Resistente hypertensie is een term die wordt gebruikt om hoge bloeddruk te beschrijven die niet op de behandeling reageert. Het is een probleem dat extreme angst kan veroorzaken voor degenen die hun bloeddruk proberen te beheersen, evenals frustratie voor artsen van wie de patiënten hun medicijnen niet gebruiken zoals voorgeschreven.
Oorzaken van resistente hypertensie
Resistente hypertensie wordt gedefinieerd als bloeddruk die ver boven de streefdoelen blijft ondanks het gebruik van optimale drietherapie met geneesmiddelen.
Omdat hypertensie moeilijk te behandelen kan zijn en meestal multi-medicamenteuze therapie vereist, kan resistentie niet officieel worden verklaard tot het moment dat een combinatie van drie geneesmiddelen faalt.
Er zijn veel dingen die resistente hypertensie kunnen veroorzaken. Hoewel sommige gerelateerd kunnen zijn aan naast elkaar bestaande aandoeningen of ziekten, kunnen anderen worden veroorzaakt door de behandelde personen zelf. Een arts zal zich meestal concentreren op de drie meest voorkomende oorzaken bij het onderzoek van resistente hypertensie:
- Slechte of inconsistente dosering
- Secundaire hypertensie, meestal van overactieve bijnieren
- Vochtretentie, vaak het gevolg van nierfalen
Bij onderzoeken worden doorgaans bloed- en beeldvormende tests uitgevoerd, een lichamelijk onderzoek en een beoordeling van het zelf gerapporteerde medicatiegebruik van de persoon (inclusief gemiste doses, doseringsschema en bijwerkingen).
De non-conformiteit van de patiënt aanpakken
De meest voorkomende oorzaak van resistente hypertensie – en de moeilijkst te behandelen – is wat artsen ‘non-compliance met patiënten’ noemen.
Dit is waar een persoon zijn of haar medicijnen niet neemt zoals voorgeschreven en is ofwel doses overslaat, inconsistent doseert of langdurige hiaten in de behandeling ervaart.
De term ‘niet-conform’ is niet bedoeld om te suggereren dat de persoon noodzakelijkerwijs de schuldige is. In veel gevallen kan dit te wijten zijn aan omstandigheden waarover de persoon geen controle heeft die de behandeling onpraktisch of ondraaglijk maken.
Het doel van de arts is daarom niet om waarschuwingen te geven, maar om de barrières te identificeren die voorkomen dat die persoon de medicijnen gebruikt zoals voorgeschreven.
Deze barrières kunnen alles omvatten, van depressie en familieproblemen tot copay-problemen en polyfarmacie (te veel medicijnen). Totdat deze fundamentele problemen zijn opgelost en opgelost, kan het bijna onmogelijk zijn om de doelen van de therapie te bereiken.
In sommige gevallen moet een hulpverlener of hulpverlener worden ingeschakeld om te helpen met eventuele emotionele problemen van de persoon. Op andere momenten zullen inspanningen moeten worden geleverd om tegemoet te komen aan de bezorgdheid over medicatiekosten (waaronder het bestrijden van verzekeringen of het inschrijven voor programma’s voor drugshulp).
Soms is een eenvoudige verandering van medicatie nodig om symptomen te verlichten die tot op heden niet zijn gemeld.
Behandeling van resistente hypertensie
De behandeling van resistente hypertensie richt zich meestal op het corrigeren van de onderliggende problemen, zowel fysiek als functioneel. Dit kan het volgende inhouden:
- Correctie en bewaking van therapietrouw doorlopend
- Vrienden of familieleden vinden die kunnen helpen bij het dagelijks innemen van drugs
- Aanpak van leefstijlfactoren zoals obesitas, alcohol en zout in de voeding
- Het gebruik van niet-steroïde anti vermijden of beperken -inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), aspirine en Tylenol (acetaminophen)
- Targeting en behandeling van de secundaire oorzaken van hypertensie, waaronder slaapapneu, chronische nierziekte en aldosteronisme (overproductie van hormonen in de bijnieren)
Het is ook belangrijk om te zorgen voor dat de resistente hypertensie niet iets anders is. Dit kan pseudohypertensie (een foutieve hoge bloeddrukmeting vanwege de calcificatie van bloedvaten) of witte-jas-hypertensie (hoge bloeddruk die alleen in het kantoor van de dokter voorkomt) omvatten.
