Alleen al omdat u tremor heeft, betekent dat niet dat u de ziekte van Parkinson heeft. Evenzo, en verder complicerend, hebben niet alle patiënten met Parkinson tremoren. Er zijn typische symptomen en tekenen die deze neurodegeneratieve aandoening kenmerken, maar de presentatie is vaak variabel en redelijk uniek van persoon tot persoon.
Over het algemeen zijn de meest voorkomende tremorstoornissen een essentiële tremor en de ziekte van Parkinson.
Er zijn enkele onderscheidende kenmerken, maar vroeg in de loop van elke conditie kunnen ze moeilijk te onderscheiden zijn. In het bijzonder is een essentiële tremor gewoonlijk sneller (5-12 Hz), treedt op tijdens vrijwillige beweging en kan niet naast andere afwijkingen op een neurologisch onderzoek bestaan. De beving in Parkinson is daarentegen langzamer (3 – 6 Hz), treedt in rust op en er is gewoonlijk een element van stijfheid en / of traagheid in de aangedane extremiteit of andere neurologische symptomen. In gevallen waar een diagnose onzeker is, kan neuroimaging een rol spelen bij het onderscheiden van essentiële tremor en parkinsonisme, maar niet specifiek voor de ziekte van Parkinson.
Wat betekent parkinsonisme?
Parkinsonisme is een algemene term die verwijst naar een groep neurologische aandoeningen die zich voordoet met combinaties van motorische problemen, waaronder rusttremor, stijfheid, gebogen houding, "bevriezing", verlies van houdingsreflexen en traagheid van beweging.
Hun onderliggende en verenigende oorzaak is een afwijking in het dopaminesysteem van de hersenen, waarbij de meest voorkomende vorm van parkinsonisme de ziekte van Parkinson is. Parkinsonisme kan verder worden onderverdeeld in die met identificeerbare oorzaken en een groep die Parkinson-plus-stoornissen worden genoemd.
Degenen met herkenbare oorzaken of secundair parkinsonisme kunnen te wijten zijn aan verschillende factoren, sommige omkeerbaar, andere resulteren in onomkeerbare schade.
Ze omvatten:
- Medicijnen (metoclopramide, bepaalde neuroleptica die worden gebruikt voor de behandeling van psychotische stoornissen zoals schizofrenie)
- Toxinen (MPTP, koolmonoxide of mangaan)
- Trauma
- Infecties (encefalitis)
- Tumoren (van de basale ganglia)
- Vaatafwijkingen zoals beroerte
- Normale druk hydrocephalus
- Metabole ziekten (hypothyreoïdie, ziekte van Wilson)
Ongeveer 15% van de mensen met parkinsonisme wordt uiteindelijk gediagnosticeerd met een van de Parkinson-plus-syndromen (atypisch parkinsonisme). Deze groep omvat:
- Multisystem-atrofie (MSA heeft gewoonlijk kenmerken die balans- en loopproblemen, urinekwesties, frequente valpartijen, hypotensie en slecht reageren op levodopa-behandeling omvatten.)
- Progressieve supranucleaire verlamming (PSP presenteert al vroeg valpartijen en visuele problemen. )
- Corticobasale degeneratie (CBD wordt gekenmerkt door dementie en parkinsonisme.)
- Lewy body dementie (LBD presenteert zich met dementie, hallucinaties en fluctuerende mentale status.)
Helaas zijn Parkinson-plus syndromen ernstiger en minder behandelbaar dan de klassieke Parkinson-ziekte. . Een diagnose van atypisch parkinsonisme moet worden overwogen wanneer de volgende klinische kenmerken aanwezig zijn:
- Dalingen in het begin van de ziekte
- Symmetrie van tekenen bij het begin van de ziekte
- Geen tremor
- Slechte respons op levodopa
- Dysfunctie van het autonome zenuwstelsel, resulterend in symptomen zoals significant orthostatische hypotensie (bloeddrukdaling bij staan), erectiestoornissen en incontinentie vroeg in de ziekte.
- Vroeg begin van dementie
- Snelle ziekteprogressie
Zoals u kunt zien, zijn er verschillende aandoeningen die Parkinson kunnen nabootsen, sommige met identificeerbare oorzaken, andere waarschijnlijk het resultaat van genetische en andere onbekende variabelen. Hoewel het niet compleet is, weerspiegelt deze lijst de complexiteit van het diagnosticeren van wat een eenvoudige tremor lijkt. Daarom zijn sommige mensen in feite achtergebleven zonder duidelijke diagnose, omdat hun klinische presentatie aanvankelijk niet typisch is voor een specifieke diagnose. wanorde.
Het is een gecompliceerd proces om de juiste diagnose te stellen, maar toch is nauwkeurige identificatie belangrijk en relevant, omdat het management- en behandelingsopties kan sturen.
