkt er een verband te bestaan tussen vaginisme en angst of angst voor seks. Er zijn echter ook fysieke oorzaken van vaginisme. Vaginisme kan ook geassocieerd worden met verschillende medische aandoeningen die tijdens penetratie tot pijn kunnen leiden. Deze omvatten bepaalde soa’s en bekkengezondheidsproblemen, evenals de natuurlijke veranderingen in verband met de menopauze.
Historisch gezien heeft onderzoek gesuggereerd dat medische en psychologische behandelingen op dezelfde manier werken voor mensen met vaginisme. Dit betekent niet dat vaginisme ‘alles in iemands hoofd’ is. Wat het betekent is dat sommige van de reacties van het lichaam op pijn en angst kunnen worden veranderd door gedragstechnieken.
Vaak worden psychologische behandelingen voor vaginisme aangeboden door seks therapeuten of andere seksuele gezondheidsprofessionals. Algemeen werk aan angstvermindering kan echter nuttig zijn in sommige gevallen waarin vaginisme relatief mild is.
Botox gebruiken om vaginisme te behandelen
Een opwindend gebied van onderzoek naar seksuele gezondheid is het gebruik van Botox om vaginisme te behandelen.
Botox wordt vaak gezien als een ijdelheidsmedicijn, vanwege het gebruik voor het verminderen van gezichtslijnen. Botox, een afkorting voor botulinumtoxine, wordt echter ook gebruikt om een aantal chronische pijnaandoeningen te behandelen. Dit komt omdat Botox de spieren verlamt waarin het wordt geïnjecteerd. Dit voorkomt dat ze samentrekken – bewust of onbewust. Daarom is Botox nuttig voor het voorkomen van rimpels – mensen kunnen hun gezichten niet bewegen. Het is ook waarom het wordt gebruikt voor chronische pijnaandoeningen zoals TMJ (kaakpijn), hoofdpijn, blaaspijn en vaginisme. Het verminderen van de spanning in de problematische spieren vermindert ook de pijn.
Botox kan aanzienlijke bijwerkingen veroorzaken. Daarom is het meestal niet de eerste behandelingslijn voor vaginisme. Sommige mensen zijn echter niet bereid of in staat om andere vaginistische behandelingen te ondergaan. Voor hen kan een Botox-behandeling een positief effect hebben. Het gebruik van Botox om vaginisme te behandelen omvat verschillende injecties van het medicijn. Botox wordt in meerdere gebieden van de bulbospongiosespier geïnjecteerd. Dit is de spier die rond de ingang van de vagina loopt. Aanvullende injecties kunnen worden gebruikt om andere spieren te ontspannen, als ze bijdragen aan de vaginale spasmen.
Botoxbehandeling wordt meestal niet alleen gedaan.
In plaats daarvan wordt het vaak gecombineerd met psychotherapie en het gebruik van dilators, zodat mensen zich comfortabel kunnen voelen met penetratie. De Botox-injecties duren tussen 2 en 4 maanden. De effecten van de behandeling kunnen echter langer duren dan dat. Dit komt waarschijnlijk door een combinatie van angstvermindering en het opnieuw trainen van de spieren. De Botox zorgt voor de aanvankelijke ontspanning en het ontbreken van pijn bij penetratie, waardoor het lichaam gewend raakt aan de sensaties zonder op te spannen.
Bijwerkingen van het gebruik van Botox om vaginisme te behandelen, kunnen urine-incontinentie en wazig zien zijn.
Andere behandelingen met vaginisme
Naast Botox zijn er verschillende andere veel voorkomende therapieën voor vaginisme.
Deze omvatten andere vormen van injecties, fysiotherapie, systematische desensibilisatie voor de stress van penetratie, hypnotherapie en cognitieve gedragstherapie. Systematische desensibilisatie maakt gebruik van dilatoren om het vermogen van een individu om penetratie te verdragen langzaam te verhogen. Dit kan worden gedaan door een arts of door de patiënt, onder de verbale leiding van een arts of therapeut.
Cognitieve gedragstherapie, voor zowel individuen als stellen, gebruikt over het algemeen een behandelhandleiding. Het kan worden gebruikt als onderdeel van individuele of groepstherapie. Tot op heden is het bewijs voor de werkzaamheid van deze behandelingen gemengd. Sommige mensen lijken geholpen te zijn door deze therapieën. De onderzoeken zijn echter vaak klein en van lage kwaliteit.
Interessant is dat uit een onderzoek bleek dat de oorzaak van vaginisme niet noodzakelijkerwijs verband houdt met hoe effectief verschillende vormen van behandeling zijn. Gevallen van vaginisme geassocieerd met zowel medische als psychologische triggers reageerden op vergelijkbare wijze goed op zowel medische als psychologische therapieën. Dit suggereert dat het focussen op het behandelen van de pijnlijke samentrekkingen vaginistische oorzaken soms meer kunnen helpen dan proberen de oorzaken te achterhalen.
Een heel woord
Als je pijn ervaart tijdens seks, kan het moeilijk zijn om hulp te vinden. Niet alle artsen voelen zich op hun gemak als ze praten over seksuele gezondheidsproblemen. Noch zijn alle mensen comfortabel in gesprek met hun artsen. Een optie is op zoek naar een specialist in seksuele gezondheid. Dit kan een arts zijn of een professionele gedragsdeskundige. Specialisten zijn niet alleen goede informatiebronnen. Ze zijn ook bekwaam in het helpen van mensen om zich op hun gemak te voelen bij het bespreken van het vaak ongemakkelijke onderwerp van seks.
Mensen maken zich soms zorgen over wat seksetherapie inhoudt. Het zijn geen handen op werk. In plaats daarvan geven seks therapeuten voorlichting over het lichaam en hoe mensen seksueeler functioneler kunnen worden. Dit kan huiswerkoefeningen zijn die alleen of met een seksuele partner worden gedaan. Wanneer u een seksuoloog bezoekt, wordt u meestal ook naar een arts gestuurd om eventuele medische problemen die kunnen bijdragen aan uw pijn te onderzoeken. De arts en de sekstherapeut kunnen dan samenwerken om u te helpen uw zorgen weg te nemen.
Er is een waarheid die niet vaak genoeg wordt gezegd. Seks zou niet iets moeten zijn dat je vreest vanwege pijn. Pijn is een teken dat er iets anders moet gebeuren. Soms is het gewoon van positie veranderen of smeermiddelen toevoegen. Andere tijden verbetering zal meer werk vergen. Weet gewoon dat er dingen zijn die kunnen worden gedaan om seks minder pijnlijk en leuker te maken. Als dat iets is dat u wilt, neem dan contact op met een professional. Het maken van eventuele noodzakelijke wijzigingen is niet altijd gemakkelijk. Ze kunnen echter zeer lonend zijn.
