Ik hou niet van het schrijven van artikelen over dementie en de ziekte van Alzheimer. De ziekte van Alzheimer is een trieste ziekte. Het vordert meedogenloos. De door de FDA goedgekeurde medicijnen om deze ziekte te behandelen zoals Aricept, Nemenda en Cognex doen weinig om het klinische beloop ervan te vertragen.
De meeste neurologen weten dat medicijnen van zeer beperkte waarde zijn voor hun patiënten met de ziekte van Alzheimer.
Desondanks vragen geliefden deze medicijnen aan in de hoop dat deze medicijnen op een of andere manier kunnen helpen. Uiteindelijk is de beste behandeling voor mensen met de ziekte van Alzheimer compassievolle zorg die niet alleen de fatsoenlijke kwaliteit van leven voor de persoon met de ziekte bewaart, maar ook de kwaliteit van leven voor de verzorger zelf.
Ondanks mijn algemene aversie tegen het schrijven van artikelen over de ziekte van Alzheimer, ben ik het met mij eens geweest om de ziekte alleen te behandelen als een klinisch geneesmiddelenonderzoek suggereert dat de cognitieve achteruitgang bij diegenen die de ziekte hebben vertraagd. Onlangs hebben zeer vroege resultaten uit onderzoeken met Biogen’s aducanumab aangetoond dat dit monoklonale antilichaam de klinische progressie van de ziekte van Alzheimer kan belemmeren.
De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie. In de Verenigde Staten leven naar schatting 5 miljoen Amerikanen van 65 jaar en ouder met de ziekte. Het beloop van de ziekte van Alzheimer is traag en onomkeerbaar.
Na verloop van tijd erodeert de ziekte van Alzheimer geheugen, denken en redeneren. Uiteindelijk wordt een persoon met deze vreselijke ziekte niet in staat gesteld om zelfs de eenvoudigste taken en activiteiten van het dagelijks leven uit te voeren.
Onze huidige verklaring voor de pathologie van de ziekte van Alzheimer is beperkt tot de "amyloïde hypothese." In het bijzonder is neurodegeneratie toe te schrijven aan de afzetting van amyloïde-bèta (Aß) -peptiden in hersenweefselplaques.
Accumulatie van Aß stimuleert de pathogenese van de ziekte van Alzheimer. Een andere bijdragende factor omvat neurofibrillaire klitten samengesteld uit tau-eiwit. Een onbalans tussen Aß-productie en Aß-klaring leidt tot de vorming van deze klitten.
Tot op heden is een aantal verschillende antilichamen ontwikkeld om de ziekte van Alzheimer te bestrijden door zich te richten op amyloïde. Specifiek werkt het antilichaam aducanumab door het triggeren van Fc-receptor-gemedieerde fagocytose van Aß-plaques. Met andere woorden, aducanumab stimuleert de fagocyten van ons eigen lichaam om Aß te verteren.
De afgelopen jaren is de ‘amyloïd-hypothese’ door veel experts serieus ter discussie gesteld en als te eenvoudig omschreven bestempeld. We hebben nog steeds geen klinische validatie voor de hypothese, en velen geloven dat de accumulatie van Aß onderdeel kan zijn van een groter en slecht begrepen proces dat neurodegeneratie veroorzaakt. Meer in het bijzonder, in die met de ziekte van Alzheimer, gaat Aß-deponering cognitieve achteruitgang met 10 tot 15 jaar, waardoor het voorstel van een eenvoudige oorzaak-gevolg-relatie wordt vertroebeld. Bovendien resulteert het metabolisme van amyloïde precursor-eiwit (APP) niet alleen in Aß, maar ook in andere fragmenten die een rol zouden kunnen spelen bij de pathogenese van Alzheimer.
Op basis van tussentijdse resultaten van een Fase 1b klinische studie met aducanumab genaamd PRIME, heeft Biogen zich verplicht tot een fase 3-klinische studie van het geneesmiddel.
Hier zijn enkele van deze tussentijdse resultaten:
- Behandeling met aducanumab resulteerde in een vermindering van amyloïde plaques bij mensen met prodromale of milde ziekte van Alzheimer.
- Vermindering van de plaques werd zichtbaar gemaakt met behulp van PET-beeldvorming en deze vermindering was dosis- en tijdafhankelijk.
- Na een jaar behandeling vertoonden deelnemers met de vroege ziekte van Alzheimer een klinisch significante vertraging van cognitieve stoornissen zoals gescoord door Mini-Mental Status Examination (MMSE) en Cognitive Dementia Rating.
- De veiligheid en geduldstolerantie van aducanumab was acceptabel. Sommige bijwerkingen omvatten hoofdpijn en ARIA (amyloïde-gerelateerde beeldvormingsafwijkingen).
Opdat een Alzheimer-medicijn of een ander nieuw medicijn zou worden goedgekeurd door de FDA, moet het Fase 3 klinische proeven doorlopen. Zoals besproken in een recent artikel getiteld "Belangrijke proeven voor b-secretase-remmers bij de ziekte van Alzheimer" van Nature Biotechnology rush, sommige geneesmiddelenfabrikanten van de ziekte van Alzheimer haasten zich naar fase 3-onderzoeken. Deze praktijk is riskant omdat klinisch niet-significante resultaten van een fase 3-studie de ontwikkeling van een medicijn zullen stoppen. Niemand wil immers in een "verbrand" medicijn investeren.Alleen omdat een medicijn tijdens een specifieke fase 3-studie geen klinisch significante resultaten laat zien, betekent niet noodzakelijk dat het medicijn niet werkt. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat een medicijn effectief kan zijn in doses die verschillen van de geteste. Of sommige geneesmiddelen werken het best op bepaalde populaties. In plaats van de Rubicon te passeren en een Fase 3-studie uit te voeren, is het een goed idee om een verkennend fase 2-onderzoek te doen en het geneesmiddel en de effecten ervan beter te begrijpen. Daarentegen heeft Biogen besloten om door te gaan met fase 3-klinische onderzoeken in het licht van bemoedigende tussentijdse resultaten van (laagenergetische) fase 1b-onderzoeken.
Als u of een geliefde lijdt aan de ziekte van Alzheimer, lees dan dit artikel in de context en zonder valse hoop. Biogene is nog enige tijd verwijderd van het verkrijgen van goedkeuring voor aducanumab en we hebben nog steeds veel meer klinische resultaten nodig. Hoewel vroege resultaten met betrekking tot aducanumab veelbelovend zijn, zijn de geneesmiddelen voor de ziekte van Alzheimer berucht omdat ze de mosterd niet hebben gesneden, en we moeten nog een echt effectieve behandeling realiseren die erop gericht is de progressie van deze ziekte te vertragen.
