Het gaat er niet om waar je wordt getest. Het gaat erom wat je wordt getest voor.
De meeste SOA’s zijn te melden ziekten. Daarom is de waarheid dat het niet uitmaakt waar je naar toe gaat om getest te worden op SOA’s, je SOA’s waarschijnlijk aan de overheid zullen worden gemeld. Het maakt niet uit of u wordt getest in een van uw plaatselijke gratis SOA-testklinieken of op het kantoor van uw arts.
Als u gediagnosticeerd bent met chlamydia, gonorroe, HIV, hepatitis, chancroid of syfilis, moet uw arts dit aan de plaatselijke gezondheidsafdeling vertellen – die dan de CDC op de hoogte brengt.
SOA’s zijn om een reden geclassificeerd als te rapporteren ziekten. Omdat de meeste van hen alleen via seks kunnen worden overgedragen, zou het (in theorie) mogelijk moeten zijn om de behandelbare SOA’s te blokkeren door middel van rapportage en contactopsporing. Het probleem is dat deze ziekten zo vaak asymptomatisch zijn dat het moeilijk kan zijn om iedereen die geïnfecteerd is te lokaliseren en hen te helpen een behandeling te vinden.
Bovendien zijn artsen niet altijd zo goed in het melden van ziekten – zelfs als ze hier wettelijk toe verplicht zijn. Het is mogelijk dat artsen in gratis STD-testklinieken meer gewend zijn aan rapportage, en daarom meer geneigd zijn het correct te doen dan artsen in de privépraktijk, maar de verantwoordelijkheid om de overheid over deze te melden ziekten te informeren is hetzelfde.
In theorie wordt elke STD-melding die door een gratis STD-testkliniek wordt verzonden, ook door uw privéarts verzonden.
Met andere woorden, u moet niet bang zijn om een behandeling te zoeken bij gratis STD-testcentra, omdat u zich zorgen maakt over het melden van ziekten. De dokters die in gratis STD-testcentra werken, zijn waarschijnlijk gevoeliger voor uw bezorgdheid over sociaal stigma en andere gerelateerde problemen.
Ze behandelen patiënten met SOA’s elke dag opnieuw, dus het is hoogst onwaarschijnlijk dat alles wat je kunt zeggen hen zal choqueren of verrassen. Te rapporteren ziekten zijn hun brood en boter.
Gelukkig, als u ervoor kiest om getest te worden en behandeld te worden bij een van uw plaatselijke gratis SOA-testklinieken of bij uw arts, zou het melden van de ziekte u niet moeten belasten. Als u zich niet op uw gemak voelt bij het melden van uw identiteit, zijn er over het algemeen systemen voor anonieme en vertrouwelijke melding van ziekten, omdat de angst voor identificatie niet mag voorkomen dat iemand wordt getest. Het doel van ziektemeldingen is immers eenvoudigweg om er zeker van te zijn dat individuen de juiste behandeling krijgen en de voortgang van soa’s in verschillende gemeenschappen volgen, niet om mensen die positief testen te stigmatiseren of te schamen. Hopelijk kan een dergelijk toezicht vervolgens lokale, provinciale en nationale organisaties toelaten effectievere interventieprogramma’s te ontwerpen die zullen helpen voorkomen dat meer mensen in de toekomst worden geïnfecteerd.
