Veel mensen met de ziekte van Parkinson hebben problemen met de seksuele functie. Sommige studies hebben zelfs gesuggereerd dat bijna zeven van de tien mensen met parkinsonisme een vorm van seksuele disfunctie hebben gehad, variërend van verminderde prestaties tot verminderd seksueel verlangen.
Maar het gaat niet altijd om verminderde seksuele disfunctie. In sommige gevallen kan het tegenovergestelde patroon ontstaan wanneer de medicatie van Parkinson in overmaat wordt ingenomen, wat leidt tot ontremming van gedrag en het nemen van extreme risico’s.
Oorzaken van seksuele disfunctie bij mensen met de ziekte van Parkinson
Seksuele disfunctie kan worden veroorzaakt door verschillende factoren bij mensen die leven met Parkinson, waaronder oudere leeftijd, lage dopamine niveaus, verminderde mobiliteit, bijwerkingen van de behandeling, depressie en angst en autonoom zenuwstelsel (ANS ) aandoeningen die de seksuele functie kunnen belemmeren.
Verlies van dopamine in de hersenen is vaak de primaire oorzaak van verminderd libido. Omdat dopamine werkt als een ‘pleziermolecuul’, kan elke vermindering het voor mannen en vrouwen moeilijker maken om seksueel genot te ervaren of een orgasme te bereiken. Lagere testosteronniveaus, vaak gezien bij mannen met parkinsonisme, kunnen ook een bijdrage leveren.
De ziekte van Parkinson kan ook van invloed zijn op uw vermogen om gemakkelijk in en uit bed te bewegen. Zelfbewustzijn in verband met verminderde mobiliteit kan meer stress veroorzaken wanneer je met seks bezig bent, waardoor je twijfels over seksuele prestaties versterkt.
Veranderingen in het autonome zenuwstelsel
Autonoom zenuwstelsel (ANS) disfunctie komt vaak voor bij mensen met de ziekte van Parkinson.
De ANS bestuurt veel van de lichaamsfuncties die automatisch plaatsvinden of buiten onze vrijwillige controle vallen. Deze omvatten de hartslag, bloeddruk, ademhalingsfrequentie en bloedstroomveranderingen als reactie op verhoogde of verlaagde fysieke activiteit.
De ANS ondersteunt ook verschillende facetten van seksuele prestaties, waaronder erecties bij mannen en vaginale secreties bij vrouwen.
Zenuwen van het ANS zijn direct betrokken bij de stimulatie van de geslachtsdelen en het proces van seksuele opwinding. Als de ANS niet goed werkt, kunnen aspecten van seksuele activiteit ernstig worden aangetast.
Abnormale toenames in seksueel verlangen
Daarentegen kunnen personen met Parkinson soms een dramatische toename van seksuele opwinding ervaren als gevolg van hun medicatie. Dit kan het geval zijn als de doseringen te hoog zijn, wat leidt tot een aandoening die impulsbeheersingsstoornis wordt genoemd.
Het antwoord kan van persoon tot persoon verschillen, maar wordt vaak gekenmerkt door onnodig nemen van risico’s, royale uitgaven, gokken, seksuele ontremming en algemene roekeloosheid. Sommige mensen beschrijven de reactie als vergelijkbaar met de manische fase van de bipolaire stoornis.
Behandeling van seksuele disfunctie bij mensen met Parkinson
Aanpassing van de dosering kan veel van deze problemen verhelpen. Als u mobiliteitsproblemen heeft, kunt u uw arts vragen om een nachtdosis toe te voegen als u ’s ochtends al een dosis inneemt en de andere’ s middags. Een formulering met continue afgifte kan ook helpen om het medicijnniveau te handhaven, wat leidt tot minder fluctuaties en veranderingen in mobiliteit.
Aan de andere kant, als u impulsbestrijdingsproblemen ervaart, kan het verminderen van uw dagelijkse dosis of het wisselen van medicatie het probleem meestal verhelpen.
Van degenen die een depressie ervaren, is bekend dat antidepressiva zoals citalopram, fluoxetine, fluvoxamine, paroxetine en sertraline het libido verminderen. Dit geldt ook als u geneesmiddelen tegen erectiestoornissen zoals Viagra en Cialis gebruikt. Vraag indien mogelijk uw arts over antidepressiva die mogelijk minder invloed hebben op uw seksuele functie. Oefening, een gezond dieet en veel rust kunnen ook helpen.
Testosteronvervangingstherapie kan soms worden voorgeschreven aan mannen met abnormaal lage niveaus voor hun leeftijd.
