1 voor medicamenteuze therapietrouw: verlies van 10 jaar
Het is vaststaat dat de vroege diagnose en behandeling van hiv de levensverwachting kan verhogen. Onderzoek van de Multicenter AIDS Cohort Study (MAC) heeft zelfs geconcludeerd dat een persoon die antiretrovirale therapie (ART) start bij CD4 hoger is dan 350 cellen / μL een levensduur kan hebben die gelijk is aan of zelfs groter is dan die van een niet-geïnfecteerde individu. In de Verenigde Staten vertaalt zich dat naar een levensverwachting van ongeveer 76 jaar voor mannen en 81 jaar voor vrouwen.
De ironie van vandaag is dat, terwijl ART correleert met diepgaande winsten in levensjaren, dagelijkse gewoonten en beslissingen die we nemen veel, zo niet alle, voordelen kunnen terugnemen. Wat volgt zijn de 4 gewoonten die uw levensduur met wel 15 jaar kunnen verminderen, evenals de stappen die u kunt nemen om die verliezen ongedaan te maken als u HIV hebt.
Een enkele dosis van uw hiv-medicijn missen is alleen menselijk. Als u dit gewoonlijk doet, is dit een andere zaak, die niet alleen de werkzaamheid van uw medicijnen beïnvloedt, maar ook het verloop van uw ziekte.
Hoewel antiretrovirale therapieën tegenwoordig veel eenvoudiger zijn dan ooit – met minder pillen, minder bijwerkingen en eenvoudiger doseringsschema’s – kan slechts 60 procent van de therapieactiviteiten de niveaus van therapietrouw handhaven die nodig zijn om het virus volledig te onderdrukken. Door een niet-waarneembare virale last te behouden, hebben patiënten een grotere kans op falen van de behandeling naarmate ze resistenter worden tegen hun hiv-medicijnen. Als gevolg hiervan gaan waardevolle behandelingsopties verloren, vaak voor altijd.
Falen van de behandeling wordt meestal geassocieerd met slechte therapietrouw, zelfs bij mensen met extreem lage virale activiteit. Onderzoek van McGill University in Montreal heeft gesuggereerd dat patiënten met "bijna detecteerbare" virale ladingen (d.w.z. tussen 50 en 199 kopieën / ml) een 400 procent groter risico hebben op falen van de behandeling dan die met aanhoudende en volledige virale onderdrukking.
In 2015 heeft de UK Collaborative HIV Cohort (UK CHIC) -studie gekeken naar de impact van virale suppressie op de levensverwachting van een persoon en kwam tot de conclusie dat een 35-jarige man die niet in staat is om een niet-detecteerbare viral load te bereiken terwijl hij ART is, zou kunnen verwachten te verliezen 10 jaar levensverwachting, zelfs als de CD4-telling hoger was dan 350 cellen / μL.
2Injectief drugsgebruik: verlies van 11 jaar
Injecterend drugsgebruik gaat niet alleen gepaard met een groter risico op het krijgen van HIV en hepatitis C, het kan ook de kans op overlijden verhogen als gevolg van een aan AIDS gerelateerde infectie, zelfs onder degenen die in staat zijn om virale onderdrukking te bereiken.
Een studie van het British Columbia Centre for Excellence in HIV / AIDS in Vancouver onderzocht de levensverwachting van 2.637 HIV-positieve injecterende drugsgebruikers (IDG’s) ouder dan 20 jaar, waarbij de tijd en de doodsoorzaken werden verzameld van de 200 deelnemers die stierf in de loop van een periode van zeven jaar. Terwijl een overdosis en zelfmoord verantwoordelijk waren voor 19 procent van de sterfgevallen, waren HIV en geassocieerde infecties verantwoordelijk voor de meerderheid in het algemeen, wat overeenkomt met een verlies van iets meer dan 11 jaar van het leven, ongeacht de status van de behandeling.
Een soortgelijk onderzoek van het Tufts-New England Medical Center keek ook naar 656 ID’s over een periode van vijf jaar en concludeerde dat de meerderheid van de sterfgevallen onder hiv-positieve gebruikers (66%) werd toegeschreven aan HIV of een geassocieerde infectie, terwijl iets meer meer dan een derde had rechtstreeks te maken met drugsmisbruik of geweld.
3 Roken: verlies van 12 jaar
Roken, als een onafhankelijke factor, wordt beschouwd als de grootste invloed op morbiditeit en overlijden bij mensen met hiv hebben dan alle andere HIV- of niet-hiv-gerelateerde ziekten. Wat dit des te verontrustender maakt, is het feit dat mensen met HIV twee keer zoveel kans hebben om te roken dan niet-geïnfecteerde personen en in het algemeen 10 tot 15 jaar eerder rokengerelateerde ziekten ontwikkelen.
Een onderzoek uit 2013 van het Academisch Ziekenhuis van Kopenhagen meldde dat roken op zichzelf de gemiddelde levensverwachting bij mensen met HIV met gemiddeld 12 jaar vermindert, waardoor het risico op acute hartaandoeningen wordt verdubbeld, waardoor het risico op overlijden door chronische obstructieve longziekte wordt verdubbeld ( COPD), en het verhogen van het risico op longkanker met een verbluffende 1400 procent in vergelijking met de algemene bevolking.
Daarentegen is stoppen met roken onder mensen met HIV geassocieerd met 65 procent reductie van het risico op hartziekten na slechts drie jaar, evenals een 50 procent daling van het risico op longkanker na slechts één jaar.
4 Verlaging van hiv-therapie: verlies van 15 jaar
Uitstelgedrag en ontwijking zijn twee gewoonten die een persoon met hiv niet kan veroorloven zich over te geven, vooral als het gaat om hiv-therapie. Door de behandeling voor jaren en zelfs decennia te vertragen, staat u toe dat het virus onnodig uw immuunsysteem uitput terwijl uw lichaam wordt blootgesteld aan jarenlange ontsteking die kan leiden tot de vroegtijdige ontwikkeling van met ouderdom geassocieerde ziekten.
Onderzoekers van de UK CHIC Studie concludeerden dat een persoon die de behandeling uitstelt tot zijn of haar CD4-telling daalt tot onder 350 cellen / μL, 15 jaar minder kan leven dan iemand die boven 350 cellen / μL begint. Aan de andere kant verhoogt het starten van de therapie op het moment van diagnose, ongeacht het aantal CD4-cellen, niet alleen de kans op een normale levensverwachting, maar vermindert het risico van HIV- en niet-HIV-geassocieerde ziekten met 53 procent.
