Olympisch gewichtheffen is een sport voor mannen en vrouwen gecategoriseerd door gewichtsklassen van de enorme zwaargewichten tot de kleine vlieggewichten. Gouden, zilveren en bronzen medailles worden uitgereikt in elke klas.
Er worden slechts twee verschillende liftbewegingen uitgevoerd: de ruk en de ruk. Gewichtheffen is een populaire kijksport tijdens de Olympische Zomerspelen, hoewel het in een aantal Europese, Midden-Oosterse en Aziatische landen populairder is als deelnemerssport.
Hier is een overzicht van wat je kunt verwachten op de Olympische Spelen.
Geschiedenis van Olympische gewichtheffen
Gewichtheffen werd voor het eerst geïntroduceerd op de Olympische Spelen in 1896 als een onderdeel van het veld en veld. Het had een on-en-off geschiedenis aangezien het was weggelaten uit de 1900 Games, verscheen in 1904 en keerde pas weer terug naar de Olympische Spelen tot 1920 toen het op zichzelf werd toegelaten. Aanvankelijk had Olympisch gewichtheffen enkele evenementcriteria die in het huidige tijdperk ongebruikelijk lijken. Ze hadden geen gewichtsverdeling en ze hadden eenhandige en tweehandige liften.
Tegen 1932 waren er vijf gewichtsindelingen vastgesteld en drie disciplines vormden de competitie: de pers, de griffel en de rukker. De pers werd in 1972 opgeheven en liet de ruk en de ruk achter als de twee liften van de sport. De damescompetitie werd voor het eerst opgenomen op de Olympische Spelen van Sydney in 2000.
Gewichtsverdeling bij Olympische gewichtheffen
Mannen concurreren in acht gewichtsklassen van 56 kilogram (kg) tot 105 kilogram en groter, en vrouwen in zeven klassen van 48 kilogram tot 75 kilogram en groter.
Kilogram is de officiële Olympische gewichtseenheid. Landen mogen twee concurrenten in elke gewichtsklasse die aan Olympische kwalificatienormen voldoen.
De gewichten die worden gebruikt bij Olympische gewichtheffen
Borden
De ronde gewichten die aan de bar zijn toegevoegd, variëren in grootte van 2,5 tot 25 kilogram. Deze zijn voorzien van een kleurcode voor het gemak van de concurrent en het publiek.
- 25 kg: rood
- 20 kg: donkerblauw
- 15 kg: geel
- 10 kg: groen
- 5 kg: wit
- 2,5 kg: zwart
Halters
Mannen gebruiken halters met een gewicht van 20 kg, en vrouwen gebruiken halters met een gewicht van 15 kg. Elke staaf moet twee gewichtssluitingkragen hebben van elk 2,5 kg.
Oordelen en scoren van Olympisch gewichtheffen
Timing
Een atleet heeft één minuut om een lift uit te voeren en een waarschuwingsbel klinkt wanneer er nog 30 seconden resteren. Extra tijd wordt toegewezen als twee opeenvolgende liften worden geprobeerd.
Rechters
Drie rechters beoordelen en scoren. De aanvaardbaarheid van een lift wordt bevestigd door lichten bestuurd vanuit het jurypaneel – wit voor een positief en rood voor een negatief. Twee van de drie is voldoende om de lift als succesvol te registreren.
Winnaars
Elke deelnemer mag drie pogingen doen bij elke lift. Het zwaarste gewicht opgeheven in elke discipline voor elke persoon wordt vastgelegd. De zwaarste combinatie van beide liften wint de gouden medaille. Als een gelijkspel op het gewicht opgeheven optreedt, wint de persoon met het laagste lichaamsgewicht.
De olympische liften
Schoon en toegeeflijk
De roker begint met de halter op de vloer. De lifter grijpt de balk met twee handen en trekt deze naar boven naar de borst terwijl hij naar beneden hurkt. Hij of zij stabiliseert zich in de staande positie en drukt deze vervolgens met een gespleten houding boven op de grond.
- Zie een demonstratie van de clean-and-jerk.
- Bekijk een video van Natalie Woolfolk, een Olympisch teamheffer in de Verenigde Staten, die de lift doet.
Snatch
De grit kan worden onderscheiden van de clean-en-jerk door de vroege overhead beweging. De lifter start vanuit dezelfde positie, duikt onder de bar en gooit de bar boven in de squatpositie. Hij of zij staat vervolgens op de eindpositie met de balk boven het hoofd.
- Bekijk een demonstratie van de rukslift.
- Bekijk een video van Casey Burgener, een Amerikaanse Olympische lifter uit de Verenigde Staten, die de lift doet.
De techniek voor deze liften is zeer veeleisend en vereist niet alleen veel sterkte, maar ook uitzonderlijke flexibiliteit en balans.
Vele maanden oefenen zijn vereist om de bewegingen te perfectioneren.
Als je het leuk vindt om gewichtheffen te kijken op de Olympische Spelen, kan een beetje achtergrond het net zo spannend maken als veel andere populaire sporten.
